De Huizen van Oranje en Nassau 
Soevereine Monarchieën
Stamvader Europese Vorstenhuizen
Vervolg-02
Het Geslacht van Oranje-Nassau-von Amsberg
   De kinderen van Prins Claus en Koningin Beatrix | Johan Willem Friso, Prins van Oranje Beatrix Wilhelmina Armgard (Baarn, 31 januari 1938), Prinses van Oranje-Nassau, Prinses van Lippe-Biesterfeld, was sinds 30 april 1980 regerend Koningin der Nederlanden. Op 1 mei 1965 werd ze echter bij Drakensteyn hand-in-hand gefotografeerd met een onbekende man die Claus von Amsberg bleek te heten. Er ontstond grote commotie toen bleek dat deze Claus von Amsberg een Duitser was en lid was geweest van de Hitlerjugend. Een commissie onder leiding van dr. L. de Jong van het toenmalige Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie onderzocht in opdracht van de regering het oorlogsverleden van Claus. De uitkomsten van het onderzoek werden als niet belastend beoordeeld (ieder Duits jongetje was verplicht lid van de Hitlerjugend) en op 28 juni 1965 werd door Koningin Juliana de verloving bekendgemaakt. Ondanks de voor het Koningshuis positieve uitkomsten van het regeringsonderzoek bleef een deel van de samenleving verdeeld staan ten aanzien van de verloving van Beatrix met een Duitser, relatief kort na de Tweede Wereldoorlog. Toen bekend werd dat het huwelijk zou plaatsvinden in Amsterdam, vonden sommigen dit een belediging aan het adres van de Nederlandse Joden die in groten getale, in het bijzonder vanuit Amsterdam, tijdens de oorlog naar Duitse concentratiekampen waren gedeporteerd. Beatrix en Claus, zich bewust van de heersende sentimenten, besloten daarop hun voorgenomen huwelijk in Baarn te laten plaatsvinden. De regering wilde van deze plannen echter niets weten en gelastte het huwelijk in Amsterdam te laten doorgaan. Op 10 maart 1966 vond het burgerlijke huwelijk in het stadhuis van Amsterdam plaats en op dezelfde dag werd het huwelijk kerkelijk ingezegend in de Westerkerk. Uit het huwelijk werden drie zoons geboren:
|
Prins Willem IV(* 1711- + 1751) Willem Karel Hendrik Friso werd geboren in Leeuwarden als zoon van Johan Willem Friso van Nassau-Dietz en Maria Louise van Hessen-Kassel. Prins Willem IV werd in 1747 de eerste stadhouder in alle gewesten van de Republiek der Verenigde Provinciën. Hij was al eerder stadhouder geworden in Groningen en Gelderland. Onder dreiging van een Franse inval gingen ook de andere gewesten overstag. In deze periode werd in alle gewesten de erfopvolging van het stadhouderschap ingevoerd, in de mannelijke en de vrouwelijke lijn. Willem IV trouwde in 1734 met Prinses Anna van Hannover, dochter van de latere Britse Koning George II.
Willem IV kon zijn toenemende invloed maar kort benutten. Toen zijn gezondheid hem steeds meer parten speelde nam Anna van Hannover de lopende zaken over, hij stierf in 1751. Zijn enige zoon, Prins Willem V, was toen nog minderjarig. Willem V Batavus geboren in Den Haag in 1748, Prins van Oranje, was erfstadhouder van de Republiek der Verenigde Nederlanden. In 1767 trouwde Willem met Wilhelmina van Pruisen. Hun zoon, de latere Koning Willem I, werd in 1772 geboren.
Na de Franse inval in januari 1795 door generaal Pichegru, week Willem V met zijn gezin uit naar Engeland. Hij bracht de laatste vijf jaar van zijn leven in ballingschap in Duitsland door, onder meer in zijn Nassause Vorstendom. Willem Frederik Prins van Oranje en Nassau werd op 24 augustus 1772 in Den Haag geboren als oudste zoon van Prins Willem V en Prinses Wilhelmina van Pruisen. Hij trouwde in Berlijn op 1 oktober 1791 met zijn nicht Prinses Wilhelmina van Pruisen en voor de tweede keer op 17 februari 1841 met Gravin Henriëtte d'Oultremont de Wégimont. Willem I bestuurde vanaf 1802 de Duitse vorstendommen Fulda en Corvey.
