De Huizen van Oranje en Nassau

Koninklijke Juwelen en Sieraden

Bronvermelding

Vorstelijke Juwelen en Sieraden

Koninklijke Tiara's en Opalen

De voornamelijk vrouwelijke leden van het Koninklijk Familie dragen veel sieraden. Er zijn eerbiedwaardige, zeer oude, oude en moderne juwelen bij. Al dan niet in een aantrekkelijke omlijsting. Sommige zijn van zetting veranderd, omdat de tijd en de mode dat wenste of op zijn minst daar invloed op had. Ook werden en worden sieraden aangekocht op veilingen, zoals die van Christie's en Sotheby in Londen, New York en Amsterdam. In enkele gevallen zelfs besloten de leden van het Koninklijk huis tot het geven van een opdracht aan een meester-goudsmid. Dit ondanks de resessie, want een ding staat als een paal boven water; edelstenen blijven immers hun waarde behouden.

We zijn eens nagegaan wie in de loop van de jaren de draagsters waren van de verschillende Parure's en andere juwelen die in handen zijn van het Koninklijk huis of de door hen gecontroleerde Stichtingen. Voor het gemak, wordt een van de huidige Prinsessen getoond met het bewuste sieraad. De Kroonprinses schijnt een redelijk voorkeur voor een aanzienlijk verscheidenheid aan juwelen, sieraden etc. aan de dag te leggen. Vermeld wordt ook de ontwerper van dat fraai's en als het even kan, hoelang het al in de familie is en wie dat heeft gedragen. In de meeste gevallen zijn de sieraden - zoals reeds werd vermeld - eigendom van een Stichting. Elk lid van de Koninklijke familie kan - als zij dat wenst - beschikken over deze stukken. Daarom ziet men dan nu de Koningin, een Prinses en dan weer een ander lid van het Huis van Oranje-Nassau pronken met dezelfde sieraden. Maxima draagt de ene week de Robijnen Parure en Prinses Mabel de andere week, want het past goed bij haar ensemble. Gevolgd door Prinses Marilene of door de Koningin. Leuk, dat stuivertje wisselen.

De Mellerio Rubin Parure

Deze Parure werd ontworpen en gemaakt door de bekende Franse Juwelier Mellerio in opdracht van Koning Willem III. In 1888 verkreeg de juwelier de opdracht van de man van Koningin Emma een bijzondere set te ontwerpen gebaseerd op een eerder gemaakte tekening voorzien van Diamanten en Robijnen. De opdracht bestond uit een Diadeem, een Collier en een Armband. Hij gebruikte hiervoor 961 Edelstenen; 385 voor het Diadeem, 425 voor het Collier en 151 voor de armband.

Máxima met de Mellerio Rubin Tiara, onderdeel van de Mellerio Rubin Parure, vergroting van het middenstuk Tiara en rechts een vergroting van de prachtige Tiara

Mellerio maakte een zilveren testmodel waarmee de Koningin kon kijken of hetgeen hij had ontworpen aan de wensen toegemoet was gekomen. Omdat een Corsage ook deel uitmaakte van het Collier, werd het geheel te imposant en daardoor onhandelbaar. Dat plezierde de Koningin niet. Bovendien wenste Emma, een Broche. Daarvoor gebruikte de juwelier de Corsage. Dat had een voordeel. Het Collier werd minder zwaar en daardoor beter draagbaar. Voorts besloot Koningin Emma dat het een goede gedachte zou zijn als al dit fraai's ook nogeens werd voorzien van een paar oorbellen. Zo geschiedde het.

v.l.n.r. de Rubin oorbel versierd met diamanten en de ketting met de Rubin op 9 uur

Toen Mellerio op 28 oktober 1888 zijn wrek afleverde in het slot Het Loo te Apeldoorn, was dat iets anders dan was voorgesteld

Het ontwerp bestond uit Parels, Robijnen en Diamanten.

Op wens van de ontwerper werd het hoofdmotief Henri II genoemd en de in een Platina setting gevatte stenen waren zodanig bewerkt dat de Robijnen met andere Edelstenen konden worden geruild.

Doordat hij er een tekening had bijgevoegd die i. p. v. Robijnen Saffieren bevatte, liet Mellerio de mogelijkheid open later deze edelstenen daarvoor te gebruiken.

