De Huizen van Oranje en Nassau

 Soevereine Monarchieën 

Onder een hobby wordt in het algemeen een ontspannende activiteit verstaan die in de vrije tijd wordt uitoefend en die men graag doet. Hobby's worden uitgeoefend uit interesse en voor het plezier, niet als betaald werk. Voorbeelden zijn het verzamelen van bijvoorbeeld postzegels of het beoefenen van een sport. Het praktiseren van een hobby kan leiden tot een aanzienlijke kennis, ervaring en vaardigheid. Persoonlijke voldoening staat echter voorop. Het beoefenen van een hobby kan een kalmerend en therapeutisch effect hebben. Een hobby kan ook uit de hand lopen en een obsessie vormen. Het woord hobby is afkomstig uit het Engels, waar het dezelfde betekenis heeft, maar het is ook een soort kleine, snel vliegende valk met smalle vleugels en een klein paard of pony.

De huidige betekenis van het woord is vrijwel zeker afkomstig van deze laatste twee dieren, die voor vrijetijdsamusement (valkenjacht, plezierrijden) gebruikt werden. Een andere verklaring is dat het komt van hobbelpaard (Engels: hobby horse). Het berijden van een hobbelpaard (of: schommelpaard) was een favoriet tijdverdrijf. Dit sluit aan bij de Nederlandse uitdrukking voor een fanatiek bedreven hobby: 'stokpaardje'. Wanneer het uitoefenen van een hobby ten goede komt aan andere mensen, zoals bijvoorbeeld het geven van volwassenen onderwijs of het trainen van een voetbalelftal, kan een hobby overgaan in vrijwilligerswerk. Hobby's zijn - over het algemeen - zeer persoonlijk. Zo kan een computerprogrammeur bijvoorbeeld koken als hobby hebben, terwijl een kok computerprogramma's schrijven als hobby heeft. Sommige mensen maken 'van hun hobby hun werk'.

Over het algemeen wordt iemand die een activiteit alleen voor zijn of haar plezier doet een amateur genoemd en ien professional iemand die die activiteit als beroep heeft. Activiteiten waarmee niet gemakkelijk geld verdiend kan worden, worden vrijwel alleen uit liefhebberij uitgevoerd. Een voorbeeld hiervan is het verzamelen van postzegels. Astronomie is een voorbeeld van een hobby waarin amateurs soms bijdragen leveren: het komt voor dat amateurs als eerste een gebeurtenis of nieuw object aan de nacht-hemel waarnemen. Ook entomologie wordt op wetenschappelijk niveau door velen als hobby beoefend; geld is er alleen beschikbaar voor onderzoek naar plaaginsecten. Voorts behoren het Boetseren, Schilderen, Beeldhouwen en Embroidery ook tot de hobbygeneugten.

Prins Henrik en Koningin Margaretha van Denemarken

Margrethe (Margaretha) Alexandrine Þórhildur Ingrid (Kopenhagen, 16 april 1940) is sinds 1972 Koningin van Denemarken. Ze is het eerste kind van Koning Frederik IX en Koningin Ingrid. Later kreeg zij twee zusters: Benedikte (1944), gehuwd met Prins Richard zu Sayn-Wittgenstein-Berleburg en Anne Marie (1946), gehuwd met ex-Koning Constantijn II van Griekenland. Na de dood van haar vader in 1972 werd zij als Margaretha II (Deens: Margrethe) Koningin van Denemarken.

Ze werd in Denemarken zeer populair. Margaretha is de doopmeter van de Koning Willem-Alexander. De Koning van het buurland Zweden, Karel XVI Gustaaf, is een volle neef van Margaretha. Ze is lid L.G. in de Orde van de Kousenband. Een van de hobby's van deze Koningin is het knippen en plakken van fotodelen zodat het een totaal ander beeld geeft van wat het ooit was.

