De Huizen van 
Stambomen Oranje en Nassau
Nassau-Saarbrücken
Johan I van Nassau-Weilburg (1309 - 1371) was de tweede zoon van Gerlach I van Nassau en diens eerste echtgenote Agnes van Hessen.
In 1344 deed
Graaf Gerlach afstand van zijn graafschap ten gunste van zijn zoons. Deze zoons regeerden tot 1355 gemeenschappelijk,
waarna de bezittingen verdeeld werden:
Adolf I krijgt Wiesbaden-Idstein (uitgestorven 1605)
Johan krijgt Nassau-Weilburg (uitgestorven 1912)
Ruprecht krijgt Sonnenberg (uitgestorven 1396).
Johan was gehuwd met:
Geertruida van Merenberg en Gleiberg (-1350)
Johanna van Saarbrücken (-1390), dochter van Jan II van Saarbrücken.
Uit zijn tweede huwelijk had hij de volgende kinderen:
Johanna (1362-1383), in 1377 gehuwd met Herman II van Hessen
Johan (-1365)
Johannetta (-1365)
Agnes (-1401), gehuwd met Simon II van Zweibrücken
Filips (1368-1429)
Schonetta , in 1384 gehuwd met Hendrik X
Margaretha, in 1393 gehuwd met Frederik III van Veldenz.
Filips I van Nassau-Weilburg-Saarbrücken (Saarbrücken, 1368 - Wiesbaden, 2 juli 1429) was een zoon van Johan I van Nassau-Weilburg en Johanna van Saarbrücken. Hij volgde in 1371 zijn vader op als Graaf van Nassau-Weilburg. In 1390 volgde hij ook zijn oom Ruprecht op in
Nassau-Sonnenberg.
Filips huwde in 1385 met Anna (Johanna), dochter van Kraft van Hohenlohe (-1410), en werd de vader van:
Filips (1386-1416)
Johannetta ( -1481), in 1422 gehuwd met George I van Henneberg-Ansbach.
Filips hertrouwde in 1412 met Isabella (1397-1455), dochter van Frederik V van Lotharingen, en was de vader van:
Filips (1418-1492)
Johan (1423-1472)
Margaretha (1426-1490), in 1441 gehuwd met Gerard.
Filips van Nassau-Weilburg (?, 14 maart 1418 - Mainz, 19 maart 1492) was een zoon van Filips I van Nassau-Weilburg en van Isabella van Lotharingen. Hij volgde in 1429 zijn vader op als Graaf van Nassau-Weilburg, samen met zijn broer Johan. In 1442 delen de twee broers het Graafschap Nassau-Weilburg-Saarbrücken:
Johan II krijgt Saarbrücken (uitgestorven 1574)
Filips II krijgt Weilburg (uitgestorven 1912)
De bezittingen in de Palts (Dannenfels, Stauf, Kirchheim, Altenbaumberg, Wöllstein) bleven gemeenschappelijk.
Filips was gehuwd met Margaretha, dochter van Jan III van Loon, en had volgende kinderen:
Johan (1441-1480), de vader van Lodewijk I
Filips (1443-1471).
Johan III van Nassau-Weilburg (27 juni 1441- 15 juli 1480) was een zoon van Filips II van Nassau-Weilburg en Margaretha van Loon. Hij was gehuwd met Elisabeth de Schone, dochter van Lodewijk I van Hessen en was de vader van:
Lodewijk (1473-1523)
Elisabeth.
Doordat hij in 1480 vóór zijn vader stierf, kwam hijzelf nooit op de troon van Nassau-Weilburg.
Lodewijk I van Nassau-Weilburg (1473 - 28 mei 1523) was een zoon van Johan III van Nassau-Weilburg en van Elisabeth van Hessen.
Hij volgde in 1492
zijn grootvader Filips II op als Graaf van Nassau-Weilburg, doordat zijn vader al in 1480 overleden was. Lodewijk trad in
1502 in het huwelijk met
Margaretha van Nassau-Wiesbaden (1487-1548), dochter van Adolf IV van Nassau-Wiesbaden-Idstein,
en werd de vader van:
Filips III (1504-1559)
Anna (1505-1564), in 1523 gehuwd met Johan III van Nassau-Beilstein
Lodewijk (1507-1507)
Lodewijk (1508-1510)
Elisabeth
Johan.
Filips III van Nassau-Weilburg (Weilnau, 20 september 1504 - Weilburg, 4 oktober 1559) was een zoon van Lodewijk I van Nassau-Weilburg en
van
Maria Margaretha van Nassau-Wiesbaden. Hij was in 1523 gehuwd met Elisabeth (-1531), dochter van Gerard III van Sayn,
en werd de vader van:
Lodewijk (1524-)
Filips (1526-).
