Fortuin van Oranje en Nassau 

Investeringen Oranje-Nassau Fortuin

Het was dan ook niet zo verwonderlijk dat een fors deel van het geld der Oranje's werd gestoken in internationale beleggingen als Shell, Biliton, Philips, Standard Oil of New Jersey (het latere EXXON), Unilever, Britisch Petroleum (BP), Anaconda Copper, General Motors, IG-Farben, Wendel France, ABN-AMRO bank, KLM, Onroerend goed in Manhattan te New York dat gelegen is aan de monding van de beroemde Hudson rivier en nog veel en veel meer. Ook de aardoliebelangen van Wilhelmina, tussen de Eerste en Tweede Wereldoorlog gekocht in Roemenie, waren hierbij van belang. Veel 'poen' zit in schilderijen, serviesgoed en de juwelen. Schattingen daarvan lopen sterk uiteen en vallen vooralsnog buiten dit bestek, daar er geen enkel zicht op de omvang laat staan de waarde is.

Er zijn vele zeldzame stukken bij die qua waarde niet in te schatten zijn, tenzij deze ooit op een veiling zullen komen. Feit is wel dat zowel Koningin Emma als haar dochter Koningin Wilhelmina zakenvrouwen van de eerste rang zijn geweest en zo een erfenis hebben achter gelaten die zachtjes en heel!!! voorzichtig uitgedrukt van grote kwaliteit en omvang is geweest voor haar enig kind Koningin Juliana, haar kinderen en kleinkinderen. Kennelijk waren toen al de schilderijen, juwelen, aandelen, onroerend goed en serviezen onder gebracht in Stichtingen.

De Oranje-Nassau Groep, een conglomeraat voor het aan- en verkopen van onroerend goed en de exploitatie van Olie- en Gasbronnen. Het is een uiterst succesvolle Groep die in 1993 100 jaar bestond en verleden jaar een nettowinst maakte van rond de €200 miljoen. De Groep ontstond bij het sluiten van de Oranje-Nassau mijnen in Limburg. Alleen de naam al, vertelt dat het gaat om een belegging door het geslacht van Oranje-Nassau. Geen enkel bedrijf, dat zonder geld van de Oranje's werkt, zou het in het hoofd halen om Oranje-Nassau als naam of als bijvoegsel te gebruiken. De aandelen worden netjes - en dat zijn we inmiddels wel gewend - door de Franse onderneming Wendel beheerd, gevestigd in Parijs en wordt geleid door de heren Ernest-Antoine Baron de Seillière, Chairman of the Supervisory Board en Jean-Bernard Lafonta, Chief Executive Officer van Wendel Investments. De laatste is inmiddels vervangen door Frédéric Lemoine.

Het zou ons niets verbazen als ons Koningshuis daar groot-aandeelhouder van is. Shell is gewoon een goudmijn.Om van al de andere deelnemingen maar niet te spreken. BHP-Biliton verzorgt, volgens de gegevens, voor een niet-onaardige toevoeging van het kapitaal der Oranje's. Wilhelmina was een zakenvrouw tot in de toppen van haar vingers en zette voort wat Prins Hendrik de Zeervaarder gegrondvest heeft. Hij heeft de naam van Koning-Koopman maar al te waar gemaakt. En met de wat voorbarige (maar wat is voorbarig?) verkoop van de ABN-AMRO-bank zijn - heel waarschijnlijk - aardig wat centen overgebleven richting de Oranje-Nassau leden.

Het BHP-Biliton Concern

Het Australische mijnbouwbedrijf Broken Hill Proprietary (BHP) werd opgericht in 1885 en beheerde oorspronkelijk een zilver-, lood- en zinkmijn in Broken Hill in het Australische Nieuw-Zuid-Wales. Het bedrijf stapte ook in de staal- en petroleumindustrie en breidde wereldwijd uit. In 1899 leasete BHP een ijzerertsmijn waarna het in 1915 ook staal ging produceren, voornamelijk in Newcastle. Het bedrijf diversifieerde vervolgens verder en opende steenkool- en steenmijnen, kocht staalbedrijven op en bouwde een scheepsvloot uit. In 1935 werd de staalproductie nog opgevoerd en enkele jaren daarna werd ook een hoogoven gebouwd en een scheepswerf aangelegd.

In 1967 stapte BHP ook in de petroleumnijverheid toen in de Straat Bass tussen Australië en Tasmanië een enorm olieveld werd gevonden. In de volgende decennia investeerde BHP meer en meer in het buitenland, waaronder Papoea-Nieuw-Guinea, de Verenigde Staten, Chili en Canada. In 1999 werd de relatief kleine staalfabriek in Newcastle gesloten. In 2000 werd de langstaalafdeling aqfgesplitst in OneSteel. Het jaar daarop volgde dan de fusie met Billiton. In 2002 werd daarvan de vlakstaalafdeling afgesplitst in BHP Steel. In 2003 veranderde de naam van dat bedrijf in BlueScope Steel.

