De Huizen van Oranje en Nassau

 Bastaarden Oranje en Nassau  

Grootmoeder Hanna Reitsch

De Webber voornoemd trouwde in 1968 met tandarts Gerald H. Borden en noemde zich daarna naar de buitenwereld toe, Alicia de Bielefeld. Op de originele trouwakte uit 1968 wordt tevens melding gemaakt van een dochter 16 jaar oud met de naam Alicia Hala de Bielefeld. Een jaar later scheidde de tandarts van mevrouw Webber-de Bielefeld. Overigens was deze GEEN pilote! Duitsland had in die tijd geen vliegtuigindustrie, althans was een vliegverbod, stammende uit de eerste Wereldoorlog opgelegd door de overwinnaars.

Slecht zweefvliegen mocht en dat deed haar moeder, Hanna Reitsch met verve. Dus dat verhaal kan naar het land der fabelen worden verwezen. Op 19-jarige leeftijd kun je nog geen pilote zijn, ook niet in het toenmalige Nazi-Duitsland. De relatie moeder-dochter is nimmer, zoals Alicia Hala de Bielefeld verklaarde, optimaal geweest. De dames in kwestie zagen elkaar niet meer. Mevrouw Borden-Webber-de Bielefeld zal nu (2015) 83 jaar oud zijn, als zij nog in leven is.

Meer dan vriendschap, Wernher von Braun en Hanna Reitsch (Opa en Oma van Alicia de Bielefeld). (Huntsville Alabama VS. 1961)

Hieronder het verhaal van de grootmoeder van Alicia de Bielefeld. Hanna Reitsch werd op 29 maart 1912 geboren in Hirschberg in Oberschlesien. Haar moeder was van Tiroler Landadel en haar vader een oogarts. De wens om te vliegen zat bij de geboorte van dit kind al in haar genen, voordat zij maar een idee had wat vliegen betekende. Het ging zelfs zover dat het kind Hanna bovenop de balustrade van haar ouderlijk stond, haar armen spreidde en wilde gaan vliegen. Gelukkig zag haar moeder dit en wist erger te voorkomen. Vliegen werd de roeping van Hanna Reitsch en daarvoor behoorde alles te wijken. Hanna legde toen de basis voor heel veel records op vlieggebied. Ook waar nog niemand dat had gedaan, bijvoorbeeld in een zweefvlieger. Ook daar vestigde zij record op record. Dit alles kon niet plaats vinden zonder dat de vliegenierster met het toenmalige Nazi-regiem collaboreerde. Vliegen tot elke prijs, werd haar motto. Het vliegveld Grunau in Hirschberg,nu gelegen in Polen, werd de plaats waar Hanna Reitsch voor het eerst aan zweefvliegen ging doen.

Zij droomde ervan om op te stijgen in de lucht, de hemel te verkennen. In een interview uit 1972 zei Hanna Reitsch daarover: 'Mijn vader zorgde voor een cursus zweefvliegen op de voorwaarde dat ik verder niet meer zou spreken over vliegen. Jammer genoeg voor vader Reitsch lukte het plan niet. In de herfst van 1931 begon voor Hanna Reitsch het door haar zo gewenste vliegersleven. De jonge vrouw, bijna nog een kind, 19 jaar oud en amper groot genoeg op uit de cockpit te kijken, zorgde ervoor dat de mannelijke collega's veel plezier hadden. Na haar eerste zweefvlucht was dit zeer snel over. Daarbij zo erg de zij voor een wereldrecord. Nog nooit had een vrouw hoger gevlogen dan Hanna Reitsch. Elk minuut van haar vrij tijd is Hanna te vinden op het vliegveld. Niet alleen dat , ook was zij te vinden in de fabriek van de vliegtuigbouwer en constructeur Edmund Schneider in Gronau.

Daar leerde de jong vrouw hoe vliegtuigen werden gebouwd en wat je er daadwerkelijk mee kom doen. In latere jaren had Hanna Reitsch daar veel aan. Het zweefvliegen was na de Eerste Wereldoorlog voor Duitsland en Oostenrijk een gebeuren van nationaal belang. Het Vredesverdrag van Versailles dwong Duitsland er toe zijn luchtmacht op te hebben en de vliegtuigproduktie te verminderen. De zweegvluchten waren in opgang. Talloze Duitsers namen deel aan dat gebeuren en velen keken toe, waaronder vliegliefhebber Prins Heinrich van Pruissen. Het land werd de leidinggevende Natie op het gebied van zweefvliegen. Naast de technische, waren er ook de emotionele en politieke componenten. Het werd het symbool van wat de Duitsers konden en presteerden. De bladen uit die tijd schreven dat Duitslands 'Phoenix' zich zegevierend verhief uit de as van Versailles. De jeugd uit de aanpalenden gebieden voelde zich door deze patriottische uitspraken aangesproken.