Hij hertrouwde in 1536 met Anna van Mansfeld (1520-1537) en werd de vader van Albrecht. In 1541 trouwde hij een derde keer, met Amalia van Isenburg-Birnstein (1522-1579), en werd vader van:
Filips (1542-1602)
Ottilia (1546-), in, 1567 gehuwd met Otto I van Salm-Kyrberg
Anna Amalia (1549-1598), gehuwd met Frederik I van Salm-Neufville.
In 1526 voerde Graaf Filips III de reformatie in. Hij breidde het gebied in 1536 uit met het ambt Burgschalbach en een aandeel in Löhnberg, welke door het Landgraafschap Hessen moest worden afgestaan.
Albrecht van Nassau-Weilburg-Saarbrücken (Weilburg, 26 juni 1537 - Ottweiler, 11 november 1593) was een zoon van Filips III van Nassau-Weilburg en
diens eerste echtgenote Anna van Mansfeld. Samen met zijn halfbroer Filips IV volgde hij in 1559 zijn vader op als
Graaf van Nassau-Weilburg. Hij huwde in 1559 met Anna van Nassau-Dillenburg (1541-1616) en werd de vader van:
|
In 1574 stierf Nassau-Saarbrücken uit en viel het gebied aan Nassau-Weilburg. Omdat de broers Albrecht en Filips Nassau-Weilburg hadden gedeeld, deelden ze in 1574 ook de Saarbrücker erfenis: Albrecht kreeg Ottweiler en Filips IV Saarbrücken. Na de dood van Filps IV in 1602,
kwam alles weer samen bij
Albrechts zoon.
Lodewijk III van Nassau-Weilburg (Weilburg, 9 augustus 1565 - Saarbrücken, 8 november 1627) was een zoon van Albrecht van Nassau-Weilburg en
vn Anna van Nassau-Dillenburg. Hij volgde zijn vader in 1593 op als Graaf van Nassau-Weilburg en regeerde tot 1602 samen met zijn
oom Filips IV.
In 1605 werd hij ook Graaf van Nassau-Wiesbaden-Idstein, na het uitsterven van de regerende lijn Nassau aldaar.
In 1589 huwde hij met Anna Maria van
Hessen-Kassel (1567-1626), dochter van Willem IV van Hessen-Kassel.
opvolger in Saarbrücken , Johan in Idstein en Ernst Casimir in Weilburg.
Willem Lodewijk van Nassau-Saarbrücken (Ottweiler, 18 december 1590-Metz, 22 augustus 1640) was de oudste zoon van Lodewijk III van Nassau-Weilburg en van Maria van Hessen-Kassel. Samen met zijn broers volgde hij in 1625 zijn vader op als Graaf van Nassau-Weilburg, maar in 1629 werd het Graafschap gesplitst en verdeeld onder de broers. Willem Lodewijk kreeg Saarbrücken, Johan Idstein en Johan Casimir Weilburg.
Willem Lodewijk trouwde in 1615 met Anna Amalia (1595-1651), dochter van George Frederik van Baden-Durlach, en werd de vader van:
|
Crato van Naasau-Saarbrücken (7 april 1621-Straelen, 25 juli 1642) was de oudste zoon van Willem Lodewijk van Nassau-Saarbrücken en Amalia
van Baden-Durlach. Hij volgde zijn vader in 1640 op, maar overleed twee jaar later. Crato stierf zonder opvolgers. Zijn broers Walraad, Willem Hendrik
I en II, namen zijn erfenis later over.
Walraad de Oude (25 februari 1635 – Roermond 17 oktober 1702) was van 1659 tot 1688 Graaf en daarna tot 1702 Vorst van Nassau-Usingen.
Hij was de jongste zoon van Willem Lodewijk van Nassau-Saarbrücken en Anna Amalia, dochter van Markgraaf George Frederik van
Baden-Durlach.In 1640 erfde hij samen met zijn twee broers zijn vaders territorium. Zij besloten het in 1659 op te delen,
zodat Johan Lodewijk Nassau-Ottweiler ontving,
Gustaaf Adolf Nassau-Saarbrücken en Walraad Nassau-Usingen. In 1688 werd hij in de Vorstenstand verheven. De door de Dertigjarige Oorlog
gedecimeerde bevolking van Nassau-Usingen trachtte hij te vergroten door z
het binnenhalen van onder andere Hugenoten.
