De Huizen van Oranje en Nassau
Koninklijke Kleding 
De in 1892 opgerichte Internationale Schaatsunie (ISU; International Skating Union) organiseert sinds 1893 het wereldkampioenschap schaatsen allroundvoor mannen. Jaarlijks worden er wereldkampioenschappen allround (sinds 1889) en wereldkampioenschappen sprint (sinds 1970) gehouden, op deze kampioenschappen worden schaatsers kampioen door op de grote vierkamp of sprintvierkamp de beste prestatie te leveren. Sinds 1924 staat schaatsen voor mannen op het olympisch programma. Voor de specialist op een bepaalde afstand kon er tot 1996 dus slechts om de vier jaar een individuele afstandstitel worden behaald.
Het allereerste wereldkampioenschap afstanden werd in Hamar, Noorwegen georganiseerd. De formule van ieder jaar een afstandenkampioenschap bleek vanaf het begin zeer succesvol en wordt al vanaf het begin als hoogtepunt gezien voor de specialisten. Van 1889 tot 1892 werden er wereldkampioenschappen georganiseerd door de Nederlandse Schaatsbond op een natuurijsbaan op het Museumplein in Amsterdam. Vanwege de Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog werden er geen kampioenschappen gereden van 1915-1921 en van 1940-1946. In 1998 werd duidelijk dat schaatskalender veroorzaakten en dat een WK in een olympisch jaar
In de beginjaren moest er ten minste drie van vier afstanden gewonnen worden om tot wereldkampioen uitgeroepen te kunnen worden. Tweede en derde plaatsen telden niet mee, daarom zijn er veel kampioenschappen onbeslist. Vóór de ISU-kampioenschappen waren de 0,5 mijl, de 1 mijl, de 2 mijl en de 5 mijl de afstanden die gereden werden. Vanaf 1893 werden de 500 meter, 1500 meter, 5000 meter en 10000 meter als afstanden gehanteerd. Tegenwoordig wordt op een allround toernooi voor mannen altijd de grote vierkamp verreden. Voor het allround vrouwentournooi afstanden gehanteerd, t.w. 500 meter, 1500 meter, 3000 meter en 5000 meter. Aan de hand van de gereden tijden wordt een klassement opgemaakt.
De Koninklijke Familie juichen hun favorieten toe.
Op de Olympische Winterspelen 2010, tijdens de strijd om de Olympische schaatstitels op de afstanden dat in Vancouver in Canada werd gehouden, waren de Oranje's ook aanwezig. Volop de Nederlandse schaatsers aanmoedigend, zeker Sven Kramer op zijn magistrale 5000 ontliep hen niet. De spanning was haast te snijden op hun gezichten. Onderstaande impressie van foto's maakt duidelijk hoe intens Prinses Máxima, Kroonprins Willem Alexander en hun kinderen meeleefden. De kledinglijn die werd gedragen, was een ontwerp van de Belgische Haute-Couturier Edouard Vermeulen. De Kroonprins draagt hier een fraaie sweater met capuchon en de Prinses is gekleed in een jack, van binnen gevoerd met zwart katoen en ook voorzien van een capuchon. Haar sjaal werd voorzien van kwastjes en die van de kinderen waren zonder.
De sjaal alsmede de mutsen zijn uit wol vervaardigd. Prinses Máxima opende onlangs, tesamen met de vrouw van de Russiche President Medvedev, de jaarlijkse bloemtentoonstelling op het Keukenhof te Lisse. De Prinses was gekleed in een schitterende jas. een prachtige ontwerp dat stamt uit de school van mode-ontwerper Emilio Pucci. Jas stamt waarschijnlijk uit 2005. Bij het bezoek aan de expositie in 2005 van Dolores Zorreguieta in Amsterdam, showde Máxima dit met verve. De Prinses droeg het kledingstuk verschillende malen. We zien haar in deze jas terug in 2006 en in bovenstaande jaren. Veel kleding en vele kleuren staan Prinses Máxima goed. Zij heeft als geen ander gevoel voor kwaliteit, kleur en schoonheid. Zorgvuldig wordt elk onderdeel van haar mode persoonlijk door de vrouw van Kroonprins Willem-Alexander uitgezocht.
In Boekel (Pucci) (2009) werd door Máxima aangetoond dat mode iets moois met zich brengt maar ook rustig opnieuw kan worden gedragen.
