Titels Adellijke Huizen

Rangen en Standen Adellijke Geslachten

Lodewijk XVI August van Frankrijk (Versailles, 23 augustus 1754 – Parijs, 21 januari 1793) was van 1774 tot 1792 koning van Frankrijk.
Lodewijk was de oudere broer van twee andere Franse koningen. Zijn jongere broer Lodewijk Stanislaus werd in 1814 koning van Frankrijk als
Lodewijk XVIII. Zijn andere broer, Karel Filips, werd na de dood van Lodewijk Stanislaus in 1824 koning van Frankrijk als Karel X.
Hij was een telg uit het huis Bourbon. De toekomstige Lodewijk XVI werd geboren als Lodewijk-August in het Kasteel van Versailles op
23 augustus 1754, als zoon van de Franse erfgenaam, de Dauphin Lodewijk Ferdinand. Lodewijk Ferdinand was de enige zoon van koning Lodewijk XV
en diens vrouw koningin Maria Leszczyńska. Lodewijk XVI's vader stierf op de leeftijd van 35 jaar en werd nooit koning van Frankrijk.
Lodewijk's moeder was Maria-Josepha van Saksen, de tweede vrouw van Lodewijk Ferdinand en dochter van Frederik Augustus II van Saksen,
Keurvorst van Saksen en Koning van Polen als August III.

Koninklijke Hoogheid

Zijn of Hare Koninklijke Hoogheid (Z(H)KH) komt voor in de namen van sommige leden van Koninklijke familie's anders dan de Koning of de
Koningin. Kijkt u maar naar ons Vorstenhuis waar die titel aan verscheidene leden van die familie (bij Wet) is verstrekt. De titel staat onder de rang
van Zijne of Hare Keizerlijke Hoogheid maar boven die van Zijne of Hare Groothertogelijke Hoogheid. Deze worden Zijne of Hare
Doorluchtige Hoogheid (HDH) genoemd. In de Engelse Monarchie wordt de laatste titel verbonden met de rang van Prins of Prinses.
Hoewel dat niet altijd het geval is. Een voorbeeld daarvan is Prins Philip, Hertog van Edinburgh. Hem werd deze titel in 1947 pas toegekend
en in 1958 kende men hem de Prinsentitel toe. Soms loop het niet zoals het behoort.

Kijkt u maar naar de Hertog van Connaught. Die was een Prins en lid van de Britse Koninklijke familie en wordt aangesproken met de titel
Koninklijke Hoogheid. Zijne Doorluchtigheid de Hertog van Devonshire is geen lid van het Engelse Koningshuis. Lady Louise Winsor, dochter
van de Graaf van Wessex, werd wettelijk Hare Koninklijke Hoogheid, Prinses Louise van Wessex genoemd. Ondanks dat, besloten haar ouders
dat zij een dochter van een Graaf was en noemden haar daarom geen Hare Koninklijke Hoogheid. Het is natuurlijk discuseerbaar als de dochters
van de Hertog van York de titel Hare Koninklijke Hoogheid gaan voeren. Om dit soort situatie's te voorkomen en zaken duidelijk te stellen,
nam het Hoger- en Lagerhuis op 28 augustus 1996 een Wet aan. Daarbij werd bepaald dat een titel verkregen door een echtgenoot of echtgenote
van een lid van de Koninklijke familie bij hun huwelijk of echtscheiding deze titel behoudt.

Zij worden dan Zijne of Hare Koninklijke Hoogheid genoemd. Dat was het geval met Lady Diana Spencer op het moment dat zij en Prins Charles
scheidde. Philip en Elizabeth zijn beiden nakomelingen van Koningin Victoria. Philip is een achterkleinzoon van de tweede dochter van Koningin Victoria,
Prinses Alice en Elizabeth is een achterkleindochter van de oudste broer van Alice, Koning Eduard VII. Op 20 november 1947 huwde hij met de latere
Koningin Elizabeth II van Groot-Brittannië.