Op onderstaande foto's is Margrethe druk doende iets fraais te brouwen. De tafel in haar hobbiekamer in het kasteel Amaliënborg in Kopenhagen ligt in elk geval vol met materialen. Niet alleen thuis maar ook bij haar bezoeken draait zij haar hand er niet voor om om een kopje te beschilderen onder het toeziend ook van haar schoondochter Prinses Mary, de vrouw van de Kroonprins van Denemarken Frederik.

Ook in onze Koninklijke Familie is heel wat creatief talent aanwezig. Niet alleen Beatrix kan bijvoorbeeld beeldhouwen, schilderen en boetseren. Prins Bernhard kon, en dat weten kennelijk niet zoveel mensen, in zijn vrije niet onaardig schilderen. Hij was gespecialiseerd in landschappen, gelijk zijn schoonmoeder Prinses Wilhelimina deed. Prins Bernhard bijvoorbeeld hield veel van kleur in zijn tekeningen. In het onderstaande - een berglandschap - kan men deze herkennen. De overgang van de ene kleur naar de andere doet vermoeden dat de Prins niet zonder begeleiding is geweest. De aanzet van licht naar donder geeft kennis van zaken op dit gebied aan. De kleurenovergang van geel naar groen is subliem en toch heel voorzichtig. Goed uit gebalanceerd. Alsof Bernhard nog niet helemaal wist waar het heen zou leiden. Toch een bijzonder fraai stuk creativiteit.

In haar studietijd gevolgd door fraaie tekeningen (Middelste foto onder) die een plaats kregen in het studenten jaarboek. De tekening was een parodie op zingende en... betalende kerkgangers. Samen schreven bijvoorbeeld Beatrix en Irene een uitnodiging om geld te doneren die niet alleen blijk geeft van een creativiteit maar ook van een begin van zakelijkheid. Prinses Marijke had ook wat van die eigenschappen meegekregen maar heeft deze op latere leeftijd - ingeruild voor een wat meer artistieke hobbie - het zingen. Gezien de CD's die zij produceerde, ging haar dit bepaald niet slecht af.

Beatrix uit 1956 en 195B

Beatrix in haar jonge jaren. Het zijn potloodtekeningen . We schrijven de jaren 1956 en '58. Voorwaar een strakke tekening gemaakt met een vaste hand. De onderwerpen zijn zeer creatief weergegeven. Onmiskenbaar talent lijkt aanwezig te zijn, gepaard gaande met de broodnodige kennis van diepte en verhoudingen. Het hoofd van lichaam staat in de juiste verhouding tot het geheel. de armen zijn zeer secuur getekend waarbij het formaat van de benen precies die lengte en omvang heeft die nodig is om een zeer fraai geheel te maken.

Tekening van Jonge Beatrx voor Marije en haar bedankkaart

De zussen deden niet voor elkaar onder. Beatrix creeërde iets dat een fijngevoelige hand vraagt en Christine maakte een tekening die weg had van hetgeen zijn in haar jeugdboeken ooit had waar genomen. Een meisje dateen vlindernet hanteert en daarom heen de paardebloemen die het geheel wel compleet maken. Dit werd met Kerstmis door de Prinses als bedank-kaart gebruikt.

Kijkende naar het gebruik van de schaduwen op de tekeningen van de Prinses die op de juist plaats zijn gepositioneerd, benaderd het beeld de realiteit. Ook de houding van het geschetste alsmede de plaats op de tekening is expressief en goed te noemen.

Uiterst scherp en haarfijn werden de details aangebracht. Ook Prinses Irene en Prinses Marijke hadden dat soort kwaliteiten in huis. In hun jeugd hadden de dames al een voorproefje gegeven van het een en ander. In de tuin van het Paleis Soestdijk staat op trapzijde een vroeg voorbeeld van de beeldhouwkunst van Prinses Beatrix. Jantje Beton, het bekende beeld dat in Madurodam in Rotterdam staat, is van haar hand.

v.l.n.r. Creatie van Prins Claus en een tekeing met tekst van Prinses Irene

Ook de Prins-gemaal van de voormalige Koningin der Nederlanden, thans Prinses Beatrix was uiterst creatief aangelegd. Kennelijk had hij dit in zich en bracht dit naat buiten door een trapauto voor zijn zoons te maken. Deze kunstvorm is nog steeds te bewonderen in het Paleis Het Loo alwaar den volke zich an vergapen aan wat de oud-diplomaat bij uitstek Prins Claus, kon vervaardigen. Er werd door hem een wel heel opvallende kleur gebruikt en in combinatie met de bontkraag straalt het iets Koninklijk's uit. Per slot van rekening was het ook bestemd voor de Kroonprins de Nederlanden.