De waarlijk prachtig ontworpen jas (Haute Couturier Pucci 2005) met fraai vorm gegeven motieven, staat haar evenzo goed met zwart als ondergrond een zwarte rok, beige kousen en turkooiskleurige driekwart open schoenen (Christian Louboutin) die zij droeg bij haar bezoek aan de Keukenhof in Lisse. Nieuwe moderne langwerpige oorbellen van turkoois complementeerden het. Bovenstaande foto's van de opening van het Keukenhof te Lisse door de Prinses der Nederlanden.
Emilio Pucci werd geboren in 1914 uit een nazaat van een van de oudste adellijke families van Florence. Hij werkte en woonde voor een groot van zijn leven in de Pucci Palace in Florence. Pucci was Markies van Barsento. Hij was een fervent sporter, die zwom, skiede, tennis speelde en racete met auto's. Op de leeftijd van 17 reisde hij naar Lake Placid als lid van het Italiaane team op de Olympische Winterspelen 1932, maar deed helaas niet mee. Na twee jaar aan de Universiteit van Milaan, ging hij landbouwkunde studeren aan de Universiteit van Georgia in Athene. Op de universiteit werd Pucci lid werd van de Demosthenian Literary Society. In 1935 won hij een sport beurs skiën van het Reed College in Oregon. Pucci ontving een MA in de Sociale Wetenschappen van Reed in 1937 en kreeg vervolgens zijn doctoraat (laurea) in de Politieke Wetenschappen aan de Universiteit van Florence hetzelfde jaar.
In 1938 ging hij naar de Italiaanse luchtmacht en diende als piloot van een bommenwerper tijdens de Tweede Wereldoorlog. Bracht het vervolgens tot de rang van kapitein en werd gedecoreerd voor dapperheid. Bij Reed werd hij bekend als een fervent verdediger van het fascistische regime in Italië en tijdens de oorlog werd hij een vertrouweling van de oudste dochter van Mussolini, Edda Ciano. Pucci speelde een belangrijke rol in het plan om haar man te redden na zijn rol in de ondergang van Mussolini, leverde van een aantal papieren van Graaf Ciano aan de Gestapo, zodat ze konden worden geruild voor het leven Ciano's. Na Hitler's veto over de regeling reed Pucci Edda naar de Zwitserse grens op 9 januari 1944 en verzekerde zo haar ontsnapping.
Recente mode van Pucci. Prachtige kleuren en flamboyante kleding.
De eerste kleding ontworpen door Pucci was voor het Reed College skiën team. Maar zijn ontwerpen kwamen tot een bredere aandacht in 1947, toen hij met verlof was in Zermatt, Zwitserland. Skikleding die Pucci had ontworpen voor een vriendin, werd gefotografeerd door Toni Frissell, een fotograaf die voor Harper's Bazaar werkte. Hoewel er sprake was van een aantal experimenten met stretchstoffen in Europa vóór de oorlog, veroorzaakte de slanke modellen van de mode-ontwerper een sensatie. Hij kreeg diverse aanbiedingen van Amerikaanse fabrikanten om voor ze te produceren. In plaats daarvan richtte hij een haute couture huis op in het mondaine Canzone del Mare op het Isle of Capri. Aanvankelijk gebruikte Pucci zijn kennis van stretchstoffen om een swimwear lijn in 1949 te produceren, maar verhuisde al snel naar andere items, zoals felgekleurde zijden sjaals.
Stanley Marcus van Neiman Marcus moedigde hem aan om de ontwerpen in de blouses gebruik en vervolgens een populaire lijn van rimpel-vrij gedrukte zijden jurken. Pucci voegde een boetiek in Rome toe aan zijn bedrijf ten teken van zakelijke bloei, mede geholpen door de rol van Capri's als bestemming voor de internationale jet-set. In de vroege jaren '50, bereikte Pucci internationale erkenning door het ontvangen van de Neiman Marcus-Award in Dallas en de Burdine's Sunshine Award in Miami. Marilyn Monroe werd begraven in een van zijn jurken, en zijn ontwerpen werden gedragen door bijna elk jetset figuur. Van Sophia Loren, Jackie Kennedy en de laatste tijd ook door pop iconen als Madonna in het begin van 1990.
In 1959, besloot Pucci om een lingerie lijn te creëren. Zijn atelier in Rome raadde hem aan de lijn in het buitenland te ontwikkelen. Daarom voorkwam Pucci de moeilijkheden van een decennium eerder toen de bijpassende stoffen om het patroon van zijn eerste badmode lijn te maken, niet beschikbaar werden gesteld. Als gevolg hiervan, ging Pucci naar Chicago om daar vorm te geven aan de nieuwe lingerie lijn Formfit-Rogers en deze te maken. De onderneming was succesvol en Pucci werd vice-president belast met het ontwerp en de merchandising voor het bedrijf een jaar later. In 1959 trad hij in het huwelijk met Baronessa Cristina Nannini, een Romeinse Barones, in zijn boetiek op Capri.
v.l.n.r. Matthew Wiliamson, Peter Dundas en Stephan Janson.