Rechtsonder: Bernhard Leopold Friedrich Eberhard Julius Kurt Karl Gottfried Peter Graf von Biesterfeld werd geboren in Jena, dat destijds
in het Groothertogdom Saksen-Weimar-Eisenach lag. Volgens de Burgerlijke Stand van Jena was zijn geboortedatum op 28 juni 1911 om 2.45 u.
Volgens de Prins was dit een niet juist en viert hij zijn verjaardag daarom op 29 juni, de datum die ook in zijn trouwakte is gezet.
Er is echter geen bewijs dat 29 juni correct is. Hij was de oudste zoon van Prins Bernhard van Lippe-Biesterfeld (1872-1934), een broer van de laatst
regerende Vorst van Lippe, Leopold IV. Zijn moeder was de Barones Armgard von Sierstorpff-Cramm (1883-1971). Prins Bernhard werd geboren als
Graaf van Biesterfeld. Pas in 1916 werd aan Bernhard alsnog de titel van Prins zur Lippe-Biesterfeld met het predicaat Doorluchtige Hoogheid verstrekt.

Linksboven: Philip Mountbatten (Korfoe, 10 juni 1921), Hertog van Edinburgh, is de echtgenoot en verre neef van koningin Elizabeth II van het
Verenigd Koninkrijk. Philip werd geboren als Prins Philippos van Griekenland en Denemarken, zoon van Prins Andreas van Griekenland en
Prinses Alice van Battenberg. Deze titels legde hij echter af toen hij in 1947 Brits staatsburger werd. Op dat moment nam hij de naam "Mountbatten" aan,
een verengelste versie van "Battenberg", een naam van zijn moeders kant van de familie. Van zijn vaders kant was hij eigenlijk een telg uit het Adellijke
Geslacht Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg.

Vorstelijke Hoogheid

Zijne of Hare Vorstelijke Hoogheid is een wat aparte titel. Voornamelijk was dit in gebruik bij de Nederlandse Koloniën, Oost-Indie
(tegenwoordig Indonesie) en bij een paar Sultans op het eiland Java. Het woord of de titel Vorst wordt bij ons gebruikt als equivalent van het
Duitse Fürst. Eigenlijk meer bedoeld voor een Prins die regeert, nimmer voor een Prins die niet regeert. In feite geeft deze titel weer dat het gaat
om een Prinsdom (zoals de Sultan van Surakarta in Indonesie) met als privilege 19 saluut schoten. De Sultan van Djakarta werd bijvoorbeeld
Zijne Vorstelijk Hoogheid genoemd.

Sultaanse Hoogheid

Sultaanse Hoogheid is een wat vreemde titel die stamt uit Indonesie. Uitsluitend bedoelt voor de zoon, schoondochter en de dochters van
Sultan Husain Kamil van Egypte (was Brits Protectoraat sinds 1914), die zich verveelde met hun primaire titels van Prins (Arabisch Amir, Turks Prens)
of Prinses, na 11 Oktober 1917. Deze benoemingen waren voor het leven. Zelfs na de Koninklijke bijsturing van de hoeveelheid aan overbodige
naamgevingen op dit gebied na het uitroepen van de Egyptische Onafhankelijkheid in 1922, bleven deze benamingen in zwang.
Hun kinderen verkregen de titels van Koning (Arabisch Misr al-Malik, dat een promotie was) en werden benoemd tot Sahib(van) us-Sumuw al-Malik,
of Koninklijke Hoogheid.

Groothertogelijke Hoogheid

Zijn of Hare Groothertogelijke Hoogheid (Z(H)GH) is een titel die wordt gebruikt voordat de Prinselijke titels in zwang kwamen bij sommige Duitse
Geslachten die een Groothertog als familiehoofd hadden. Niet-regerende leden van een Groothertogelijk geslacht werden uitgesloten. Alhoewel, de zusters
van de latere Groothertogin Charlotte van Luxemburg die betiteling wel gebruikten. Na het huwelijk van Groothertogin Charlotte met Prins Felix
van Parma, gebruikten alle mannelijke afstammelingen de titel Koninklijke Hoogheid. Iets waar zij, conform de geldende regels, geen recht op
hadden. Een regerend Groothertog, zijn troonopvolger en hun vrouwen mogen nu de titel van Koninklijke Hoogheid gebruiken.

