De Huizen van Oranje en Nassau

 Vorstelijke Verblijven  

In de vorige verhalen over Koninklijke en Vorstelijke Landgoederen, Kastelen, Residentie's, Huizen en Verblijven, heb ik u zo ongeveer uit de doeken gedaan wat daaronder verstaan kan worden. Het verhaal is bij lange na niet compleet en zal dat wel niet worden. De veranderingen blijven immers doorgaan en de aanpassingen gaan zo vlug, dat onze pen er bijna de brui aan geeft. Ondanks dat, ga ik vrolijk door met datgene te beschrijven waar wel de hand opgelegd kon worden. Ik hoop daarbij dat het u veel leesplezier verschaft. Ook in ons land hebben wij een aantal Kastelen, Paleizen, Residentie's en andere stulpje's zoals Drakensteyn in de Lage Vuursche dat overigens privé-bezit van de Koningin De boerderij even voorbij Mildam bij Heerenveen is minstens zo aardig

U wordt meegevoerd op een reis langs eigendommen van en de Koninklijke Familie en de verblijven waar zij gebruik van mogen maken. Specifiek is Italië het einddoel, naar Tavarnelle Val di Pesa. Het is een prachtig gebied dat ligt in de Italiaanse procincie Florence, regio Toscane en onderverdeeld is in de dorpen Tavarnelle Val di Pesa, Sambuca Val di Pesa, San Donato in Poggio, Tignano, Badia en Passignano.Helaas ligt het dorp naast een verrekte snelweg van Siena naar Florence. Zoals gebruikelijk is het behoorlijk druk op die autoweg. Het voortrazende verkeer beneemt je de mogelijkheid om fatsoenlijk te kunnen praten. Erg vervelend. Je wordt meegevoerd op de golven van het geluid van het langsrazende verkeer. Het enige voordeel van deze weg is dat je weer evenzo snel kunt verdwijnen richting Nederland als de nood aan de man is of zaken de regering betreffende dit vereisen. Via de Strada Proviciale 101, ga je in de richting van het eigendom der drie Prinsen (geen Musketiers), Rocca dei Draconi geheten, in onze taal Draekenvesting.

Een ieder die in Italië is geweest, kan daarover meespreken. Een ding is zeker, de Italianen hebben talent om alles wat op twee of vier wielen kan rijden op de 'juiste manier' voort te bewegen. Och, en doe nu niet zo moeilijk over een snelheidslimiet!, die is voor die Nederlanders bedoeld. Zeker niet voor de Italianen. Het woord NL werd in de tijd van de gulden daar nog vertaald als Niente Lire (geen poen, niks te makken of ons bin zûnig). Het is maar een weet. Het vakantiehuis in Tavarnelle Val di Pesa (Italië) is in eigendom bij haar zoons. Was voorheen van Beatrix en Claus! Zij verkreeg het in 1975 van de wijn familie Vicini en had er voor het eerst vakantie in 1976.

Bovenstaand 'stulpje' werd geschonken door de goede vrienden van Beatrix en Claus, de wijnfamilie Vicini. Het landgoed werd door Beatrix grondig gerestaureerd en voorzien van alle moderne gemakken, zoals een zwembad en een tennisbaan. Na haar inhuldiging in 1980 ging zij daar - als Koningin - voor het eerst op vakantie. Het domein werd voor de veiligheid omringd door een 4 m1 hoog hekwerk met detectors. Het is moeilijk te bereiken en de constante bewaking door carabineri is een onderdeel voor het waarborgen van de veiligheid van de Koninklijke Familie.

Het grondgebied van de drie zonen van Prinses Beatrix, is gelegen in de heuvels van Toscane en er loopt slechts een simpele asfaltweg heen. Aan de achterkant loopt een boerenweg, die nauwelijks toegankelijk is vanwege de keien en rotsblokken die er her en der verspreid liggen. In de zomer kan het verrekte heet zijn en water vindt je uitsluitend bij de boeren, die een eigen put hebben of je duikt de lokale pub in voor een versnapering. Beatrix werd overigens in 1988 benoemd tot ere-burger van Tavernelle Val di Pesa.

Het vakantiehuis Rocca dei Draconi , gelegen bij het dorp Tavarnelle Val di Pesa dat nu aan de zonen van Beatrix toebehoord en waarvan de erfenis in deze van de overleden Prins Friso over gegaan is op zijn dochters, was oorspronkelijk eigendom (zoals reeds werd vermeld) van de Italiaanse Gravelijke familie Vicini. Zij vervaardigen nog altijd in de vallei Chanti Classico op een eigen domein en onderhouden goede vriendschap met de Koningin. De Graven Vicini bezitten het landgoed Farm Villa S. Andrea dat ruim 600 ha groot is. Het gebied is onderverdeeld in o. m. 91 ha voor het in stand houden en het produceren van de beroemde Chanti Classico wijn.Tevens bezit deze familie Vicini 80 ha aan olijfbomen van de beste klasse. De grond die overblijft gebruikt men voor algemene landbouw.

