De Huizen van Oranje en Nassau

Prinsen van Oranje en Nassau

Kinderen Prins Willem 'de Zwijger 'van Oranje

De huwelijken van Prins Willem I de Zwijger, Prins van Oranje en Graaf van Nassau, Katzenelnbogen, Vianden, Diez, Buren, Lingen en Leerdam, Markies van Veere en Bergen op Zoom, Burggraaf van Antwerpen, Baron van Breda, Ijsselstein, Diest, Cuyk, Stadhouder van Holland, Zeeland en Utrecht (1559) en van Franche-Comté(1561), Ruwaard (stadhouder) van Brabant (1577), Luitenant-gouverneur-generaal der Nederlanden (1578), Stadhouder van Friesland (1580),Ridder van het Gulden Vlies (1566), waren opmerkelijk in die zin dat zij vaak werden gesloten uit oogpunt van financieel gewin en in het belang van de geslachten. Slechts een enkele had wederzijdse liefde in zich.

Prins Willem 'de Zwijger' van Oranje-Nassau (1533-1584) trouwde op 8 juli 1551 te Buren voor de eerste keer met Anna van Egmond van Buren (1533-1558), Gravin van Buren en Leerdam en Lingen. Vrouwe van Borselen, Ijsselstein, Grave, Odijk, St. Maartensdijk, Cranendonk. Zij werd geboren te Grave in maart 1533 en stierf op 24 maart te Breda als dochter en erfgename van Graaf Maximiliaan van Egmond (+ september 1548), Graaf van Buren en Leerdam, heer van Ijsselstein, Kortgene, St. Maartensdijk, Jaarsveld en Cranendonk en Francoise de Lannoy, vrouwe van Santes, Lannoy, Rollaincourt en Boulers. Anna was de moeder van Prins Filips, Prins Willem en Prinses Maria.

Keizer Karel V en zijn zuster Landvoogdes Maria van Hongarije bemiddelen bij de onderhandelingen van het huwelijk van Prins Willem en Anna van Buren. Door het erfgoed dat Anna met het huwelijk meebrengt wordt de al schatrijke Prins Willem, door de erfenis van Prins René van Châlon van Oranje, een van de rijkste edele der Nederlanden.Anna erft van haar grootmoeder Maria Bouchet de heerlijkheden Beverweerd en dijk. De zoon van Prins Willem 'de Zwijger', Prins Maurits schenkt deze heerlijkheden later aan zijn bastaardzoons, hierdoor onstaan de takken Nassau-Beverweerd en Nassau-Odijk. Anna van Buren sterft op 25-jarige leeftijd. Na de dood van zijn eerste vrouw Anna van Egmond van Buren (1533-1558), kreegPrins Willem 'de Zwijger' van Oranje-Nassaueen kortstondige relatie metEva Elinx. Willem de Zwijgeren kregen 1 zoon. Dit was Justinus van Nassau(1559-1631). Justinus van Nassau trouwde in 1597 metAnna van Merode (1565-1634).

Prins Willem I ´de Zwijger´ van Oranje en Anna van Egmond-van Buren kregen de navolgende kinderen:

1.) Maria (1553-1554/55) werd geboren op 22-11-1553 te Breda en overleed op 7 december 1555. Zij ook is begraven in de Grote- of Onze Lieve vrouwe Kerk te Breda 2.) Filips Willem werd geboren op het kasteel te Buren op 19 december 1554, werd Prins van Oranje in 1584, was tevens Graaf van Nassau, Katzenelnbogen, Vianden, Buren en Leerdam, Baron van Breda en trouwde Eléonore de Bourbon-Condé (1587-1619). Filips Willem (1554-1618), was de eerste zoon van Willem de Zwijger en erfgenaam van de titel na het overlijden van zijn vader Willem van Oranje-Nassau in 1584. Filips Willem.(1554-1618) verbleef de meeste tijd van zijn leven in Spanje en stierf op 20 februari 1618 te Brussel. Hij was vernoemd naar zijn peetoom Koning Filips II, bracht zijn jeugd door in Brussel en Breda. In 1566 gaat hij op 11 jarige leeftijd studeren in Leuven.