Die kreeg hij als compensatie van Napoleon Bonaparte voor het verlies van de Nederlandse domeinen in 1795. Deze Vorstendommen raakte hij in 1806 weer kwijt toen hij in een nieuwe oorlog tegen Napoleon Pruisen steunde. Hij trok zich toen terug op zijn Silezische bezittingen. Willem II, Prins van Oranje-Nassau, was van 1840 tot 1849 Koning der Nederlanden, Groothertog van Luxemburg en Hertog van Limburg. Willem werd geboren op 6 december 1792 in 'Het Oude Hof' in Den Haag.
In 1795 ging hij met de hele stadhouderlijke familie in ballingschap naar Engeland. Hij groeide op aan het Pruisische hof en studeerde in Oxford. In 1815 vocht hij mee in de Slag bij Waterloo onder de Hertog van Wellington. Als dank daarvoor kreeg hij van de Nederlandse bevolking Paleis Soestdijk aangeboden. Hij trouwde in 1816 met Anna Paulowna (1795-1865), de dochter van Tsaar Paul van Rusland. Zij onderhielden intensieve betrekkingen met hun Russische verwanten. Zijn vader Koning Willem I trad in 1840 af en werd als Koning der Nederlanden, Groothertog van Luxemburg en Hertog van Limburg opgevolgd door zijn zoon, nu Koning Willem II.
In het Europese revolutiejaar 1848 zwichtte Willem II voor de wensen van een liberale oppositie. Hij stemde in met een nieuwe Grondwet. Die regelde dat de macht van de Koning ingeperkt werd en dat de volksvertegenwoordiging meer macht kreeg. Koning Willem II regeerde tot zijn overlijden op 17 maart 1849 in zijn paleis in Tilburg. Hij werd opgevolgd door zijn oudste zoon, Koning Willem III. Emma, Koningin (1858-1934). Adelheid Emma Wilhelmina Theresia Prinses van Waldeck en Pyrmont werd in Arolsen op augustus 1858 geboren als dochter van Vorst Georg Victor en Prinses Helena van Nassau.
Zij trouwde op 7 januari 1879 met Koning Willem III der Nederlanden. Zij kregen op 31 augustus 1880 een dochter, Wilhelmina. Emma nam het regentschap waar voor Koning Willem III van 20 tot en met 23 november 1890 en voor haar dochter Koningin Wilhelmina van 8 december 1890 tot 31 augustus 1898. Koningin Emma bereidde haar dochter in die jaren goed voor op het vervullen van het Koningschap. Als regentes herstelde zij het aanzien van de monarchie door haar verstandig en waardig optreden. Bovendien vergrootte zij de populariteit van de dynastie door met haar dochter in het land vele bezoeken af te leggen.
Na de inhuldiging van Koningin Wilhelmina trad zij terug maar behield een belangrijke plaats in de Nederlandse samenleving. Koningin Emma overleed in het Paleis aan het Lange Voorhout in Den Haag op 20 maart 1934. Toen Koning Willem III in 1890 stierf, was zijn enige dochter nog te jong om te regeren. Koningin Emma nam als regentes tot 1898 het bewind voor haar dochter satie van Indonesië mee. In de jaren 940-'45 verbleef zij met het kabinet in ballingschap in Londen. Het standvastige optreden van Wilhelmina in die tijd leverde haar in binnen- en buitenland veel respect op.
Uit het huwelijk, dat zij op 7 februari 1901 met Hertog Hendrik van Mecklenburg-Schwerin sloot, werd in 1909 Prinses Juliana geboren. Prins Hendrik overleed in 1934. Koningin Wilhelmina deed in 1948 afstand van de troon. Zij wilde toen weer Prinses Wilhelmina genoemd worden. De Prinses trok zich terug op Paleis Het Loo in Apeldoorn en stierf daar in 1962. Koningin Juliana regeert van 1948 tot 1980. De Nederlandse samenleving ondergaat in deze tijd grote veranderingen, zoals de naoorlogse wederopbouw, studentenonlusten in de jaren zestig en de oliecrises midden jaren zeventig.