Hij nam als veldheer dienst in het Staatse leger en werd in 1673 door Willem III van Oranje-Nassau benoemd tot generaal en in 1689 tot tweede veldmaarschalk. Hij nam deel aan de Negenjarige Oorlog, sinds 1696 als opperbevelhebber, en streed in de Slag bij Fleurus (1690) en de Slag bij
Steenkerke (1693). In de Spaanse Successieoorlog veroverde hij Keizersweert, Venlo en Roermond (1702). Hij stierf in 1702 en werd in
Nassau-Usingen
opgevolgd door zijn zoon Willem Hendrik I.
Willem Hendrik I ('s-Hertogenbosch, 2 mei 1684 – Usingen, 14 februari 1718) was van 1702 tot 1718 Vorst van Nassau-Usingen. Hij was de zoon van
Walraad de Oude en Catharina Francisca van Croÿ, dochter van Eustaas II van Croÿ. Hij nam in 1691 dienst als ritmeester in het
Staatse leger en was van
1701 tot 1707 kolonel van het regiment Walen. Hij raakte in de Slag bij Ekeren (30 juni 1703) gewond.
Op 15 april 1706 huwde hij Charlotte Amalia,
dochter van Hendrik van Nassau-Dillenburg. Uit dit huwelijk werden tien kinderen geboren.
Na zijn dood in 1718 regeerde zijn echtgenote als regentes
namens hun minderjarige zoons Karel en Willem Hendrik II.
Willem Hendrik II (Usingen, 6 maart 1718 - Saarbrücken, 24 juli 1768) was Vorst van Nassau-Usingen en Graaf van Nassau-Saarbrücken. Willem Hendrik II was de tweede overlevende zoon van Willem Hendrik I van Nassau-Usingen en Charlotte Amalia, dochter van Hendrik van Nassau-Dillenburg. Zijn vader stierf reeds in 1718 zodat zijn moeder aanvankelijk namens Karel en zijn jongere broer Willem Hendrik II als regentes optrad. Hij werd in 1734 door Keizer Karel VI meerderjarig verklaard. Aangezien zijn vader reeds vóór zijn geboorte was overleden, regeerde zijn moeder tot die tijd als regentes over Nassau-Usingen.
Willem Hendrik en zijn oudere broer Karel, tot dan in gezamenlijk bezit van het Vorstendom, besloten het in 1735 onderling te verdelen.
Karel kreeg hierbij
o.a. Usingen en bleef vorst van Nassau-Usingen, Willem Hendrik kreeg met onder meer Saarbrücken een nieuw graafschap Nassau-Saarbrücken. Naast zijn
functie van landsheer diende hij als luitenant-generaal in het Franse leger. Hij stierf in 1768
en werd opgevolgd door zijn zoon Lodewijk.
Willem Hendrik huwde met Sophie van Erbach (1725-1795), een dochter van George Willem van Erbach. Uit het huwelijk werden vijf kinderen geboren:
|
Lodewijk (Saarbrücken, 3 januari 1745 - Aschaffenburg, 2 maart 1794) was van 1768 tot 1794 Vorst van Nassau-Saarbrücken.
Hij was de oudste zoon van Willem Hendrik II van Nassau-Saarbrücken en Sophie van Erbach, een dochter van George Willem van Erbach. Hij werd generaal in Franse en later in Pruisische dienst. In 1768 volgde hij zijn vader op als vorst, maar hij werd na de Franse Revolutie in 1793 door de binnenvallende Fransen uit zijn Vorstendom verdreven. Hij stierf in ballingschap en ook de troonopvolger Hendrik kon de regering niet aanvaarden. Lodewijk huwde in 1766 met Wilhelmina van Schwarzburg-Rudolstadt (1751-1780), een dochter van Johan Frederik van Schwarzburg-Rudolstadt. Uit het huwelijk werd één zoon geboren:
Nog tijdens zijn eerste huwelijk begon Lodewijk een verhouding met de niet-adellijke Catharina Margaretha Kest of Köst (1751-1829), die in 1784 tot gravin van Ottweiler en in 1789 tot hertogin van Dillingen werd verheven. Het paar huwde in 1787, waarna enkele van de reeds geboren kinderen werden gewettigd:
|
Lodewijk |