Filips Willem van Oranje

Daar werd hij, in strijd met de privileges van de universiteit, in februari 1568 door de Hertog van Alva ontvoerd nadat zijn vader naar Duitsland was gevlucht. De jonge Graaf werd naar Spanje gebracht als onderpand en hem op te voeden als een goede katholieke onderdaan. Filips Willem studeerde verder aan de Universiteit van Alcala en ontwikkelde zich tot een volleerd hoveling Spaanse stijl. Men dient niet te vergeten dat hij pas 11 jaar was toen, hij werd ontvoerd. In 1576 werd Filips Willem naar de Koninklijke burcht Arevalo in Castilië gebracht en streng bewaakt. Zelfs na de dood van zijn vader blijft de nieuwe Prins van Oranje gevangen, hij volgde immers zijn vader op. Omdat Filips Willem gevangen was op vijandelijk gebied, vond Prins Maurits dat hij de aangewezen persoon was om hem te vervangen, hij noemde zich een"geboren Prins van Oranje".

Ondanks herhaaldelijke discussies over zijn vrijlating, hield men Filips Willem nog steeds gevangen. Zijn oudere zus Maria van Buren deed vele aanbiedingen. Ze wilde hem ruilen tegen andere gevangenen. Pas in 1596 kreeg de Prins toestemming om naar De Nederlanden terug te keren, waar er met wantrouwen naar dezePrins van Oranje werd gekeken. In het Hertogdom Kleef zag Filips Willem, na 28 jaar, zijn zuster Maria terug. Zijn goederen in de Republiek niet toegankelijk en die in Zuidelijke Nederlanden geconfisqueerd, kon hij zijn plezier wel op. In het Prinsendom Orange kon hij zich moeilijk handhaven tegen de Hugenoot, dieMaurits had aangesteld als Gouverneur in zijn afwezigheid. In 1602 ging Filips Willem in het kasteel van Nozeroy in de Franse Comte wonen. Na lang aandringen van de Franse Koning huwde hij op 50 jarige leeftijd in 1606 met de nicht van de Koning, Eleonora de Bourbon. Samen gingen ze op het kasteel van Orange wonen. Nog vele jaren strijd met Maurits volgden, dit om de erkenning van de rechten van Prins Filips Willem. In 1609 werd Filips Willem ingehuldigd als Baron van Breda. De laatste jaren van zijn leven bracht hij door in Orange, Diest, Breda en te Brussel waar hij overleed, Prins Filips Willem werd begraven in de stad Diest.

Maria van Nassau

3.) Maria (1556-1616), geboren Prinses van Oranje, Gravin van Nassau, Buren en Leerdam, trouwde op 7/17 februari 1595 met regerend Graaf Filips van Hohenlohe-Neuenstein (1550-1606).Maria werd geboren op 7 februari 1556 te Breda als dochter van Prins Willem van Oranje (1533-1584) en Anna van Buren, ze stierf op 10 oktober 1616 te Buren. Maria was vernoemd naar landvoogdes Maria van Hongarije de zuster van Keizer Karel V.

Door de meeste werd ze Mayken genoemd en haar opvoeding kreeg zij te Breda, Buren, Brussel en op Dillenburg bij haar grootmoeder Juliana. Later werd Maria 'demoiselle d'honneur' aan het hof van landvoogdes Margaretha de Parma met wie ze het goed kan vinden. In 1567 ging ze naar haar vader in Breda en vandaar uit vertrok ze naar Dillenburg.

Daar kreeg ze met haar oom Jan een uitstekende verstandhouding. In 1577 vertrok ze op verzoek van haar vader naar Antwerpen waar ze, volgens haar brieven, leed onder slechte huisvesting, onvoldoende kleding en geldgebrek. De 21 jarige Maria kreeg de verantwoordelijkheid van het beheer van de nalatenschap van haar moeder. Na de dood van haar vader in 1584 trok zij zich terug op het kasteel van Buren en Ijsselstein. Zij beheerde ook de goederen in Zeeland en Holland die haar broer Filips Willem van hun moeder had geërfd. Naar Brabants recht, dat kinderen uit een eerder huwelijk voorrang hebben boven kinderen uit een later huwelijk, wenste zij ook het beheer over de goederen van haar vader in Brabant waaronder het belangrijke Breda.