De andere nakomelingen van een regerend Groothertog, anders dan de troonpretedent, gebruiken de titel Groothertogelijke Hoogheid. Dit systeem werd gevolgd door de aan de macht zijnde familie's van Luxemburg, Hesse, Rijn en Baden. Andere Groothertogelijke Geslachten of zij
nu voor dat dit systeem was ontwikkeld, aanwezig waren in het land der Edelen, werden door andere regels en voorwaarden geregeerd.
Tegenwoordig is dit slechts gebruikelijk bij de regerende familie van de voormalige Hertog van Baden, daar het
Hessische Groothertogelijke Geslacht niet meer bestaat.

Russische Groothertogen en Groothertoginnen zijn kinderen of kleinkinderen van de Keizer van Rusland en gebruiken de aanspreektitel
Keizerlijke Hoogheid. De Groothertogen van Toscane in Italie voeren de titel van Koninklijke Hoogheid. Het is niet bekend wat andere leden van
die familie als titel hebben daar er geen Oostenrijks-Hongaarse nazaten meer bestaan om een en ander te rechtvaardigen. Op het moment dat het
systeem van verschillende graduatie's in die geslachten in werking trad, werden de nazaten van de aan de macht zijnde Heersers (in de 19e eeuw),
de Groothertogen van Toscane worden geacht deel uit te maken van het Oostenrijkse Huis.

Daarom bezaten zij de titel van Aartshertog en gebruikten de benaming van Keizerlijke- en Koninklijke Hoogheid. In de meeste delen van Europa,
werd de rang van Groothertog lager geacht dan die van Koninklijke Hoogheid en Keizerlijke Hoogheid. De eerder genoemde rang, was wel hoger
dan Hoogheid of Doorluchtige Hoogheid. Als een vrouw met de titel Groothertogelijke Hoogheid trouwde met een man die de titel van
Doorluchtige Hoogheid bezat, nam de dame in kwestie - zoals gebruikelijk - haar vroeger status weer aan.

Verbannen Hoogheid

Verbannen Hoogheden is een wat bizarre vorm van titel voeren. Het werd gebruikt als een aanduiding voor de Nizams van Hyderabad & Berar.
Deze waren verbannen uit hun vaderland.

Hoogheid

Persoonsnaam, zoals Zijne Hoogheid Bernhard, Prins van Oranje-Nassau. Het refereert aan een rang van een Dynastie. Het is ook een benaming
die aangeeft in welke positie de man of vrouw verkeerd. Daarbij behoort - uiteraard - een bepaalde stijl die bij Hoge Edelen gebruikelijk is. De stijl van
benoemen gaat terug tot het Romeinse Rijk, speciaal naar de Byzantijnse Geslachten. In de huidige maatschappij kunnen dat soort benamingen reden
tot verbazing geven. Immers, niet altijd is er klasse en stijl te bekennen die zo'n rang rechtvaardigt. Ondanks dat, heeft ook die naam in de
Hiërarchie van Nobelen en Edelen zijn plaats veroverd, soms door Keizerlijke bevelen of vastgelegde beschrijvingen.

Bijvoorbeeld in de tijd van Notitia Dignitatum, werden de hoogsten gegroepeerd in klassen, waarbij een iedere groep werd gekenmerkt door een of
meerdere specifieke titels. Een saillant voorbeeld is Friso, Prins van Oranje-Nassau en Prins der Nederlanden. Gelijk andere opzichtige
attributen uit die tijd voortkomende uit de functie die de desbetreffende persoon had, konden deze de vergelijking met het Keizerlijk Hof goed
doorstaan. Vaak waren zij ook het onderwerp van de fantasie van de desbetreffende secretaris. In de vroege Middeleeuwen werd de titel in de
tweede of de derde persoon gebezigd (bijvoorbeeld, Wij, Prins etc.). In sommige gevallen sloeg men werkelijk op hol. In het besluit van de
Engelse Koning Hendrik VIII tegen Dr. Edward kwam men het volgende tegen.