Billiton plc was een van oorsprong Nederlands bedrijf dat oorspronkelijk tin ontgon op het Indonesische eiland Billiton, vanwaar de naam. Het bedrijf groeide wereldwijd, zeker na de overname door Royal Dutch Shell in 1970. De NV Billiton werd gevormd op 29 september 1860 in Den Haag. Twee maanden later verkreeg het bedrijf een ontginningsconcessie voor het eiland Billiton in Nederlands-Indië. Aldaar werden alle bestaande tinmijnen overgenomen. Het gedolven tin- en looderts werd in Nederland verwerkt.

In de jaren 1940 werden ook bauxietmijnen geopend in Nederlands-Indië en Suriname. In 1970 werd Billiton overgenomen door oliebedrijf Royal Dutch Shell. In de jaren 1990 werd de tin- en loodsmelterij in het Nederlandse Arnhem stopgezet. Dat decennium groeide het bedrijf wereldwijd. Billiton omvatte aluminiumsmelterijen in Zuid-Afrika en Mozambique, nikkelmijnen in Australië en Colombia, metaalmijnen in Zuid-Amerika, Canada en Zuid-Afrika, steenkoolmijnen in Australië, Colombia en Zuid-Afrika en aandelen in mijnen in Brazilië, Suriname, Australië en Zuid-Afrika.

BHP-Billiton is het mijnbouwbedrijf dat in 2001 ontstond door de fusie van het Australische Broken Hill Proprietary en het Britse Billiton. Daarbij werd het grootste mijnbouwbedrijf ter wereld gevormd. Ondanks de fusie behielden beide onderdelen elk apart hun aandelenstructuur. Het concern stelt wereldwijd ruim 40.000 mensen te werk op meer dan 100 locaties in 25 landen. In 2011 was BHP-Billiton het op 158 na grootste bedrijf ter wereld volgens de Fortune Global 500-lijst. BHP-Biliton is werkzaam op vele gebieden o.m. IJzererts, Fossiele Brandstoffen, Aluminium, Diamanten, Energie, Metallurgie, Minerialen en andere basis Materialen. De omzet was, in 2011, mede bezien in deze nu niet zulke florissante economische tijden, gestegen met 9,7%. Hetgeen als indrukwekkend kan worden beschouwd en de winst zal zich navanant in die richting mee bewegen.

Mijnbouw, Diamanten, de Rio tinto mijn en Gas en Olie

Het concern had in boekjaar 2009 - 2010 (fiscaal jaar loopt van 30 juni t/m 30 juni) een omzet van €51,4 Miljard.Het vorig jaar deed het concern het nog beter. Ruim 20 Miljard meer omzet en deze bewoog zich rond de €71 Miljard.

De winst, die steeg tot ongekende hoogten, kwam uit op €23,6 Miljard. Het aantal aandelen was om en nabij de 5.577.037.800. Het aandeel BHP-Biliton staat nu op de beurs genoteerd (12-03-2012) voor €54,86.

De beurswaarde van het bedrijf bedraagt dus rond de €306 Miljard. De activa van het concern 12-03-2012 bedroegen ongeveer €103 Miljard.

Aan dividend in eerder vermeld boekjaar werd uitgekeerd een bedrag van €0,63 per aandeel

Jaarverslag Shell Group 2010

Kijkend naar het jaarverslag van 2010 van Shell Company dat gewoon openbaar is, zien we het volgende:

Omzet in €386.056.600 M
Netto Profijt: €27.350.000 M
Personeel: 97.000

Kapitaal : $ 529.000.000,00 (Miljoen), Aandelen: A-shares 3,480,868,822 (Miljard), B-shares 2,673,333,694 (Miljard). De balanswaarde van Shell is ultimo 2010 $ 322 Miljard 560 Miljoen ($322.560.000.000,00). Alle shares hebben hetzelfde revenu en zijn ook hetzelfde waard, namelijk €27,28 op de beurs. (Gemiddeld). Uitkering (2010) op de aandelen is €1,26 per aandeel. Op de Preferente is dat behoorlijk hoger. (dat valt buiten dit verhaal). Nog een verhaal waarbij duidelijk wordt gemaakt wat de Oranje-Nassau's en met name Koningin Beatrix aan aandelen heeft bij de Shell.Komt bij de Oil-Group zelf vandaan!!! Het stamt overigens uit het jaar 2004. Het verhaal staat integraal verderop deze pagina vermeld!

