Europese Adel en Geslachten

Luxemburgse Adel

Legenda overgangen van noblesse:

A = overgang op allen
E = overgang bij eerstgeboorte
P = persoonlijk (geen overgang)
V = de titel is vervallen (Uitsterving of royement)

Prins	Prinselijke families: Bernadotte (voormalig Zweeds) Bourbon-Parma Nassau-Weilburg (Prins van Luxemburg en Nassau	Prinses
Markgrafelijke families met de titel Markies/Markiezin: Du Bost (Markies d' Oye) Grafelijke families: Allamont Bernadotte (Grafen af Wisborg) de Bryas (Grafen von Hollenfels) de Briey de l'Epine de la Clerean Marchant d'Ansembourg Burggrafelijke families: Humain, of Humyn Lardenois de Ville Families met de titel Baron/Barones (Freiherren): Anethan Arnoult de Soleuvre Bande de Breaugies de Beck de Beyer de Biber von straten Blockhausen de Bonhome Bredy (Freiherr und Herren) de Briey (Freiherren von Landres) de Cassal de Bomal

Baron	Ensch Everard Everlange de Failly de Feltz de Gerlache (Freiherren und Herren)	Barones
Goffinet Graillet Haulleville Haymes von der Heyden d' Huart Labeville de Loën d' Enschede Marchant de Marches Mareschal de Mesnil de Volkrange Montigny de Neuforge de Neuerbourg Nothomb (Freiherren und Herren) Ransonnet Raville (Rollingen Robbroeckx de Thierry I Tornaco Trappé de Losange Traux de Wardin Veyder – Malberg Waha Willmar Ridderlijke families (Ritter): Baring de Wallerode Formanoir de Geisen Hontheim Knepper Labeville Lafontaine Lamock de Sohier de Lanser van der Maesen Mohr von Wald, of Mohr de Waldt d' Autel Schäfer Tesch de Fresnois de Thierry II Ongetitelde Adellijke families (Edler): Autel de Lanser Ongetitelde Adellijke families: Arnoul Barquin de Baur de Kitzingen Bocholtz de Brum de Miraumont Capitaine de la Chapelle Colte Custine (Messieurs de Villy de Coms et d' Afflances) Durieux Elvert van Eyll du Faing d'Aigremont Favereau du Fay – Doreux de Feller von der Feltz genannt de la Roche, of de la Rochette Fisenne Galliot Genins Groffey d' Haem, of Dhaem, d' Hame de Harbonnier Hattstein de Hoefnagle de Schutbourg Hoffschmidt de Resteigne de Hout, of Holler de Hugo Jacques de Grandvoire Jardin de le Joeune Jolliot de Kessel de Laittres de Laval de Leméde Linotte de Ponpéhan Loutche, of de Merck Malempré Mangin de Maringh Martini Martini, gen. Martoz Martiny Mathelin Mesemacre Migette Mignon de la Mock Monflin du Mont de Russy de Neunheuser Roberti, of Nisramont, Claude de Nonancourt d'Olymart Orjo Papigny Preis, of Preisch, nu: Preuschen Prez d' Aye Rapedius de Berg Richard Scherff Seyl de Smackers Stockheim Stoultgen Thibault Valensart Vardink Huiskamp Vaulx de Bleid

Een Koningskroon wordt gedragen door een Koning. Een kroon is een deel van de Regalia, bijzondere voorwerpen die bij de functie van een Koning behoren. Mensen hebben altijd en in bijna alle culturen hun rang onderstreept door iets bijzonders op hun hoofd te dragen. Het heeft als bijkomend voordeel dat de gezagsdrager ook groter lijkt. Kronen in de vorm van diademen werden ook door de leenmannen gedragen. De Kroon van hun soeverein viel op door de uitbundige versieringen. Om de Koningskronen te onderscheiden werden gesmede bloemen, torentjes en op punten gemonteerde parels aangebracht. Op de oudste Kronen, zoals die van Sint-Stephanus, vallen ook de afhangende kettingen met medailles en gouden balletjes op.