Koningin Juliana maakt zich geliefd door haar maatschappelijke betrokkenheid en haar informele optreden. Koningin Juliana trouwt in 1937 met Prins Bernhard van Lippe-Biesterfeld. Het echtpaar krijgt vier dochters: Beatrix (1938), Irene (1939), Margriet (1943, in Canadese ballingschap) en Christina (1947). Het gezin leeft zowel voor als na de oorlog op Paleis Soestdijk. Prinses Juliana overlijdt op 20 maart 2004. Haar man Prins Bernhard sterft datzelfde jaar, op 1 december. Julia werd opgevolgd door haar oudste dochter Beatrix die tot 2013 Koningin was. Zij werd opgevolgd door haar oudste zoon Willem-Alexander.
Het Geslacht von Glückburg
| Johan Willem Friso, Prins van Oranje Willem IV, Prins van Oranje Willem V, Prins van Oranje Willem I, Koning der Nederlanden, Groothertog van Luxemburg Frederik, Prins der Nederlanden Louise, Prinses der Nederlanden Louise, Prinses van Zweden Haakon VII, Koning van Noorwegen Olaf V, Koning van Noorwegen Harald V, Koning van Noorwegen Harald V (Skaugum bij Oslo, 21 februari 1937) is sinds 1991 Koning van Noorwegen. Hij is de zoon van Koning Olaf V en prinses Märtha (haar volledige naam was Märtha Sofia Lovisa Dagmar Thyra). Zijn moeder was een zuster van de Belgische Koningin Astrid. De Belgische Koningen Boudewijn en Albert II zijn dus zijn neven. Tijdens de Tweede Wereldoorlog woonde Harald in de Verenigde Staten, waar zijn vader, toen kroonprins, steun probeerde te vinden voor de Noorse zaak. In 1945 keerde het Kroonprinselijk paar terug naar Noorwegen. Haralds moeder overleed in 1954. In 1957 overleed zijn grootvader Haakon VII, waardoor zijn vader Koning, en hijzelf Kroonprins werd. Harald volgde zijn opleidingen aan de militaire academie van Noorwegen en aan de universiteit van Oxford. In 1968 trouwde hij met het Noorse burgermeisje Sonja Haraldsen. Dat huwelijk baarde veel opzien. Het paar kreeg twee kinderen:
Harald was peetoom van de |
 v.l.n.r. Harald V, Marius, zoon uit eerste huwelijk van Mette), Kroonprins Haakon, Erfprinses Ingrid Alexandra. Hakon Magnus, Märtha Louise en Prinses Mette-Marit |
Oogde Haakon (zijn naam betekent: hoge zoon) een decennium geleden nog als een jeugdige Prins (zonder baard), tegenwoordig straalt hij (met baard) meer ernst en bezonnenheid uit. Met Mette-Marit, de vrouw met wie hij in 2001 in de echt werd verbonden, bereidt hij zich voor op de toekomst als Koning Haakon VIII. Het stel wordt volop betrokken bij de verplichtingen van het Noorse koningshuis. Prinses Mette-Marit heeft zich ontwikkeld tot een geziene persoonlijkheid. Toch was zij voor haar huwelijk niet van een onbesproken gedrag. Ze werd op 19 augustus 1973 in Kristiansand geboren als Mette-Marit Tsjessem Højby.
Willem Karel Hendrik Friso (* Leeuwarden, 1 september 1711 – + Den Haag in Paleis Huis ten Bosch, 22 oktober 1751), was Prins van Oranje en Graaf van Nassau-Dietz. Hij was de eerste erfstadhouder van de Republiek der Verenigde Provinciën. Benoemd als Prins Willem IV werd hij geboren in Leeuwarden als zoon van Johan Willem Friso van Nassau-Dietz en Maria Louise van Hessen-Kassel. Op 21 oktober 1733 ging hij voor het Gerecht van Leeuwarden in ondertrouw met prinses Anna van Hannover. Het huwelijk dat gepland was in november 1733 werd uitgesteld, omdat de bemoeienissen van zijn toekomstige schoonvader George II met de Republiek niet op prijs werden gesteld. Op 25 maart 1734 trouwde het paar in de Franse kapel van het Paleis van St. James.