De om deze reden 'geboren Prinses van Oranje' noemende Maria werd echter niet in het gelijk gesteld.Prins Willem 'de Zwijger' van Oranje-Nassau(1533-1584) trouwde voor de tweede keer op 25 augustus 1561 met Anna van Saksen (1544-1577).Anna stond bekent om haar woede uitbarstingen en wispelturig gedrag en depressieve buien. Ze misdroeg zicht in het openbaar zoals nij de doop van Prins Maurits. Anna dronk teveel en gaf teveel geld uit. Uiteindelijk werd ze naar Keulen gestuurd en kreeg daar een affaire met haar Vlaamse (Antwerpen) adviseur, advocaat Jan Rubens. Jan Rubens was de vader van Peter Paul Rubens (1577-1640), de beroemde Vlaamse schilder.Anna werd zwanger van Jan Rubens en baarde een bastaard kind, Christine van Dietz (1571-???? ). Normaal gesproken werd de doodstraf uitgesproken in die tijd voor dit toch wel aangename tijdverdrijf.

Waarschijnlijk door toedoen van Maria Pijpelinx, de vrouw van Jan Rubens en de "ontoerekeningvatbaarheid" van Anna, werd Jan Ruben's zijn familie in 1568 verbannen naar Siegen, Westphalen (Duitsland), waar Peter Paul Rubens het levenslicht zag. In 1570 verliet ze de Oranjes en in 1571 beviel ze van haar bastaard dochter. Doordat de kerk en de familie van Anna geen bezwaar maakten -mogelijk vanwege haar gestoordheid- tegen de scheiding, trouwde Prins Willem 'de Zwijger' in 1561 met Charlotte de Bourbon-Montpensier (1546-1582). Er wordt beschreven dat Anna van Saxen volkomen krankzinnig is geworden, spuugde en het schuim op haar mond had. Anna van Oranje (32 jaar) en overleed op 18 december 1577 in Dresden aan uitputting. Zij ligt begraven in de stad Meissen. Een commissie van geestelijken gaf Willem van Oranje het recht om een andere vrouw te nemen, gezien het gedrag van zijn vrouw Anna van Saksen.

In de jaren daarna, ging zij steeds meer voelen voor de hervorming en vluchtte dan ook in januari 1572 naar Heidelberg naar het paleis van de calvanistische Keurvorst Frederik III van Palts. Haar streng katholieke vader was woedend en verbrak alle contacten met haar. Het zou jaren duren Keurvorst Frederik III van Palts, had aan Oranje het aanzienlijke bedrag van 150.000,-. guldens geleend voor zijn oorlog tegen de Spanjaarden. In die tijd een 'godsvermogen' en kennelijk kon dat wel worden terugbetaald door de Prins, anders had hij dat echt niet gekregen. In 1575 ging Marnix van St. Aldegonde (* 1540 - + 1598), een zeer goede vriend van Willem van Oranje naar Heidelberg om uit naam van Prins Willem I van Oranje te onderhandelen over een huwelijk met Charlotte.

Marnix van St. Aldegonde was eerder in dienst geweest van de keurvorst en trad nu op als de zakenwaarnemer van Charlotte. De onderhandelingen slaagden wonderwel en de ´zakelijke overeenkomst´ werd gesloten. Charlotte zou trouwen met Willem I, ´de Zwijger´ Prins van Oranje uit de Nederlanden. Prins Willem van Oranje (1533-1584) trouwde gezwind voor de derde keer op 24 april 1575 te Brielle met Charlotte de Bourbon-Montpensier (1546-1582). Zij werd in 1546/47 geboren als dochter van Louis III de Bourbon, hertog van Montpensier en Jaqueline de Longwy, Gravin van Bar-sur-Seine. Een maand na haar geboorte werd Charlotte toevertrouwd aan haar tante Louise de Longwy de Givry, de Abdis van Jouarre. Toen zij 13 werd, overleed haar tante en moest zij, in strijd met het canonieke recht, gedwongen de abdij in gaan. Charlotte werd op 17 maart 1559 geïnstalleerd als Abdis.

Na het huwelijk verbleef het echtpaar regelmatig in Antwerpen waar Charlotte vier dochters ter wereld bracht. Nadat Willem van Oranje vogelvrij was verklaard door Filips II en er een prijs op zijn hoofd stond wordt het paar geteisterd door aanslagen. Charlotte de Bourbon-Montpensier, overleed op 5 mei 1582 te Antwerpen, kort na de de aanslag op Prins Willem van Oranje-Nassau (18-03-1582) door Jean Jaureguy. Prins Willem van Oranje-Nassau trouwde met Charlotte de Bourbon-Montpensier, waarschijnlijk om financiele redenen. De Prins (* 1533 - + 1584) trouwde voor de vierde keer op 12 april 1583 met Louise de Coligny (* 1555 - + 1620). Louise werd geboren op Louise was de weduwe van Charles de Téligny.