De kwaliteit van de stenen en het gebruikte materiaal is prima te noemen. Er is een meester aan het werk geweest en dat kun je zien.

De Peacock Parure

Deze Parure werd ook ontworpen en gemaakt door de bekende Franse Juwelier Mellerio in opdracht van Koning Willem III. In 1888 verkreeg de juwelier de opdracht van de man van Koningin Emma een bijzondere set te ontwerpen gebaseerd op een eerder gemaakte tekening voorzien van Diamanten en Robijnen. De opdracht bestond uit een Diadeem, een Collier en een Armband. Hij gebruikte hiervoor 961 Edelstenen; 385 voor het Diadeem, 425 voor het Collier en 135 voor de armband.

Koningin Beatrix met delen van de Peacock Rubin Parure, het middenstuk van de Parure en rechts een uitvergroting van de Tiara

Emma droeg na de dood van haar man de weduwedracht. Om in stijl te blijven besloot zij de Robijnen om te wisselen voor Diamanten, zodat het sieraad meer wit had dan rood. Wit was de rouwkleur van de Koningin. Na haar overlijden werden de originele stenen weer teruggezet. De prijs - conform een originele rekening, die dateert van 18 december 1888- bedroeg 160.000,00 Florins. Deze Parure werd en wordt gedragen - buiten Emma - door haar dochter Wilhelmina, Koningin Juliana, Koningin Beatrix en Prinses Maxima.

Koningin Maxima het de pauwenjuwelen

De parures zijn uitneembaar en elke keer weer samen te brengen in een totaal andere setting zodat het lijkt of er wat nieuws werd gekocht. Het voordeel ervan lijkt te zijn, dat men ook de onderdelen van de Parure's onderling kan uitwisselen en dat reparaties - die door ouderdom onomkombaar zijn - binnen de perken blijven. Voorts er leuke en soms ook bijzondere samenstellingen te zien zijn. De Stichting die deze Kroon Juwelen beheert heeft overigens als voorzitter de zittende Heerser van ons land. Dit is thans Koning Willem-Alexander. Een ieder die lid is van de Koninklijke Familie kan er over beschikken.

Prinses Máxima droeg als bruid de basis van een van oorsprong Russische diadeem (dat droeg Koningin der Nederlanden Anna Pawlowna ook - zie eerste pagina -), die deel uitmaakten van een huwelijksgeschenk aan Koningin Emma, de tweede vrouw van Willem III. De diamanten halsketting die Koningin Wilhelmina ooit had gedragen en een cadeau was geweest van haar man Prins Hendrik, werd omgeturnd tot een Diadeem voor Prinses Máxima. Van het smaragden Diadeem die Koningin Emma in 1888 schonk aan haar dochter Wilhelmina, verving men de smaragden door diamanten en parels. Prinses Mabel kreeg bij haar huwelijk, de eer toebedeeld de geheel vernieuwde versie aan den volken te tonen. Deze was nu nog fraaier dan voorheen. Zo heeft bij de komst van het nieuwe bloed in de Koninklijke familie niet alleen de monarchie een verjonging ondergaan, maar kregen ook veel juwelen een uitstraling die recht doet aan deze edelstenen.
Met trots worden de sieraden nu gedragen.

De Star Parure

v.l.n.r. Máxima draagt bij het trouwen de Parure van Emma, vergroting van de Parure en nogmaals Máxima

De Opalen Vuur Set

Sinds de jaren 1980 droeg Koningin Beatrix sieraden van Diamant en Vuur Opaal. Vuur Opalen hebben de neiging om een felle oranje kleur te bezitten. De oorbellen (lange en korte versie) en broche zijn zeker een set. Er is ook een diamanten armband met drie grote ovale vuur opalen en een witte goud/platina ring met diamanten en een vuur opaal. Prinses Máxima heeft ook deze juwelen gedragen bij diverse gelegenheiden. De set bestaat uit een ring, een armband, een broche en een twee oorbellen.