Uit dit huwelijk werden vijf kinderen geboren waarvan de laatste, Prins Willem V zijn opvolger werd.
Willem V Batavus (* 's-Gravenhage, 8 maart 1748 – + Brunswijk, 9 april 1806), Prins van Oranje, Vorst van Nassau-Dietz, was erfstadhouder van de Republiek der Verenigde Nederlanden (1751-1795). Op 4 oktober 1767 huwde de Prins in Berlijn met Wilhelmina van Pruisen, een nicht van Frederik de Grote. Het echtpaar kreeg vijf kinderen, waarvan de derde zoon zijn vader opvolgde en hij stond bekend als Prins Willem VI. Willem I Frederik, geboren als Willem Frederik Prins van Oranje-Nassau (* Den Haag, 24 augustus 1772 – * Berlijn, 12 december 1843) was de eerste Koning van Nederland uit het huis Oranje-Nassau en tevens Groothertog van Luxemburg. Willem Frederik trouwde in 1791 zijn volle nicht Wilhelmina van Pruisen, een zus van Frederik Willem III, Koning van Pruisen. Uit dit huwelijk werden vier kinderen geboren.
De oudste zoon Willem Frederik volgde zijn vader op. Het volgende mannelijke kind, Willem Frederik Karel, Prins der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, (* Berlijn, 28 februari 1797 – + Wassenaar, Huize De Paauw, 8 september 1881) was de tweede zoon van Koning Willem I der Nederlanden en Wilhelmina van Pruisen. Prins Frederik trad op 21 mei 1825 in Berlijn in het huwelijk met zijn nicht prinses Louise van Pruisen. Net als zijn vader en grootvader trouwde hij dus met een Pruisische Prinses en net als zijn vader met zijn nicht. Uit dit huwelijk werden vier kinderen geboren waaronder Louise, Prinses der Nederlanden.
Wilhelmina Frederika Alexandrina Anna Louise Prinses der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau en door huwelijk Koningin van Zweden en Noorwegen (* Den Haag, paleis aan het Korte Voorhout, 5 augustus 1828 - + Stockholm, Koninklijk Slot, 30 maart 1871) was de oudste dochter van Prins Frederik van Oranje-Nassau en Prinses Louise van Pruisen. Zij kregen twee kinderen. Louise Josephine Eugenie van Zweden (* Stockholms slot, 31 oktober 1851 - + Amalienborg (Kopenhagen), 20 maart 1926) was Koningin van Denemarken. Ze was de dochter van de Zweedse koning Karel XV en diens vrouw Louise der Nederlanden. Op 28 juli 1869 trouwde ze op 17-jarige leeftijd in Stockholm met de Deense Kroonprins Frederik, die van 1906-1912 als Frederik VIII Koning van Denemarken zou zijn. Het echtpaar kreeg acht kinderen. Christiaan Frederik Karel George Waldemar Axel (* Charlottenlund, 3 augustus 1872 - + Oslo, 21 september 1957), roepnaam Karel, was als Haakon VII van 1905 tot 1957 de eerste Koning van Noorwegen na het einde van de personele unie met Zweden. Hij was de tweede zoon van Frederik VIII van Denemarken.
Na zijn vader was hij een kleinzoon van Koning Christiaan IX en Koningin Louise van Hessen-Kassel. En via zijn moeder was hij een kleinzoon van Koning Karel XV van Zweden, die als Karel IV Koning van Noorwegen was, en Koningin Louise der Nederlanden, een kleindochter van Koning Willem I der Nederlanden. Carl werd Koning van Noorwegen nog voor zijn vader en broer Koning van Denemarken werden. Tijdens zijn regering over Noorwegen zag hij zijn vader, Frederik VIII in 1906, zijn broer, Christiaan X in 1912, en zijn neefje Frederik IX, in 1947, de troon van Denemarken bestijgen. Carl was een Prins uit het huis Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg, een zijtak uit het huis Oldenburg.