De Staten-Generaal, die Prins Maurits dankbaar waren voor zijn militaire prestaties, oordeelde in het voordeel van de Prins en Stadhouder. Ondanks de protesten voerde Prins Maurits na de overgave van Breda, een eigen bestuur in over de stad en de Baronie, terwijl deze tot het erfdeel van de in Spanje gegijzelde Prins Filips Willem behoorden. De relatie tussen Maria van Buren en haar halfbroer Maurits verslechterde nog meer toen ze haar huwelijksplannen met Graaf Filips van Hohenlohe-Neuenstein (* 1550 - +1606) bekend maakte. Graaf Filips van Hohenlohe-Neuenstein, een dappere en onbehouwen vechtjas, niet afkerig van een stevige dronk, stond op slechte voet met Maurits Graaf Filips van Hohenlohe-Neuensteins broer was getrouwd met Maria's tante Magdalena van Nassau, de zuster van Prins Willem 'de Zwijger' van Oranje-Nassau (1533-1584).

Filips van Hohenlohe-Neuenstein werd bevelhebber van het leger der opstandelingen, maar door de bekwamere Maurits naar de achtergrond gedrongen. Tot 1591 woonde hij in het Oude Hof aan het Haagse Noordeinde. Maria zette haar huwelijk met hem door en het paar werd zoals gewoonlijk met cadeaus. Er is verder weinig bekend over Maria's kinderloos huwelijk. Eind april 1603 schreef Louise de Coligny dat Maria zo dik is geworden en dat ze helemaal rond is. Maria wijdde zich in deze jaren aan het beheer van haar goederen. Ze probeerde nog, vergeefs, vrede te stichten tussen haar broer Maurits en haar zuster Emilia.

In 1612 stichtte zij een weeshuis te Buren, waarvoor zij goederen en fondsen beschikbaar stelde ter waarde van vele honderduizenden guldens. Zij 10-10-1616 stierf zij te Buren

Prins Willem I ´de Zwijger´ van Oranje en Anna van Saksen kregen de navolgende kinderen:

1.) Anna (+1562) Anna van Oranje, Gravin van Nassau. Zij kwam ter wereld op 31 oktober te Brussel en stierf een maand later.

2.) Anna van Oranje-Nassau (1563-1588), werd geboren op 5 november 1563 te Breda als dochter van Prins Willem van Oranje-Nassau en Anna van Saksen. Zij trouwde op 25 november 1587 met haar neef Willem Lodewijk van Nassau-Dietz (1560-1620), Graaf van Nassau, Stadhouder van Friesland in 1584, van Drenthe in 1593 en van Groningen in 1594. Willem Lodewijk was de zoon van Johan VI de Oudere (1536-1606) Johan VI de Oudere was de jongere broer van Willem de Zwijger. Anna verbleef van 1567 tot 1577 in Dillenburg waar ze werd opgevoed door haar grootmoeder Juliana en haar oom Jan. Haar eigen moeder was geestelijk verward en niet in staat om haar kind op te voeden.

In Nederland woonde ze bij haar vader, waar ook haar neef Willem Lodewijk vaak verblijft. Willem Lodewijk is de oudste zoon van Jan van Nassau. De vader van Willem Lodewijk is tegen een huwelijk van neef en nicht omdat protestantse theologen er tegen zijn. De verwanten van Anna, de keurvorst Christiaan van Saksen, Landgraaf Willem van Hessen en Prins Maurits (tevens vriend van Willem Lodewijk) zowel de Staten-Generaal zijn positief over het voorgenomen huwelijk. In 1588 krijgt Anna een miskraam en twee maanden later en zij stierf in het huis van Julius van Botnia te Franeker. Anna werd begraven in de Grote Jacobijnenkerk te Leeuwarden.

3.) Maurits August Filips van Oranje (1564-1566), Graaf van Nassau-Dietz. Maurits zag het levenslicht op 8 december 1564 als zoon van Prins Willem van Oranje-Nassau (1533-1584) en Anna van Saksen. Hij stierf 3 of 4 maart 1566. Willem's eerste zoon (Maurits geheten) uit het tweede huwelijk werd vernoemd naar drie vorstelijke vertegenwoordigers van het Duits protestantisme, zijn schoonvader Maurits (1521-1555), tot zijn dood Keurvorst van Saksen en diens opvolger en broer August en Filips (1504-1567) de Landgraaf van Hessen. Willem schrijft aan de Keurvorst August dat de kleine Graaf Maurits op 3 februari (katholiek) gedoopt zal worden in Breda. Iets meer dan een jaar later overleed de 15 maanden oude Maurits.