'De Koning beslist en Konings Hoogheid (vertaald zoals het er staat en ook gelezen dient te worden) beval. Verderop maakte de secretaris
het nog bonter door te schrijven 'Met 's Konings Majesteit en met 's Konings welgevalligheid'. Tegenwoordig gaat dat wat eenvoudiger met Uwe
Majesteit, Hare Hoogheid, Zijne Koninklijke Hoogheid of je noemt de Koningin gewoon Mevrouw. Echt Brits, is het understatement van Oliver Cromwell
als Lord Protector van de Commonwealth en zijn vrouw, die Zijne of Hare Hoogheid werden genoemd, hetgeen wat vreemd is voor een Republiek die
Engeland in die tijd was. De volgende leden van de Britse Koninklijke familie hebben het recht zich te tooien met titels als Koninklijke Hoogheid
(KH), Zijne of Hare Koninklijke Hoogheid (Z(H)KH): Kinderen van voormalige Vorsten en huidige van de heersende Koningin, de kleinkinderen in de
mannelijke lijn en de oudste zoon van de de Prins van Wales (Besluit van 31 mei 1898).

Het aantreden van een andere Soeverein, houdt niet automatisch in dat het voorgaande ook van toepassing is. De Vorst heeft namelijk het recht de
eerder genoemde titels te vergeven of te weigeren en dat zonder opgave van redenen. Als algemene regel geldt dat leden stammende uit de bloedlijn
van een Keizerlijk- of een Koninklijk Huis, Keizerlijke of Koninklijk Hoogheid worden genoemd (Frans: Altesse Imperiale, Altesse Royale; Duits:
Kaiserliche Hoheit, Königliche Hoheit etc.). In Duitsland, Oostenrijk en andere landen voormalige landen deel uitmakende van het Heilige Roomse
Keizerrijk, bezaten de regerende Hoofden van de Groothertogdommen de titel van Koninklijke Hoogheid, terwijl de andere familieleden het
met Groothertogelijk Hoogheid of gewoon Hoogheid (Duits: Großherzogliche Hoheit of Hoheit) moesten doen.

Doorluchtige Hoogheid

De titel Doorluchtige Hoogheid is een oud equivalent van Hoogheid en was in het gebruik bij de Byzantijnse Heersers. Doorluchtigheid (Serenitas)
de Meest Doorluchtige (Serenissimus) - de Doge van Venetie bezat de titel van Serenissimus - waren omschrijvingen die als hoogste rang konden
worden toegekend aan Prinsen die nimmer Koning konden worden. In de moderne tijd wordt Doorluchtige Hoogheid (Engels: Serene Highness;
Frans: Altesse Sérénissime) als een vervanging voor het Duitse Durchlaucht, dat een sterkere vorm is van Erlaucht, gebruikt.
De titel van Doorluchtigheid werd voor het eerste toegekend in 1375 door Keizer Karel IV aan electorale Prinsen
(Duits: Reichstandische Fürsten) en dat was de hoogste graad voor hen onder de Roomse Keizer.

In 17e eeuw was het algemeen gebruik bij Hoofden van een regerend Huis dat de titel 'Erlaucht' werd toegekend aan Rijksgraven en Graven van het
Keizerrijk. In 1825 werd het gebruik van de voornoemde titel verder uitgebreid tot de Hoofden van alle Prinselijke Geslachten die zich bevonden
op het grondgebied van Duitse Rijk of Oostenrijk. In 1829 werd de titel van 'Erlaucht' toegekend aan alle Graven die in de Keizerrijken woonden en
waren bevorderd tot de rang 'Fürst'. (Prins in de tweede betekenis van dat woord)(zie Almanach de Gotha, 1909, pagina 107).

Zijne of Hare Hoogheid (Z(H)HH) is een titel bestemd voor leden van Hertogelijke Geslachten, sommige Groothertogelijke familie's en lagere
leden van bepaalde Koninklijke Huizen. Voor de derde is het gebruik van de titel uitsluitend officieel. Ook wordt het gebruikt bij de jongere garde
van de Koninklijke Huizen van Denemarken en Nederland. Voor 1917 was het in gebruik bij jeugdige leden van het Britse Koninklijk Huis.
De titel werd ook gebruikt door de regerende Groothertogelijke familie's van Saxen-Weimar-Eisenach, Oldenburg, Mecklenburg-Schwerin,
Mecklenburg-Streliz en de Hertogen van Brunswijk, Anhalt, Saxen-Coburg en Gotha, Saxen-Meiningen en Saxen-Altberg alsmede het Huis van
Schleswig-Holstein. De laatste heeft nimmer geregeerd maar toch eigenden een aantal leden van die familie zich de titel toe.