Het huis Oldenburg is een invloedrijk Noord-Europees Vorstengeslacht, en regeerde Denemarken als sinds 1448, en van 1536 tot 1814 regeerde dit geslacht ook over Noorwegen, verbonden met Denemarken in het Koninkrijk Denemarken-Noorwegen. Dit geslacht kwam eigenlijk uit het noorden van Duitsland. De Oldenburg familie had al banden met Noorwegen sinds de late middeleeuwen. En via zijn vader stamde Carl af van meerdere Noorse Koningen, die regeerden over een onafhankelijk Noorwegen, waaronder: Haakon V, Christiaan I, Frederik I, Christiaan III, Frederik II, Christiaan IV en Frederik III.
Frederik III voegde Noorwegen samen met Sleeswijk en Holstein, waarna het tot 1814 geen onafhankelijke status had. Christiaan Frederik was van mei tot oktober 1814 Koning van een onafhankelijk Noorwegen. Ook Christiaan Frederik was een voorvader van Carl. Alexander Frederik Eduard Christiaan (* Appleton House bij Sandringham, 2 juli 1903 - + Oslo, 17 januari 1991) was van 1957 tot 1991 als Olaf V (Noors: Olav V) Koning van Noorwegen. Hij was de zoon van Prins Karel van Denemarken. Zijn moeder was Prinses Maud, een dochter van Koning Eduard VII, Heerser van het Verenigd Koninkrijk.
Toen Karel in 1905 als Haakon VII tot Koning van Noorwegen werd verkozen nam Alexander als Kroonprins de naam Olaf aan. Op 21 maart 1929 huwde Olaf zijn nicht Prinses Märtha van Zweden (zowel een kleindochter van Oscar II van Zweden als van Frederik VIII van Denemarken; beiden stamden direct af van Joséphine de Beauharnais). Uit dit huwelijk werden drie kinderen geboren. Harald V (* Skaugum bij Oslo, 21 februari 1937) is sinds 1991 Koning van Noorwegen. Hij is de zoon van Koning Olaf V en Prinses Märtha (haar volledige naam was Märtha Sofia Lovisa Dagmar Thyra).
Zijn moeder was een zus van de Belgische Koningin Astrid. De Belgische Koning Albert II en Harald V zijn dus neven. Haralds moeder overleed in 1954. In 1957 overleed zijn grootvader Haakon VII, waardoor zijn vader Koning, en hijzelf kroonprins werd. Harald volgde zijn opleidingen aan de militaire academie van Noorwegen en aan de universiteit van Oxford. Op 29 augustus 1968 trouwde hij met het Noorse burgermeisje Sonja Haraldsen. Dat huwelijk baarde veel opzien. Het paar kreeg twee kinderen.
Het Geslacht Bourbon en Bourbon der twee Siciliën
Willem Karel Hendrik Friso (* Leeuwarden, 1 september 1711 – + Den Haag in Paleis Huis ten Bosch, 22 oktober 1751), was Prins van Oranje en Graaf van Nassau-Dietz. Hij was de eerste erfstadhouder van de Republiek der Verenigde Provinciën. Benoemd als Prins Willem IV werd hij geboren in Leeuwarden als zoon van Johan Willem Friso van Nassau-Dietz en Maria Louise van Hessen-Kassel. Op 21 oktober 1733 ging hij voor het Gerecht van Leeuwarden in ondertrouw. Het huwelijk dat gepland was in november 1733 werd uitgesteld, omdat de bemoeienissen van zijn toekomstige schoonvader George II met de Republiek niet op prijs werden gesteld. Op 25 maart 1734 trouwde hij met Prinses Anna van Hannover in de Franse kapel van het Paleis van St. James. Uit dit huwelijk werden vijf kinderen geboren waarvan de laatste, Prins Willem V zijn opvolger werd. Wilhelmina Carolina van Oranje-Nassau (* Leeuwarden, 28 februari 1743 – + Kirchheimbolanden, 5 maart 1787) was de dochter van stadhouder Willem IV en Prinses Anna van Hannover.