4.) Maurits (1567-1625), Prins van Oranje 1618, Graaf van Nassau, Stadhouder van Holland en Zeeland 1585, Gelderen, Utrecht en Overijssel 1590, Groningen en Drenthe 1620. Hij werd geboren op 14 November 1567 te Dillenburg als zoon van Prins Willem 'de Zwijger' van Oranje-Nassau en Anna van Saksen. Maurits was nooit getrouwd maar was vader van enkele bastaard kinderen. Deze kinderen waren van Margaretha van Mechelen, Anna van de Kelder en nog anderen. Prins Maurits stierf 23 april 1625 te 's Gravenhage.

5.)Prinses Emilia (1569-1629), Gravin van Nassau en zag het levenslicht op 10 april 1569 te Keulen als dochter van Prins Willem van Oranje-Nassau (1533-1584) en Anna van Saksen. Ze trouwde op 7 november 1597 te 's Gravenhage met Dom Emanuel van Portugal (1568-1638), zoon van Antonio, bastaard van Portugal. In 1626 wordt het huwelijk tussen Emilia en Dom Emanuel ontbonden. Het eerste jaar nam Anna van Saksen de verzorging van het kind op zich maar al gauw werd het kind toevertrouwd aan haar juridisch raadgever Jan en Maria Rubens. Jan Rubens zou later de vader worden van de befaamde schilder Pieter Paul Rubens.

Anna van Saksens moeilijke karakter werd steeds erger door drankzucht, daarbij pleegt ze overspel en werd uiteindelijk krankzinnig. In het openbaar maakte ze Willem belachelijk en maakte grote schulden. Anna kreeg een verhouding met Jan Rubens en baarde in 1571 zijn kind genaamd Christine von Dietz. Christine trouwde later op 10 december 1597 met Johan Wilhelm von Welschenengst-Bernkott. Om deze redenen liet de Prins zijn dochter Emilia in 1571 naar Dillenburg over brengen. Na het overlijden van haar vader, verbleef ze bij haar broer Maurits aan het Haagse Binnenhof, waar zij als gastvrouw optrad voor haar ongehuwde broeder. In 1597 leerde ze Emanuel van Portugal kennen, de zoon van Antonio, Prins van Portugal, die in 1580 enkele weken Koning van Portugal was geweest. Op last van Koning Filips II verdreef de Hertog van Alva hem uit Portugal. Emilia viel voor hem maar haar broer Maurits was ontevreden over de relatie met de Portugese Prins, die geen enkele aanspraak op de Portugese troon kon doen gelden. Emanuel had geen bezit en zijn katholieke geloof maakte het onmogelijk om een functie te bekleden in de Nederlanden.

Emilia van Nassau

Emilia zette door en liet zij zich in het Stadhouderlijke Kwartier voor een katholiek priester trouwen tijdens de afwezigheid van haar broer Prins Maurits. Deze barstte na het horen van het huwelijk in woede uit en weigerde het huwelijk te erkennen. Emilia was door de commotie rond haar huwelijk zo geschokt, dat ze door de vele spanningen instortte. Haar man Emanuel moest de Republiek verlaten en vertrok naar Wezel. De koppige Emilia weigerde haar broer te gehoorzamen en ging haar man achterna. Het paar kreeg daar te maken met geldproblemen, ofschoon Maurits haar toch van geld voorzag maar weigerde zijn zus te ontmoeten.

Na talloze smeekbeden aan de Staten-Generaal kon het echtpaar uiteindelijk terugkeren naar de Nederlanden. Zij vestigden zich in 1698 in het huis van Emilia's zwager Filips van Hohenlohe in Delft, later in het Zuiderkwartier van het Prinsenhof aldaar, thans is dit het Nusantara museum. In 1609 kwam er een verzoening met haar broer Maurits. De dankbare Emilia, die totaal 10 kinderen kreeg, noemde haar eerst volgende kind Elanora Mauritia. In de jaren 1618 tot 1626 daarna, woonde Emilia op de Lange Vijverberg 3 te 's Gravenhage, recht tegenover haar broer Maurits (het Stadhouderlijke Kwartier).