Hanna Reitsch

Het sprak niet alleen Hanna Reitsch aan maar ook de latere ruimtevaartpionier Werner von Braun sterk aan. En Melitta Schiller de directe concurrente van Hanna Reitsch als testvlieger. Melitta geloofde in een Duitsland dat zij beschouwde als haar vaderland. Ook zij behoorde tot de generatie die onder het Vredesverdrag van Versailles te lijden had. De trots was Duitsland afgenomen en het was een logisch gevolg een reactie niet uit zou blijven. De reactie kwam en men zocht zijn heil in het fanatieke Nationalisme. Adolf Hitler's Nationalisme beheerste de straten. Op de partijdagvan Neurenberg in 1929 toonde de NDSAP haar macht.

Hitler beloofd in zijn speeches het volk werk en een wederopbouw van het land. Daardoor veroverde hij in korte tijd het land en haar mensen. Goering was altijd aan de kant van Hitler te vinden. Hij was immers in de Eerste Wereldoorlog commandant van het legendarische Richthoven-squadron geweest en aldus een hooggedecoreerde gevechtsvlieger. Hitler benoemde daarom Goering als Luchtvaart minister. Het budget dat hij toekende voor de opbouw van een Luchtwapen droeg 40 miljoen Reichsmark. Eerder dan verwacht had de minister zijn lucht wapen gereed. Er waren voldoende vliegers om alle vliegtuigen te bemensen en de budgets werden eigenlijk dagelijks verhoogd met droombedragen.

Ook Hanna Reitsch profiteerde van de nieuwe ontwikkelingen. Zij werd benoemd tot testpiloot voor het zweefvliegen dat gevestigd was te Darmstadt. Zij nam deel aan een mannenwereld en verborg haar vrouwelijkheid. Toch diende Hanna veel problemen te overwinnen. Enerzijds door een grote discipline tentoon te stellen en anderzijds door het tonen buitengewoon veel talent, werd zij tenslotte aanvaard. Het opmerkelijke was dat de NS-propaganda machine een totaal ander beeld gaf van vrouwen.

De Duits vrouw gereduceerd tot huisvrouw en moeder, zo hoorde het. Vliegers zoals Reitsch pasten uitermate moeilijk in dat propagandabeeld. Toch wist de progandamachine Reitsch te laten inpassen in het model dat zij van vrouwen had geschapen. Vliegers, zo stelde men , waren sportief, zette zich in voor het Vaderland en voor grotere doelen. Dus deden zij wat de NS-idiologie in feite wenste. HetDerde Reich benutte te volle de propagandawaarde van sterke vrouwen. Hanna vloog in 1937 als eerste vrouw in een zweefvliegtuig over de Alpen. Duitsland had een nieuwe heldin. Hitler reageerde snel en benoemde Reitsch - ook weer als eerste vrouw ter wereld - tot kapitein op een vliegtuig. Zij werd daardoor wereldberoemd. De NS-kranten prezen de testpilote bijna de hemel in. Haar werk was de zwakke en sterke punten van een nieuw luchtwaardig vliegtuig vast te stellen en daarover te rapporteren. Slechts een andere vrouw was in dit gebied werkzaam,de halfjodin Melitta Schiller.

Testvlucht buiten en binnen met publiek in 1938

Allebei hadden zij in Hirschberg vliegen geleerd en waren thans werkzaam als testpiloten. Ondanks dat beiden hetzelfde vakgebied hadden, spraken zij elkaar nauwelijks. Onder bescherming van een bekende Duits kunstvlieger uit de jaren 30, Luitenant-kolonel Ernst Udet, die het bracht tot Generaal vliegmeester, kwam zij zover als hij ooit was geweest. Daardoor kon zij Udet manipuleren, niet op het romantisch vlak maar op het gebied van vliegen.

Hij beschouwde Hanna Reitsch als zijn 'evenbeeld' op vlieggebied. Daardoor gunde hij Hanna de wereldpremière van het vliegen van de eerste gebouwde en goed functionerende helikopter, de FW61, gebouwd door prof. Fockes. In 1938 was dit een sensatie.