Tussen het hoofdgebouw en de bijgebouwen in ligt de gebruikelijke waterput. Slechts voor de sier want het fraaie huis beschikt - uiteraard - over een aansluiting op het waterleidingennet. Bovenop het deksel van de put staan fraaie bloemen uit de streek. Aan de achterkant van het landgoed loopt een stoffige weg die vol met kuilen en rotsblokken her en der verspreidt, ligt. Je bent direct in het echte Toscaanse landschap waar de vele olijfbomen gewoon langs de weg groeien. De streek is bekend om zijn goede Chianti en de buurman van de Koningin weet daar alles vanaf. Heeft 25 ha aan druifjes staan, die na het plukken worden gebruikt voor het maken van die wijn, u weet wel (Chianti).

Beatrix in gezelschap van twee hofdames gezeten op het terras van de locale pub van het dorp Tavernelle Val di Pesa, het wapen van Tavernelle Val di Pesa en bij het zwembad.

Eerst iets over het dorpje. Tavarnelle Val di Pesa is een gemeente in de Italiaanse provincie Florence (regio Toscane) en telt 7284 inwoners (per 31-12-2004). De oppervlakte bedraagt 57,0 km², de bevolkingsdichtheid is 128 inwoners per km². De volgende buurtschappen (frazioni) maken deel uit van de gemeente: Sambuca Val di Pesa, San Donato in Poggio, Tignano, Badia en Passignano. Hoofdzakelijk leeft men er van de druiven, olijfolie, groenten, dus landbouw activiteiten en wat vee. Het tourisme is tegenwoordig een aanzienlijke bron van inkomsten, met dank aan de Oranje's.

De burgemeester van Tavernelle was signor Sestilio Dirindelli. Hij werd geboren in 1954 in Tavarnelle. Dirindelli was al eerder plaatsvervanger van de toenmalige burgervader. In 2004 werd hij opnieuw benoemd tot plaatsvervangend burgemeester en per 08-09-2009 tot burgemeester van Tavarnelle Val di Pesa. Tegenwoordig (2011)is Stefano Fusi ex-communist en republikein burgemeester van Tavarnelle Val di Pesa. Ziedaar de man die zorg draagt voor de veiligheid van de leden van het Nederlands Koninklijk Huis.

Er is meer dan uitsluitend Chianti en de top ervan Chianti Classico. Ook de likeur is heel beroemd. Sambuca is een Italiaanse anijslikeur, met een alcoholpercentage van 40%. De meeste sambucasoorten zijn volledig helder, maar worden troebel bij het mengen met water. Hoewel de naam anders zou kunnen doen vermoeden, bevat sambuca geen vlierbessen (Sambucus).Traditioneel wordt een sambuca geserveerd met drie koffiebonen in het glas. Deze koffiebonen staan voor gezondheid, rijkdom en geluk. Een sambuca kan even aangestoken worden om een mooie ronde, dikke smaak te krijgen en om warm en koud tegelijk in de mond te krijgen. Soms word en er andere aroma's aan toegevoegd, zoals bijvoorbeeld mandarijn.

Meer dan Sambuca, de streekwijn Chanti Classico, huis buurman Campierri Coli en de beroemde olijfolie.

De Chianti (Classico) is waarschijnlijk de bekendste wijn van Italie en één van de meest gewaardeerde Italiaanse wijn in de hele wereld. Chianti en Toscane zijn al eeuwen onlosmakelijk met elkaar verbonden. Chianti is een D.O.C.G geworden in 1996. Alle wijnen moesten zich hier wel eerst voor bewijzen. En zo gaat het nog steeds. Alleen de betere Italiaanse wijnen mogen het D.O.C.G.-predikaat dragen. De andere mogen D.O.C. (Colli del’Etruria Centrale) op het etiket vermelden. De Italiaanse wijn 'Chianti D.O.C.G.' komt uitsluitend uit 7 gebieden: de centrale zone waar ze de classico maken, en de zes heuvels er omheen. De Italiaanse wijnen in het hart van de streek dragen, ook nog een symbool op de hals van de fles, het beroemde zwarte haantje.

De eerste historische vermelding van de stad dateert uit 790: Tabernulae werd het oorspronkelijk genoemd. Een naam afgeleid van tavernes, de oude stopplaatsen voor reizigers om te verfrissen en voor wisseling van paarden langs de weg die leidt naar de Val d'Elsa, waar deze overgaat in de Via Francigena. In de twaalfde eeuw de stad kwam onder de heerschappij van de Florentijnse Republiek, maar had geen strategische functie. Het werd niet omringd met muren(gebruikelijk in die tijd). Misschien omdat het werd beschermd door de nabijgelegen kastelen van San Casciano, Barberino, San Donato in Poggio en Tignano.

Ook was de stad een belangrijke ontmoetingsplaats voor de handel. Monniken stichtten het Franciscaner klooster van Borghetto. Hetgeen opmerkelijk is, als je bedenkt dat deze complexen werden gebouwd in de meest dichtbevolkte en populaire gebieden. In de negentiende eeuw groeide de stad verder rond zijn oude kern en 1 mei 1893 werd autonoom. De parochiekerk en klooster Chiesa di San Pietro in Bossolo, is een van de oudste gebouwen in de Val di Pesa.

Copyright: 2008 - 2024: All rights reserved. Development by Henri,
Webmaster De Huizen van Oranje en Nassau.