Groothertogelijke Doorluchtige Hoogheid

Groothertogelijke Doorluchtige Hoogheid is een titel die wordt gevoerd door bepaalde Hertogelijke familie's als die van Nassau

Meest Doorluchtige Hoogheid

Meest Doorluchtige Hoogheid (MDH) is een titel die gebruikt wordt bij Soevereine Prinsen of Hoofden van vroegere Soevereine Prinselijke Geslachten.
Een voorbeeld daarvan is de tegenwoordige Soevereine Prinses Caroline van Monaco (tevens Prinses van Engeland en Ierland, alsmede Prinses van Hannover) en Erfprinses Maria Carolina van Liechtenstein.

Illustere Hoogheid

Illustere Hoogheid is een specifiek Engelse naamgeving voor een titel die in het gebruik is bij verschillende leden van de Europese Aristocratie.
Over het algemeen wordt het gebezigd om het Duitse woord Erlaucht goed te vertalen, dat ook wordt toegepast door junior-leden van somminge
Prinselijke familie's. Tevens vinden wij gebruikers van deze titel onder de leden van Grafelijke Huizen. Soms gebruikt men het ook om het Russische
woord Siatelsto te vertalen dat werd en word gevoerd door nazaten van bepaalde Russische Prinselijke familie's.
(ook wordt en werd het vertaald in Doorluchtige Hoogheid)

Uwe Eminentie

Uwe Eminentie of Uwe Grootheid is een historische titel die wordt toegepast door de Hoge Adel en is ook een aanspreektitel voor iemand die
Kardinaal is in de Katholieke Kerk. Het is op een na de hoogste rang die deze Kerk - na de Paus - kent. Het geeft zijn status weer als Prins van de
Roomse Katholieke Kerk maar is ook in gebruik bij buitengewone Aartsbisschoppen en zelfs Patriarchen van andere geloofdovertuigingen.
Een formeel gebruik is bijvoorbeeld bij het direct aanspreken van de Kardinaal en personen van Hoge Geboorte met de titel
Uwe Meest Illustere Eminentie.

De Vorst-Grootmeester van de Militaire Orde van de Ridders van Malta, die ook het Staatshoofd van hun Soevereine Staat op het eiland Malta
(tot 1797) en tevens Rijksvorst en Prins van het Heilige Romeinse Rijk is, kreeg reeds in 1630 de rang van Kardinaal van de Rooms Katholieke
Kerk toegekend door de toenmalig regerende Paus. Zijn aanspreektitel is dan 'Uwe Meest Eminente Hoogheid' en als
Vorst-Grootmeester is de titel Koninklijke Hoogheid.

Excellentie

Excellentie is een eretitel die wordt gegeven aan bepaalde leden van een organisatie of een Staat. Vaak wordt het onjuist vertaald als een
behorende bij een bepaalde functie maar in feite is deze eretitel, zoals alle naamgevingen op dit gebied, uitsluitend toepasbaar op een President,
een Minister-President, een Minister of een Staats-Secretaris. Bij zeer hoge militaire rangen als Generaal, Admiraal en Maarschalk komt men
die benaming ook tegen. Het wordt als aanspreektitel zowel als schrijftitel toegepast. De vormen zijn Zijne of Hare Excellentie,
Uwe Excellentie of simpelweg Excellentie. In veel landen wordt deze titel gebruikt voor Presidenten, Gouverneurs-Generaal, Gouverneurs,
Eerste Ministers, Buitenlandse Ambassadeurs, Ambassadeurs, Rooms Katholieke Aartsbisschoppen en Bisschoppen, uitgezonderd die
van Kardinaal wiens aanspreektitel Uwe Eminentie is.

Home

© 2008-2022: All Rights reserved. De Huizen van Oranje en Nassau
Developed and powered by: Henri, Webmaster.
Bronvermelding