Hendrik Lodewijk Karel Albrecht (Saarbrücken, 9 maart 1768 - Radolzburg, 27 april 1797) was van 1794 tot 1797 formeel Vorst van Nassau-Saarbrücken, al kwam hij nooit werkelijk aan de regering. Hendrik was de zoon van orst Lodewijk van Nassau-Saarbrücken en Wilhelmina van Schwarzburg-Rudolstadt, een dochter van Johan Frederik van Schwarzburg-Rudolstadt. Hij bezocht de Universiteit van Göttingen en bereisde Frankrijk en de Duitse en Italiaanse landen. Hij maakte zich zeer geliefd maar moest Saarbrücken in 1793 het land ontvluchten voor de troepen van het revolutionaire Frankrijk. Hij begaf zich eerst naar Neunkirchen, maar moest al snel de wijk nemen naar de rechter Rijnoever. In Pruisische dienst keerde Hendrik weer terug in
zijn land, waar hij in oktober 1793 machteloos moest toezien hoe het vaderlijke slot in vlammen opging. Na de dood van zijn vader in 1794, werd hij
formeel Vorst van Nassau-Saarbrücken maar zag dit land nooit meer terug. In 1797 stierf Hendrik door de val van een paard Karel Willem (Usingen, 9 november 1735 – Biebrich, 17 mei 1803) was van 1775 tot 1803 Vorst van Nassau-Usingen en van 1797 tot 1803 formeel ook van Nassau-Saarbrücken. Karel Willem was de oudste zoon van Vorst Karel en Christina Wilhelmina van Saksen-Eisenach,
De erfovereenmkomst hield in dat Nassau-Saarbrücken werd overgedaan aan Nassau-Ottweiler in 1723. Ditzelfde gebie (Nassau-Ottweiler) werd opgeslokt door Nassau-Usingen in het jaar 1728. In 1735 hadden de heren er geen genoeg van en deelden Nassau-Usingen vrolijk weer in Nassau-Usingen en Nassau-Saarbrücken. Uiteindelijk ging Nassau-Usingen in 1797 op in het gebied Nassau-Saarbrücken. Tesamen met het land Nassau-Weilburg vormde het in 1806 het Hertogdom Nassau. De eerste Hertog van Nassau was Frederik August van Nassau-Usingen die in 1816 overleed. Na de dood van Vorst Hendrik in 1797 erfde hij ook de rechten op Nassau-Saarbrücken, dat hij door de Vrede van Lunéville in 1801 echter definitief verloor aan Frankrijk. De Reichsdeputationshauptschluss van 1803 compenseerde hem ruimschoots met onder andere delen van Keur-Mainz, Keur-Keulen, de Palts en Hessen. Hij stierf in datzelfde jaar. Uit het huwelijk van Karel Willem met Carolina Felicitas van Leiningen-Dagsburg-Heidesheim werd geboren:
Frederik August (?-1816) Omdat uit zijn huwelijk geen zoons meer in leven waren, werd hij opgevolgd door zijn broer Frederik Willem. Frederik Willem, Prins van Nassau-Weilburg (Friedrich Wilhelm; 25 October 1768, Den Haag - 9 January 1816, Weilburg) was Heerser van het gebied Nassau-Weilburg. In 1806 werd hem de titel van Prins van Nassau toegekend, terwijl zijn neef Prins Frederik August van Nassau-Usingen de Hertog van Nassau werd. Deze laatste stierf in januari 1816. Twee maanden voordat zijn neef overleed. Beiden werden opgevolgd door Frederik Willem's zoom Willem. Frederik Willem was de oudste overlevende zoon van Karel Christiaan van Nassau-Weilburg en Prinses Wilhelmina Carolina van Orange-Nassau. Wilhelmina Carolina was een dochter van Willem IV, Prins van Oranje en Anne, Prinses Royal en Prinses van Oranje. Anne was de oudste dochter van Koning George II van Groot Brittannie en Caroline van Ansbach. Op 31 Juli 1788 in Hachenburg, trouwde Frederik Willem met Burggravin Louise Isabelle van Kirchberg (Hachenburg, 19 April 1772 - Wenen, 6 Januari 1827). De bruidegom was bijna 20 jaren oude en de bruid slechts 16. Hij werd de erfprins van het Prinsdom en toen zijn vader in 1788 op 28 november overleed, volgde Frederik Willem hem op. Frederik Willem en Louise Isabelle kregen vier kinderen:
Frederik Willem stierf in 1816 als eerste Hertog van Nassau in 1816. Hij werd opgevolgd door zijn oudste zoon Willem, Hertog van Nassau-Weilburg en deze werd tevens Heerser over het Hertogdom van Nassau. |
|
© 2008-2021 : All Rights reserved. De Huizen van Oranje en NassauDeveloped and powered by: Henri, Webmaster.
Bronvermelding