Gasopslag, Raffinaderi jen Olieopslag

Royal Dutch Shell Group

The Sunday Times: Auditor refuses to sign Shell accounts

It is understood the firm, which jointly audits the company with Price Waterhouse Coopers, declined to approve the accounts, which were due out on Friday, because of worries about the quality of information it had received and mounting fears over potential liability to the Securities and Exchange Commission’s investigation of the group. On Thursday Shell stunned the City by postponing publication of the results. At the same time it cut its level of proven oil reserves for the second time in three months, this time by 470m barrels.

News of the auditor’s rejection of the accounts comes just hours before a crisis meeting tomorrow that will take place between Shell’s senior non- executive directors and top City investors. Lord Oxburgh, appointed chairman a fortnight ago, and Sir Peter Burt will be confronted by leading fund managers at a meeting at the Association of British Insurers (ABI) in London.

Shell’s management will be further embarrassed by the revelation that the Dutch royal family has lost nearly £250m through the collapse in the company’s share price. The family is one of the biggest single shareholders in Royal Dutch. The family’s spokesman said its stake was "not more than 5%", a figure that would equate to a loss since January of £244m.

Shell’s descent into crisis began in January, when it shocked shareholders by abruptly announcing that the company’s booked oil reserves would have to be reduced by 20%. The revelation led to the departure of Sir Philip Watts, chairman, and Walter van de Vijver, head of exploration and production. The group now faces investigations by regulators in Britain, Holland and the United States.

The company plans to issue its annual report in April, and the annual general meetings will take place in June. Shareholders will tomorrow demand and explanation of last week’s announcement, and set out their views for change. “New blood would improve shareholder confidence in the company’s will to change,” said Robert Talbut, chief investment officer at Isis, the fund manager. “There is a need for a slimmed-down decision-making body with a new chairman. We’d like to see headhunters appointed and a process started.”

A Shell spokesman said postponement of the accounts was the result of a decision to complete a detailed review of the reserves. It is being carried out by Ryder Scott, an independent consultancy. “Once the board decided that it wanted to pursue a further in-depth review of the reserves position, it was necessary to delay publication of the annual report,” he said.

But it is understood that the auditors declined to sign off the accounts because they were not convinced that the information provided was reliable. The firms are not legally bound to audit the oil reserves, but these figures are part of the notes to the company’s accounts and therefore still important. Their concerns are not without foundation. Milberg Weiss, America’s top class-action law firm, has already filed a claim against Shell that analysts say could top $1 billion (£546m).

Het wordt wat ingewikkelder om duidelijkheid te scheppen over de andere centen van de Koninklijke Familie. Daarvoor geven wij het woord aan de historie. In het jaar 1893 richtten twee Duitse broers Friedriech (* 1841 - + 1913) en Carl Honingman (* 1842 - + 1903) een bedrijf op voor het uitwinnen van kolen in Nederland en wel in Limburg. Van origine waren de heren mijningenieurs uit het Duitse Aachen.

Ondanks het feit dat de Regering met Minister van Waterstaat, Handel en Nijverheid Dr. Lely voorop, sceptisch stond tegenover dit particuliere voornemen, kregen de mannen, samen met Henri Saolea het toch voor elkaar de onderneming te financieren. Daarom gaf de Minister een concessie af en die betrof de exploitatie van het kolenveld Oranje-Nassau (3.378 Ha). groot). Niet veel later kreeg de Honingman-broers ook de consessie voor het veld Karel Carl en later ook die voor de ON-Mijn II.

Carl Honigmann, Henri Sarolea en Friedrich Honigmann

Men richtte een aantal particuliere bedrijven op. N. V. Maatschappij tot Exploitatie der Steenkoolmijnen Laura & Vereniging te Eijgelshoven, de N. V. Nederlandse Steenkoolmijnen Willem-Sophie te Spekholzerheide en de N. V. Maatschappij tot Exploitatie van Bruinkoolvelden Carisborg te Heerlen. Vervolgens het bedrijf N. V. Maatschappij tot Exploitatie van Limburgsche Steenkolenmijnen (1893). In de volksmond heette de laatste al snel Oranje-Nassau Mijnen en was in die periode het grootste particuliere bedrijf van ons land.

De hoeveelheid steenkolen was getaxeerd op een miljard ton. Bij Wet van 24 juni 1901 werd ontginning, voor zover niet in concessie, gereserveerd voor de Staat der Nederlanden. In 1903 werd een aanvang gemaakt met de eerste Staatsmijn Wilhelmina die eerst in 1906 in exploitatie werd genomen. Hierna volgden de Staatsmijnen Emma, Hendrik en Maurits. De laatste startte pas in 1924 met ontginning. Dankzij de ingenieuze boormethode van Ir. F. Honingman, gelukte het - zij met grote moeite - steenkolen te delven in schachten met sterk waterhoudende drijfzandlagen. De mijnen Laura en Julia gebruikten ook deze methode van ontginning.