Maar was Reitsch zich bewust welk regiem zij diende. In de nacht van 9 op 10 november 1938 maakt zij de onbeschofte en brutale optreden tegen de Joden mee. Zij was zeer geschokt door deze wreedheid. Hanna wilde niet geloven dat Hitler daartoe opdracht had gegeven. Ondanks het feit dat zij een van de ooggetuigen was van de Jodenvervolgingen, nam zij geen afstand van dat regiem. In het voorjaar van 1939 nam Reitsch deel aan een zweegvlieg expeditie in Libië. Tijdgenoten beschreven Hanna als totaal niet geïnteresseerd in politiek. Het vliegen ging haar boven alles. De vliegtuigconstructeur Willi Messerschmitt bouwde daartoe een zweefvliegtuig van grote omvang de Gigant genaamd. Het kon 200 manschappen en een tank vervoeren. Daar had de kapiteinvlieger grote belangstelling voor.

Messerschmitt Gigant ME321, zweefvliegtuig.

Reitsch nam indirect deel aan het testen van dit vrachtvliegtuig. Haar mannelijke collega's probeerden dit te voorkomen. Zoals zij stelde: Het was amateuristisch gebouwd en was te zwaar om door een motorisch vliegtuig in de lucht worden gebracht. Ook had Hanna amper de lichamelijke kracht het monter te besturen. Door haar moed en optreden werd in maart 1941 aan haar het Ijzeren Kruis der 2e klasse uitgereikt. Later werd Reitsch de eerste vrouw ter wereld die het IJzeren Kruis der 1ste klasse kreeg, dit maal door Hitler persoonlijk uitgereikt. De NS propaganda maakte hier uitstekend gebruik van door Hanna als voorbeeld te stellen voor de jeugd. De Messerschmitt ME163 deed zijn intrede. Het was het wonderwapen dat Duitsland nodig had.

Het was het geheimste, snelste en gevaarlijkste van zijn tijd. Het vereiste van de testpiloot voorbij te gaan aan zijn grenzen. Het was een techniek die niet was geprobeerd en de brandstof was hoogstexplosief. Bij een te harde landing blies de brandstof de piloot tezamen met het vliegtuig aan gruzelementen. Ondanks dat testte Hanna Reitsch in de herfst van 1942 het vliegtuig. Als eerste vliegtuig ooit bereikte het de 1000km per uur en steeg het in 90 seconden tot 10.000 m. Zoals Hanna dit later stelde: 'Het was fascinerend gelijk een rit op een kanonskogel. Gemakkelijk te besturen, te vliegen en liet een overweldigende indruk bij mij achter'. De landing verliep echter minder goed.

Hanna, verwoestte het vliegtuig bijna volkomen en ook zichzelf. Zij werd uit het wrak gehaald, het een gebroken neus, een zwaar beschadigde schedel en rug verwondingen. Vijf maanden lang bracht de kapiteinvlieger door in het hospitaal. Door dit ongeluk verloor zij het evenwichtsgevoel en kon daardoor niet meer vliegen. Reitsch probeerde het toch en liep in het dak van het ziekenhuis voor evenwichtsoefeningen. Kennelijk lukte het haar en zij vloog aan het front waar Hanna de verschrikkingen van de oorlog leerde kennen. Toch wilde Reitsch een offer brengen voor Duitsland, een zelfmoordopdracht.

Op bevel van Hitler werd de Generaal Ritter von Greim, door Hanna naar Berlijn gevlogen. Greim vloog en Reitsch zat erachter. Daar de Russen in de bossen rondom Berlijn zaten was dit een gevaarlijke vlucht. Het vliegtuig werd verschillende malen geraakt en begon brandstof te verliezen. Greim zakte in elkaar en de kapiteinvlieger bestuurde over Greim hangende het vliegtuig en wist veilig op een akker in het Oostwesten te landen. Toch bereikten zij op 29 april de bunker van Hitler. De generaal had een beenwond en Hanna mankeerde niets. Geruchten dat Reitsch een geliefde was geweest van Hitler werden door haar naar het land der fabelen verwezen. Maar wat gebeurde er werkelijk die dag.