Het mineraal opaal is een amorfe variëteit van kwarts, SiO2·nH2O, gehydrateerd siliciumdioxide met een waterpercentage van soms wel 20. Opaal kan kleurloos zijn, wit, melkachtige blauw, grijs, rood, geel, groen, bruin en zwart. Vaak kunnen veel van deze kleuren meteen worden gezien, veroorzaakt door interferentie en diffractie van licht dat door minieme, regelmatig gerangschikte openingen binnen de microstructuur van het opalen gaat, bekend als het rooster van Bragg. Deze openingen worden gevuld met secundair kiezelzuur en vormen dunne lamellen binnen het opaal tijdens verharding. De term opalescentie wordt gebruikt om dit unieke en mooie fenomeen te beschrijven, hoewel kleurenspel een betere term zou zijn.

Prinses Máxima met Opalen ring, met Opalen armband, een amdere Opalen ring, Opalen oorhangers en Opalen Broche

Het opaal is één van de mineralen die fossielen vormen of kunnen vervangen. De resulterende fossielen worden gespaard door verzamelaars. "Opaal" is afgeleid van het Oudindische woord úpala', dat edelsteen betekent. Men maakt onderscheid tussen de glinsterende edelopalen, de geelrode vuuropalen en de gewone opalen. Hun fysische eigenschappen vertonen belangrijke verschillen. Het opaal is de officiële edelsteen van Zuid-Australië. Opaal wordt al sinds de oudheid als edelsteen bewerkt. Aanvankelijk werd het gebruikt voor de vervaardiging van primitieve werktuigen, later voor siervoorwerpen. Opaal werd al gebruikt voor de Assyriërs, Babyloniërs en Romeinen. Edelopaal behoort tot de geheimzinnigste stenen.

Maxima's Birthday Jewels

Traditioneel gold het als een steen die ongeluk brengt, vooral voor mensen die de steen niet goed reinigden, De edelopaal die Plinius heeft beschreven is afkomstig uit de afzettingen van Dubník in Slowakije, die in die tijd al werden ontgonnen. Men schreef deze steen magische krachten toe. Hij hielp tegen melancholie, kalmeerde de zenuwen, genas het hart, beschermde tegen zorgen, herstelde het gezichtsvermogen en gaf de ogen opnieuw glans. Naast natuurlijk voorkomend opaal, wordt opaal op allerlei verschillende manieren vervaardigd, experimenteel en commercieel. Het resulterende materiaal is te onderscheiden van natuurlijk opaal door zijn regelmatigheid; onder vergroting worden de flarden van kleur gezien in een „hagedishuid“ of „kippegaas“ patroon zijn gerangschikt.

Maxima's Geboorte Juwelen

Synthetische opalen worden verder onderscheiden van natuurlijk opaal door het gebrek van de eerstgenoemden aan fosforescentie onder UV-licht.

Tevens zijn synthetische opalen over het algemeen lager in dichtheid en zijn vaak hoogst poreus; sommigen kunnen zelfs aan de tong plakken.

Twee opmerkelijke producenten van synthetisch opaal zijn de bedrijven Kyocera en Inamori in Japan.

De meeste zogenaamde synthetische opalen, echter, worden correcter imitaties genoemd, aangezien zij substanties bevatten die niet in natuurlijk opaal (b.v., plasticstabilisatoren) worden gevonden.

De Gilson opalen die vaak in uitstekende juwelen worden gezien zijn eigenlijk imitaties bestaande uit gelamineerd glas met gestrooide beetjes folie.

Wat zijn nu 'de Gilson opalen'?. Opaal is een in de natuur voorkomende amorfe vaste stof die bekend staat om zijn flitsen van vuurkleur. Een amorfe vaste stof is een materiaal dat, in tegenstelling tot kristal, niet is georganiseerd in een normaal roosterpatroon. Dit zorgt voor een aantal ongewone interacties met licht en is verklaarbaar voor de regenboogkleuren van opaal.

Echter, alleen omdat opaal als amorf wordt geclassificeerd wil niet zeggen dat zijn atomen zonder orde zijn gerangschikt. Chemici hebben een heldere bolstructuur in opaal ontdekt, wat heeft geleid tot het kopiëren ervan in 1974. Synthetisch opaal wordt vaak Gilson opaal genoemd, naar Pierre Gilson, de uitvinder ervan (samen met een aantal andere synthetische mineralen: koraal, smaragd , lapis lazuli, etc.). Als je iemand zoekt die de schuld heeft voor het betalen van de kans op een synthetische substantie, trouwens, Pierre Gilson is de man waar je naar op zoek bent.

Webmaster De Huizen van Oranje en Nassau.