Juliana daar en tegen was en verwoed verzamelaarster van munten. Uit alle delen van de wereld liet zij dien komen. De zeer uitgebreide collectie werd, door erfenis, aan dochter Marijke vermaakt. Die had daarvoor niet de belangstelling die moeder daarvoor op kon brengen. Vanwege haar slechte gezichtsvermogen en het feit dat het huis op de Horsten meer kostte dan was begroot, verkocht zij deze verzameling bij Christie's. Een familie die ook hoge ogen gooit naar een aanzienlijke vorm van creativiteit is die van Engeland.

Het huis Windsor, voorheen Sachsen-Coburg-Gotha geheten weet op dat gebied wel van wanten. Zowel de oudere generatie als de jonge gaven en geven blijk van een mate van kunstzinnigheid overgebracht op voornamelijk het linnen. Boven is een schilderij van de Duke of Edinburgh, de man van de regerende Koningin Elisabeth II. Iets wat je nu bepaald niet zou verwachten bij deze voormalige Griekse Prins.

Met forse streken heeft Prins Philip dit schilderij dat Koningin Elisabeth II aan het ontbijt voorstelt, vervaardigd (1957). De Prins heeft goed gekeken naar de verhoudingen, de keuze van de kleuren en de opbouw van het totaalplaatje. Het oer-engelse kopje thee en het broodrooster zijn dominant aanwezig op de ontbijttafel. Hare Majesteit leest kennelijk intens de krant. Wat opvalt is dat het ontbijt heel gewoon is, niets geen poespas erbij. Het geheel is wat impressionistische van stijl. De kleurencombinatie tezamen met de kwaliteit is van een zodanige betekenis dat het thans als onderdeel van het privebezit van de Engelse Koninklijke Familie mag worden gezien.

Prins Harry 'Futuristisch', zijn vader en zijn nieuwe vrouw zijn aan het "Fröbelen"

Dat zoon Harry het niet van een vreemde heeft, die neiging tot creativiteit, blijkt wel uit wat papa weleens doet in zijn 'vrije' tijd. Op de lagere School heette dat fröbelen. De echtelieden hebben wel de smaak hiervan te pakken getuige de foto waar beiden zeer intensief bezig zijn met hetgeen zij ook waarschijnlijk in hun jeugd deden. De linker foto is van een ander gehalte, alhoewel prachtig gemaakt en het paste precies rondom de Koninklijk huisbijbel van Koningin Elisabeth II van Groot-Britannie en de maker van al dat fraaie Embroiderywerk was..

Prins Harry, de onorthodoxe en wat eigenzinnige kleinzoon van de Engelse Koningin Elisabeth II poseert met gepaste trots hier voor zijn schilderijen. De stijl valt te omschrijven als Karel Appel, een beetje in de richting van het Futurisme neigende ontwikkeling qua stijl. Herman Brood kon hier nog wel wat van leren. De Prins gebruikt de kleur rood in vele schakeringen waarbij de figuren een wezenlijk simplistisch beeld toevoegen aan het geheel.

Prins Harry, de onorthodoxe en wat eigenzinnige kleinzoon van de Engelse Koningin Elisabeth II poseert met gepaste trots hier voor zijn schilderijen. De stijl valt te omschrijven als Karel Appel, een beetje in de richting van het Futurisme neigende ontwikkeling qua stijl. Herman Brood kon hier nog wel wat van leren. De Prins gebruikt de kleur rood in vele schakeringen waarbij de figuren een wezenlijk simplistisch beeld toevoegen aan het geheel.