Een van de weinigen ooggetuigen van dit voorval was de secretaresse van Hitler Traudl Junge. Toen Greim door de lijfarts van Hitler werd behandeld, verscheen zij stralend bij de door haar vereerde Führer. 'Ik heb nog nooit een vrouw gezien die zo bereid was te sterven voor Hitler als zij,' zo stelde zij. De Russen stonden voor de ingang van de bunker en het was slechts een kwestie van dagen voordat zij deze zouden bestormen. Zij hield zich bezig met de 6 kinderen van Rijksmaarschalk Goebbels. Twee dagen later vergiftigde Martha Goebbels haar kinderen. Hanna wilde in de bunker blijven om tezamen met Hitler onder te gaan. De Führer wilde dat niet en stuurde Reitsch en Greim weg. Op 28 april 1945 gelukte het hen Berlijn te verlaten. Drie dagen later was het einde daar.

Het tweetal landde in Lübeck waar ook de chef testvlieger van de Royal Navy was, kapitein Eric Brown. Hij kende Hanna Reitsch sinds 1936. Daar zij naar Kitzbuhel wat gevlucht, was het voor hem een kleine moeite haar te vinden. Zij kreeg bijna een hartaantal toen zijn de Engelse kapitein zag. Hanna werd door de Amerikanen gearresteerd. Achttien maanden lang hielden zij haar vast. Inmiddels had Hanna weet van het feit dat haar familie in een kasteel Leopoldskron bij Salzburg zat. Zij waren op de vlucht voor de Russen en toen haar vader vernam dat men zou worden over gebracht naar de Russsiche Zone, schoot hij zijn vrouw, kinderen en zichzelf dood. Dat sloeg bij Hanna in als een bom, omdat Hanna gek was op haar familie.

In 1947 werd Reitsch gezuiverd van deelname aan het Nazi-regiem. Ondanks dat weigerde zij in te zien dat men haar jarenlang had misbruikt. Daarvoor was Hanna te trots. In het nieuwe Duitsland vind zij haar draai niet en vertrekt naar Oostenrijk. In latere jaren werd Reitsch Oostenrijks staatsburger. De navolgende jaren hield zij zich bezig met het zweefvliegen boven de Alpen vanaf het vliegveld Timmersdorf bij Leoben. In de lucht voelde zij zich vrij als een vogel in de lucht. Haar erkenning zocht zij in het buiten. In 1959 ging zij op bezoek bij Nehru in India. In een aantal landen van Europa was Hanna Reitsch niet welkom maar wel in Amerika.

In 1961 bezocht Hanna Reitsh Wernher von Braun en was te gast in het Witte Huis bij president Kennedy. Het had wat voeten in de aarde voor de president akkoord ging. In de VS werd zij geëerd voor wat zij had verricht. In Afrika, met name in Ghana bouwde zij een zweegvliegvloot op. Presdent Nkruma was haar dankbaar voor de drie jaren die Hanna door bracht in zijn land. Maar het bewees wel haar onkunde op het politieke vlak. In juni 1978 pleegde Reitsch (66 jaren oud) haar laatste grote vlucht boven de Alpen. Als afscheidscadeau maakte zij de langste vlucht ooit in een zweefvliegtuig boven deze Alpen.

Maar Hanna was depressief en had het gevoel dat deze langzaam maar zeker haar leven overnamen. Zij overleed op 24 augustus 1979. De dood kwam als een verassing. Reitsch werd dood in haar bed gevonden. Reitsch was in haar leven een kaars geweest die aan twee kanten brandde. Wat van haar overbleef, was het beeld van een heldin uit de Nazi-tijd. Tot op de dag van vandaag heeft Hanna Reitsch nog steeds een aantal wereldrekords in haar handen. De langste vlucht van 715 km voor vrouwen en mannen in een zweegvliegtuig staat nog als een paal boven water. Reitsch ligt begraven op het Salzburger Kommunalfriedhof, in Oostenrijk.

In het museum van Munchen bevindt zich hetgeen er van Hanna Reitsch leven vastgelegd werd. Na tientallen jaren verborgen te zijn geweest, konden wetenschappers eindelijk een blik werpen in het leven van de meeste omstreden persoonlijkheid van de Nazi's. Als men de biografie van de kapitein-vlieger Hanna Reitsch wil begrijpen dat dient dit uit de tijd waarin zij leefde te worden gehaald. Kijkend met onze huidige visie over oorlogen, hun leiders, hun beslissingen en zeker wie Reitsch nu werkelijk was, geeft dit een duidelijk beeld over haar. Er zijn naast slachtoffers, daders, zwart en wit, vele gebieden die zich bevinden in het grijsvlak van onze maatschappij. Hanna Reitsch bevond zich in die grijsvlakken en was er slechts een van.

Copyright: 2008 - 2024: All rights reserved. Development by Henri,
Webmaster De Huizen van Oranje en Nassau.