Na de dood in 1992 van Emilio zette zijn dochter, Laudomia Pucci het bedrif voort en bleef het design onder de naam Pucci bestaan. De Franse Louis Vuitton Moët-Hennessy-Groep verwierf 67% van Pucci in 2000. Laudomia werd Image directeur, terwijl LVMH grote ontwerpers zoals Christian Lacroix (creative director 2002-5), en in oktober 2005, Matthew Williamson en Peter Dundas vanaf 2009 in bracht. Andere ontwerpers die hebben gewerkt voor het label zijn onder andere Stephan Janson en Julio Espada geweest.
Emilio Pucci kleding en accessoires worden verkocht via Emilio Pucci en Rossignol boetieks wereldwijd en in high-end warenhuizen, meestal voorzien van de originele ontwerper van de fel gekleurde, vaak swirly, prenten of nieuwe modellen in zijn oorspronkelijke kenmerkende stijl. Het modehuis produceert kant-à-porter kleding en accessoires voor vrouwen, naast een kleine reeks van mannen accessoires. In het verleden heeft het huis een meer uitgebreid assortiment herenkleding geproduceerd, met inbegrip van een line-in samenwerking met Ermenegildo Zegna.
Een deel van die collectie - jassen - gevoerd met bedrukte stof nam Pucci op in haar lijn, met name voor de Amerikaanse warenhuis Saks Fifth Avenue.
Een limited-edition Pucci draagtas voor de PlayStation Portable handheld gaming systeem werd onlangs op de markt gebracht door Sony als een high-end accessoire voor hun PlayStation lijn. Pucci boetieks in de VS zijn gevestigd in New York, Las Vegas, Bal Harbour, Palm Beach, Beverly Hills, Boston, South Coast Plaza, en East Hampton, New York.
Links en Rechts: Het zijn niet altijd juwelen, sieraden en gouden halskettingen die de Prinses koopt. De laatste tijd is zij ook in voor wat eenvoudige stuff maar toch wel pittig in de prijs. Enige duizenden Euries. Op bovenstaande foto's ziet men een fraai ontworpen dubbele ketting gemaakt uit half edelstenen die in diverse vormen werden vervaardigd. Ook hier valt op dat het ontwerp riekt naar een jonge creatieveling als kunstenaar.
Midden: De Prinses draagt hier een prachtig ontworpen avondjurk in fraaie soft kleuren door Benito Fernandez. Vervaardigd van natuurzijde en voorzien van handgeborduurde symbolen tesamen met stroken van dezelfde stof. De prachtig gekleurde riem maakt het compleet en komt uit India.
Hand borduren is de kunst of handwerk van het versieren van textiel met naald en draad of garen. Borduren kan ook met andere materialen zoals metalen strips, parels, kralen, stekels en pailletten. Een kenmerk van het borduren is, dat de basistechnieken of steken van de vroegste werk- kettingsteek, knoopsgat of festonsteek, Rijgsteek, cordonsteek, kruissteek blijven van de basistechnieken van handborduurwerk vandaag.
Machinaal borduren, ontstond in de vroege stadia van de Industriële Revolutie, bootste het handborduren na, met name in het gebruik van de ketting steken, maar de "cordonsteek" en zomen steken van de machine zijn afhankelijk van het gebruik van meerdere threads en lijken op de handwerken in hun uiterlijk, niet hun constructie.
De oorsprong van het borduren is onbekend, maar er bestaan nog vroege voorbeelden uit het oude Egypte, de ijzertijd van Noord-Europa en de Zhou-dynastie van China. Voorbeelden van Chinese kettingsteek borduren voorzien van zijden draad zijn gedateerd in de periode van de Strijdende Staten (vijfde-derde eeuw v.Chr.) Het proces gebruikt voor het op maat, stuk, repareren en versterken van doek, heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van naaitechnieken. De decoratieve mogelijkheden van het naaien hebben ook geleid tot de kunst van het borduren. In een kledingstuk van Migratie periode in Zweden, ongeveer 300-700 v. Chr., zijn de randen van de banden van het trimmen versterkt met rijgsteek, rug steek, steelsteek, kleermaker knoopsgatsteek en whipstitching maar het is onzeker of dit werk gewoon de naden versterkte of moet worden geïnterpreteerd als decoratieve borduursels.
v.l.n.r. Japans vrij borduren in zijde en metalen draden. Schitterende stijl die door de eeuwen heen is blijven bestaan.