Zij werd als derde kind in Leeuwarden geboren nadat de eerste twee kinderen reeds waren overleden. Op 5 maart 1760 trouwde Carolina met Prins Karel Christiaan van Nassau-Weilburg. Het echtpaar vestigde zich in Den Haag, en liet er een paleisje bouwen (thans de Koninklijke Schouwburg). Uit dit huwelijk werden 15 kinderen geboren. Het zesde kind, Frederik Willem (* Den Haag, 25 oktober 1768 - + Weilburg, 9 januari 1816) was van 1788 tot 1816 Vorst van Nassau-Weilburg. Frederik Willem was sinds 31 juli 1788 gehuwd met Burggravin Louise Isabelle Alexandrina Augusta van Sayn-Hachenburg-Kirchberg * (1772 - + 1827). Uit dit huwelijk werden vier kinderen geboren. Henriëtte Alexandrine Frederieke Wilhelmina van Nassau-Weilburg (Bayreuth, 30 oktober 1797 – Wenen, 29 december 1829), Prinses van Nassau-Weilburg, was de dochter van Vorst Frederik Willem van Nassau-Weilburg en gravin Isabelle van Sayn-Hachenburg. Henriëtte trouwde op 15 september 1815 met Aartshertog Karel van Oostenrijk-Teschen, een zoon van de Vorst van de Zuidelijke Nederlanden Keizer Leopold II.
Ze kregen zeven kinderen, van wie de oudste zoon, Aartshertog Albrecht, één van de meest gevierde generaals van Europa werd. Karel Ferdinand van Oostenrijk (Wenen, 29 juli 1818 – 20 november 1874), Aartshertog van Oostenrijk, was de zoon van aartshertog Karel van Oostenrijk-Teschen (zoon van keizer Leopold II) en Henriëtte Alexandrine van Nassau-Weilburg (dochter van Frederik Willem van Nassau-Weilburg). Hij trouwde op 18 april 1854 te Wenen met Aartshertogin Elisabeth Francisca Maria van Oostenrijk, dochter van Jozef van Habsburg-Lotharingen en Maria Dorothea van Württemberg. Zij was, net als Karel Ferdinand, een kleinkind van Keizer Leopold II. Karel Ferdinand en Elisabeth kregen zes kinderen. Maria Christina Désirée Henriette Felicitas Rainiera (* Seelowitz, 21 juli 1858 – + Madrid, 6 februari 1929), Aartshertogin van Oostenrijk, Koningin van Spanje, was de dochter van Aartshertog Karel Ferdinand van Oostenrijk. Ze was getrouwd met Koning Alfons XII van Spanje en trad op als regent voor haar zoontje Alfons XIII.
|
Johan Willem Friso, Prins van Oranje Felipe, Prins van Asturië, de Thans voormalige Spaanse Kroonprins, trouwde in mei 2004 met Letizia Ortiz Rocasolano (1972) Felipe VI en Letizia hebben twee kinderen: 1. de infanta: Leonor 31 oktober 2005 te Madrid 2. de infanta: Sofia, 29 april 2007 te Madrid en vernoemd naar haar grootmoeder Sofia. |
Maria Christina werd op 21 juli 1858 geboren op Gross Seelowitz als de dochter van aArtshertog Karel Ferdinand (1818 – 1874), een kleinzoon van Keizer Leopold II, en Aartshertogin Elisabeth (1831 – 1903). Ze was de derde in een gezin met zes kinderen. Ze stond bij haar familie bekend als "Christa". Maria Christina trouwde op 29 november 1879 in het Koninklijk Paleis te Madrid met Koning Alfons XII van Spanje (1857 – 1885), die een jaar eerder weduwnaar was geworden. Koning Alfons stierf zes jaar later, op 25 november 1885, toen Koningin Maria Christina zwanger was van hun derde kind.
Copyright: 2008 - 2023: All rights reserved. Development by Henri, Webmaster De Huizen van Oranje en Nassau.