Bij Oost-Europese Kronen zoals de Rudolfinische Keizerskroon en de Kroon van Servië ziet men ook afhangende linten, de "infulae" die het oude verband tussen Kroon en mijter levend houden. De Koningskroon was te zien op het hoofd van een monarch of Koning, maar ook boven wapenschilden van middeleeuwse Koninkrijken. Een Koningskroon bestaat meestal uit een (geel)gouden diadeem dat versierd was met opstaande figuren, kruisen, symbolen, enzovoort. Om rang aan te tonen werd er één en later meer beugels bevestigd aan de opstaande figuren. Aan de top vinden we meestal een rijksappel, een symbool dat de Koning wereldwijd, christelijk heerser was. Er zijn Kronen bekend die van dit model afwijken. De kroon van Roemenië was van staal en de "IJzeren Kroon" van Italië is een diadeem.

Keizerskroon Karel de Grote, Chinese Keizerskroon (Ming), Indiase Keizerskroon, Etiopische Keizerskroon, Keizerskroon Sjah van Perzie en Keizerskroon Rudolf II van Oostenrijk.

Een Koningskroon vinden we ook boven verschillende wapenschilden, zowel persoonlijke als staatswapens. Bij staatswapens is dit om aan te geven dat het een koninkrijk is. De republiek Hongarije is een uitzondering op deze regel. Na de val van de communistische dictaturen verwierpen de Oost-Europese staten en ook Rusland de oude wapens die naar de snit van de socialistische heraldiek waren getekend, Zij kozen ervoor de oude wapens, mèt Kroon, weer te gebruiken. Deze Kronen moeten als teken van soevereiniteit worden gezien. Het moment dat een koning voor het eerst een Kroon op zijn hoofd krijgt geplaatst, wordt de "Kroning" genoemd. Dit bijzondere moment, vaak onderdeel van een uitgebreid ritueel waarin ook een zalving en allerlei andere rituelen en voorwerpen een rol spelen, sprak zozeer tot de verbeelding dat de Kroon, en niet de Scepter of Rijksappel, bij uitstek het symbool van Koningschap werd.

In het Heilige Roomse Rijk zijn aanvankelijk verschillende modellen als Keizerskroon in gebruik geweest. De bekendste en oudste nog bestaande is zogenaamde Kroon van Keizer Karel de Grote, die in werkelijkheid uit de 10e eeuw stamt. Deze Kroon is versierd met emailleerwerk in de Byzantijnse stijl en een groot aantal edelstenen, halfedelstenen, gemmen en intaglio's (gegraveerde stenen). De Kroon wordt afgedekt met een opvallende beugel en een gouden kruis. Tezamen met de overige Regalia en de Rijksschat werd deze Rijkskroon bewaard op de Rijksburcht Trifels en later in de Rijksstad Neurenberg. Voor de Kroning werden deze voorwerpen dan telkens naar Aken of Frankfurt overgebracht. Na de ondergang van het Heilige Roomse Rijk in 1806 werd deze Kroon naar Wenen gebracht en berust daar sindsdien in de schatkamer van de Hofburg

Britse Koningskroon, Finse Koningskroon, Deense Koningskroon, Roemeense Koningskroon, Hohenzollernse Koningskroon en Kroon Koningin Ranavalona III.

In de heraldiek ontwikkelde zich voor de Keizer een Kroon bestaande uit de voor Koningen gebruikelijke gouden band met fleurons, met als extra onderscheidingsteken een halfronde beugel van middenvoor naar middenachter. Bij de Kroning van Keizer Frederik III in 1452 werd daar een mijter in geplaatst en wel een kwartslag gedraaid, zodat de twee helften aan weerszijden van de beugel kwamen. Deze gecombineerde mijterkroon vormde een uitbeelding van de wereldlijke en geestelijke macht van de Rooms-Duitse Keizer. Naar het voorbeeld van deze heraldische Keizerskroon lieten latere Keizers ook hun eigen Kronen vervaardigen, mede omdat de oude Rijkskroon permanent in Neurenberg bewaard lag.

Het bekendste voorbeeld hiervan is de door de Nederlandse goudsmid Jan Vermeyen vervaardigde Kroon voor Keizer Rudolf II. Deze Kroon heeft twee zijdelings geplaatste gouden mijterschelpen met daartussen los staand nog een diadeem, die getopt is met een kruis en daarop een grote lichtblauwe saffier. Ertussen is een muts te zien die rood gekleurd is. De hoofdband is bezet met rode en groene edelstenen en op de rand van de hoofdband staan beurtelings fleurons en korte met parels getopte pieken. Alles is verder omrand met witte parels.