(2e) Laid draden, een oppervlakte techniek in wol op linnen. Het Tapijt van Bayeux, 11e eeuw.
(3e) Commerciële machinaal borduren in kettingsteek op een voile gordijn, China, begin 21e eeuw. De opmerkelijke stabiliteit van de fundamentele steekjes is geconstateerd.
(r) Cross-stitch -draad geteld borduren. Tea-doek, Hongarije, halverwege de 20e eeuw.
Kunstig geborduurde kleding, religieuze voorwerpen, huishoudelijke artikelen zijn een teken van rijkdom en status in vele culturen, zoals de oude Perzië, India, China, Japan, Byzantium en de middeleeuwse en barokke Europa. Het bewerken daarvan kan op velerlei manieren en er zijn genoeg voorbeelden van. In het begin was er de wat ruwe steek en vaak geen goede draad die zorgde voor een bepaald geen prachtige weergave. In de latere jaren, kwamen er betere stoffen, ander garen dat met de hand of de machine werd aangebracht. Betere materialen en beter weven boden meer mogelijkheden. Er zijn dus duidelijke veranderingen van materialen en technieken te bewijzen, die zorgden voor overgang van een primitieve naar een later meer verfijnde stadium.
Aan de andere kant, vaak vinden we in het begin van deze arbeid een technische prestatie en de hoge standaard van vakmanschap dat nog maar zelden werd bereikt in latere tijden. Traditionele folk technieken worden doorgegeven van generatie op generatie in culturen net zo divers als het Noorden van Vietnam , Mexico en Oost- Europa . Professionele workshops en gilden in de middeleeuwen ontstond Engeland . De output van deze workshops, genaamd Opus Anglicanum of "Engels te werken," was beroemd in heel Europa. [5] De vervaardiging van machine-en-klare borduurwerk in St. Gallen in Oost-Zwitserland bloeide in de tweede helft van de 19e eeuw.In vrij borduurwerk , zijn ontwerpen toegepast zonder rekening te houden met het onderliggende weefsel. Voorbeelden hiervan zijn Crewel en traditionele Chinese en Japanse borduren.Geteld-draads borduurwerk patronen worden gemaakt door middel van steken over een vooraf bepaald aantal draden in de richting van het weefsel.
Het eerder genoemde borduurwerk is gemakkelijker te maken in een geweven stof zoals borduurwerk linnen, aida doek of speciaal geweven katoenen en linnen stoffen, hoewel niet-evenweave linnengoed ook kan worden gebruikt als basis. Voorbeelden hiervan zijn borduurwerken en sommige vormen van blackwork borduren. In de laat 15de of vroege 16de eeuw werd veel op zijdefluweel geborduurd met zijde en gouddraad, op de voet gelegd en geformuleerd. Een voorbeeld van een Engelse stijl borduurwerk in zijde en metaaldraad. In canvas werk zijn de threads gestikt door middel van een mesh stof tot stof een dichte patroon dat volledig dekt. Traditionele doek werkzaamHeden zoals Bargello worden veelal gemaakt met de draad-techniek. Sinds de 19e eeuw, zijn de voorgedrukte en met de hand geschilderde doeken waarin het geschilderd of gedrukt beeld dient als kleur-gids geëlimineerd en is er geen noodzaak meer voor het tellen van draden.
Deze zijn met name geschikt voor afbeeldingen in plaats van geometrische motieven die voortvloeien uit de Berlijnse wol werk rage van het begin van de 19e eeuw. Veel hedendaagse borduren is gestikt met een geautomatiseerd borduurmachine patronen met behulp van "gedigitaliseerd" borduurwerk software. Door in machinaal borduren, verschillende soorten van "vult" toe te voegen, komt textuur en ontwerp tot het voltooide werk. Machinaal borduren wordt gebruikt om logo's en monogrammen toe te voegen op zaken als shirts of jassen, geschenken en teamtenues als ook gordijnen, het versieren van huishoudlinnen en decorateur stoffen uit het verleden na te bootsen, zodat het lijkt op de uitgebreide hand van het borduren.
Copyright: 2008 - 2024: All rights reserved. Development by Henri, Webmaster De Huizen van Oranje en Nassau.