In 1626 kwam een scheiding tot stand. Aan Emanuel werden goede vooruitzichten geboden aan het katholieke hof in Brussel en hij vertrok dan ook met zijn oudste zoon naar Brussel. Emilia vestigde zich met haar dochters in het Calvanistische Geneve,"

Prins Willem I ´de Zwijger´ van Oranje en Charlotte de Bourbon kregen de navolgende kinderen:

1.) Louise Juliana van Oranje-Nassau (1576-1644), Gravin van Nassau, werd geboren op 31 maart 1576 als dochter van Prins Willem van Oranje en van Nassau (1533-1584) en Charlotte de Bourbon Zij trouwde op 13 of 23 juni 1593 met Frederick IV, Keurvorst von der Pfalz (Palts) (1574-1610). Zij was het eerste kind uit het derde huwelijk van Prins Willem van Oranje-Nassau (1533-1584). Zij was pas 6 jaar toen haar moeder stierf en 8 jaar toen haar vader vermoord werd. Louise Juliana groeide op onder leiding van haar stiefmoeder Louise de Coligny, de vierde vrouw van Willem van Oranje-Nassau en haar Duitse tante de weduwe (1583) Catharina van Swarzburg-Nassau (1543-1624). Met de stijgende roem van haar halfbroer Maurits kreeg Louise Juliana en haar zusters meer aanzien, met als gevolg dat zich veel aanzienlijke huwelijks- kandidaten melden. In 1593 huwde zij de Calvinistische Frederick IV van Palts.

Na het huwelijk, vestigde het paar zich in Heidelberg waar later haar zuster Emilia Antwerpiana bij hun kwam wonen. Frederick IV van Palts leed aan epilepsie, drankzucht en leefde op grote voet. Hij was geen gemakkelijke echtgenoot. In brieven waarschuwde haar oom Jan van Nassau om op te passen voor de keurvorst, voor zijn manier van leven en vermaande hij de keurvorst Frederick IV van Palts zijn echtgenote niet als een slavin te behandelen. In 1610 overleed Frederick IV van Palts plotseling en werd opgevolgd door zijn oudste zoon Frederik. Louise Juliana leefde vanaf dan op het slot in Kaiserslautern. Als rebellerende protestanten in Bohemen in 1618 de keurvorst Frederik V vroegen hun koning te worden, ging hij hierop in, ondanks het feit dat zijn moeder het hier niet mee eens was. Binnen een jaar werd Frederik V 'de Winterkoning' verslagen bij Praag.Hierop dreigden de katholieke legers ook Heidelberg binnen te trekken. Louise Juliana vluchtte hierop naar haar dochter Elisabeth Charlotte (1597-1660) in Berlijn.

Elisabeth Charlotte trouwde in 1616 met Georg Wilhelm, Keurvorst van Brandenburg, de Grote Keurvorst Frederik Wilhelm was haar zoon. Louise Juliana bleef tot 1638 bij haar dochter wanneer het hele Brandenburgse hof, door oprukkende Zweedse legers, in september naar het veiligere Koningsbergen (Kaliningrad) in Oost-Pruisen verhuisden. Ze stierf op 15 maart 1644 te Koningsbergen. Willem van Oranje probeerde nog tevergeefs een huwelijk tussen Justinus met Emerentiana Sonoy, dochter van Diederik Sonoy de Geuzenleider, te regelen. In januari 1583 werd Justinus bevorderd tot Kolonel der Infanterie. In 1585 nam hij met zijn latere zwager Filips von Hohenlohe deel aan een mislukte aanslag op 's Hertogenbosch. Op 7 maart 1585 werd Justinus door de Staten-Generaal bevorderd tot Opperbevelhebber, Luitenant-admiraal van de Zeeuwse vloot. Hij volgde de held Willem Bloys van Treslong op, die door Staten van Zeeland was afgezet.

2.) Elisabeth van Oranje (1577-1642), Gravin van Nassau., werd op 26 maart 1577 te Middelburg geboren als dochter van Prins Willem van Oranje-ssau en Charlotte de Bourbon. Zij trouwde op 15 april 1595 te Sedan met Henri de la Tour (1555-1623), Hertog van Bouillon, Prins van Sedan en Raucourt, Burggraaf van Turenne, Graaf van Montfort, Baron d'Oliergues, Graaf van Beaufort, weduwnaar van Charlotte de la Marck (1574-1594), Gravin van Bouillon en Sedan.Elisabeth en Henri kregen 2 zoons en 6 dochters en Elisabeth overleed op 3 september 1642 te Sedan. Elisabeth werd bij haar geboorte vernoemd naar de Engelse Koningin Elisabeth, die de Engelse dichter en diplomaat Sir Philip Sidney Elisabethgroeide op aan het Oude Hof aan het Noordeinde in 's Gravenhage.

Na de dood van haar vader, voedde stiefmoeder Louise de Coligny haar op In 1594 vertrok zij met Louise en haar zusje Brabantia naar Frankrijk, waar de weduwenaar Prins Henri de la Tour (40 jaar) haar een huwelijks aanzoek deed. Henri stond bekend als een dapper veldheer, een goed diplomaat en hugenoot, tevens is hij verwant aan Louise de Coligny. Door de Koning van Frankrijk Hendrik IV wordt hij bevorderd tot Maarschalk van Frankrijk. Henri was getrouwd met de rijke erfdochter Charlotte de la Marck (1574-1594) een volle nicht van Elisabeth. Charlotte de la Marcks moeder was Françoise de Bourbon de zuster van Elisabeth's moeder Charlotte de Bourbon.

Het echtpaar kreeg acht kinderen waarvan er een jong stierf. De in 1611 geboren zoon Henri werd tlater bekend als de grote Franse Maarschalk Turenne. In 1598 huwde Elisabeth's zuster Brabantia met Bouillion's neef Claude de La Trémoïlle (1566-1604). In 1606 verspeelde Henri de gunsten van de Franse Koning door zich geheel zelfstandig en onafhankelijk van het Koninklijke gezag te maken. De Koning, die hem nu Brouillion noemde, stuurde zijn legers erop af en Henri moet het hoofd buigen. Na de dood van Henri in 1623 werd Prinses Elisabeth regentes voor haar 17 jarige zoon Frédéric Maurice. Formeel nam zij de regering waar tot 1626, maar in feite regelde zij het binnenlands bestuur tot haar dood.

Van de 195 ordonnanties uit de jaren 1623-1641 waren er 87 in haar naam, 46 in die van haar zoon en de rest in die van anderen uitgegaan. Haar zoon Fredric Maurice trouwde in 1634 te Boxmeer met de katholieke Eleonore van den Bergh en volgde haar, tot verdriet van Elisabeth, in het katholicisme. Net als zijn vader streed Frédéric Maurice voor de onafhankelijkheid van zijn Prinsendom. In 1642 namen de troepen van Lodewijk XIII hem gevangen. Elisabeth schreef naar het Franse Hof om de vrijlating van haar zoon, ze overleed dit zelfde jaar op 3 september in het kasteel van Sedan. Kort hierop moest Frédéric Maurice Sedan aan de Franse kroon afstaan.

3.) Catherina Belgica van Oranje-Nassau (1578-1648), Gravin van Nassau werd geboren op 31 juli 1578 te Antwerpen, als dochter van Prins Willem van Oranje-Nassau (1533-1584) en Charlotte de Bourbon. Catharina Belgica trouwde op 23 oktober of 2 november 1596 te Dillenburg met Filips Lodewijk II von Hanau-Münzenberg (1576-1612). Hij was de achterkleinzoon van Catharina's grootmoeder, Juliana van Stolberg-Wenigerode. Catharina Belgica overleed op 12e of 22ste april 1648 te 's Gravenhage.Catharina Belgica ging met haar peettante Catherina Swarzburg- van Nassau mee naar Swarzburg waar ze haar opvoeding kreeg.

Het huwelijk met Filips Lodewijk II von Hanau-Münzenberg was niet vreemd, want haar oom Jan van Nassau werd in 1580 na de dood van Graaf van Hannau benoemd tot medevoogd over diens 3 jarige zoon Filips Lodewijk. Toen haar man overleed in 1612 nam zij het regentschap van het Graafschap op zich voor haar zoon Filips Maurits. In de Dertig Jarige oorlog werd het Graafschap door de katholieken geplunderd en Catherina was genoodzaakt met haar kinderen te vluchten naar 's Gravenhage. Nooit zag ze haar Graafschap meer terug want ze overleed in 's Gravenhage in 1648.

Copyright: 2008 - 2024: All rights reserved. Development by Henri,
Webmaster De Huizen van Oranje en Nassau.