Want ook in die tijd had men het stiel van politicus al heel aardig onder de knie. Hoofdzaak was dat de jonge Willem van Oranje in het bezit van Rene's erfenis geraakte. Deze bestond uit de Nederlandse goederen, die in de France-Comté lagen ,waar alleen de aanspraken op Chastelbellin betwist werden. Later ook nog, na de vrede, uit het Prinsdom Orange en de vier Baronieën in de Dauphine. Er werd geen enkel bewijs gevonden, dat de bezittingen in het Hertogdom Bourgondië, hem waren toegevallen.
Een zo'n uitgebreid bezit kon niet alleen worden bestuurd door de eigenaar met zijn Baljuwen, Rentmeesters en Secretarissen. Er was een Raad nodig van Rechtskundigen, financiële Deskundigen. Van oudsher had de Graaf van Nassau deze mensen wel in dienst. Daaruit werd een Raad gevormd die later de naam van 'Raad nevens Zijne Excellentie' zou krijgen en een vast lichaam zou worden. Door de uitgebreidheid van de bezittingen van Oranje-Nassau speelde deze Raad een belangrijker rol dan de Edelen in dienst van het Geslacht Oranje.
De opbrengst van deze bezittingen was slechts bij benadering vast te stellen. Vele landerijen, gebieden en andere stukken grond - meeste buiten de Nederlanden - waren verpacht. Een berekening van 880.000 a 1.300.000 livres per jaar zou mogelijk kunnen zijn. Het daaraan gekoppelde vermogen kon men schatten op 14 miljoen livres. Tegenwoordig is dat ongeveer2.6 Miljard Euro. René was dus behoorlijk rijk en zijn huwelijk met Anna, bracht alleen maar meer geld in het laatje van de Orang(j)e's.
Prinsdom Orange en de vier Baronieën in de Dauphine. Departement Vaucluse
Het departement (département) is de derde bestuurslaag in Frankrijk, te vergelijken met provincies in België en Nederland, na het nationale niveau en het (recentere, hogere) niveau van de regio's (région). Departementen zijn op hun beurt weer onderverdeeld in arrondissementen en cantons (kantons), die weer bestaan uit de communes (gemeenten). Voorheen was elk kanton steeds deel van een enkel arrondissement, dit is na de herindeling van de kantons, besloten in 2013 en van kracht sinds 2015, niet langer altijd zo. Frankrijk telt 102 departementen: 97 "metropolitane" departementen (die behoren tot de Métropole, het 'moederland' Europees Frankrijk) en vijf overzeese departementen, op eilanden die ver buiten Europa liggen (Franse Antillen en Indische Oceaan nabij Madagaskar) en in Zuid-Amerika. De Provence is een gebied in het zuidoosten van Frankrijk. De Provence ligt tussen de Middellandse Zee, het Rhônedal en Italië, voor het overgrote deel in de administratieve regio Provence-Alpes-Côte d'Azur. In ruime zin strekt de Provence zich in het westen uit tot voorbij Nîmes (administratief in Occitanië) en in het noorden tot het zuiden van het departement Drôme (Auvergne-Rhône-Alpes). Grote steden in het gebied zijn Marseille, Nice, Toulon, Avignon en Aix-en-Provence. De naam Provence is ontstaan uit het Latijnse provincia. De huidige Provence is het oostelijke deel van het gebied dat als Provincia Romana in 121 v.Chr. deel werd van het Romeinse Rijk. In de vijfde eeuw werd het door de Goten geregeerd.
Dit duurde tot 536, toen de Franken het veroverden. In 713 werd de Provence geteisterd door Moorse plundertochten afgesloten met de Slag bij Avignon in 737. Bij het Verdrag van Verdun (843) en splitsing van Karolingische rijk, werd het toebedeeld aan keizer Lotharius I, heersers van het Midden-Francië. Zijn zoon Karel van Provence maakte er het koninkrijk Provence of Cisjuranisch Bourgondië van, dat een kort leven beschoren was (855-863). Na zijn dood erft zijn broer Lotharius II het kleine noordelijk deel van diens koninkrijk tot aan Vienne. De rest van Karels koninkrijk komt in bezit van zijn andere broer keizer Lodewijk II. Lodewijk II van Italië.Een wanordelijke periode volgt. Na de dood van Lotharius II, wordt door Karel de Kale en Lodewijk de Duitser de Provence bij het Verdrag van Meerssen (870) opnieuw bij het keizerlijk gebied gevoegd, maar slechts voor korte tijd, want na de dood van keizer Lodewijk II in 875 viel het in handen van de koning van Frankrijk Karel de Kale, alweer voor maar een poosje. Karels zwager Boso V van Provence liet zich in 879 uitroepen tot koning van het tweede koninkrijk Provence.
De zoon van Boso V, keizer Lodewijk III de Blinde, vertrouwde het bestuur ervan toe aan zijn zwager Hugo van Arles, die het land op zijn beurt overdroeg in 934 aan schoonbroer Rudolf II, koning van Transjuranisch Bourgondië. Het nieuwe geheel werd het tweede koninkrijk Bourgondië-Provence, ook wel Koninkrijk Arles genoemd. Dat bleef bestaan tot de dood van Rudolf III van Bourgondië in 1032. Het graafschap Provence ontstaat uit het huwelijk in 924 van Boso I van Provence, zoon van hertog van Bourgondië Richard I met Bertha (913-965), dochter van Boso III van Arles de broer van Hugo van Arles, en de zwakke macht van Rudolf II van Bourgondië. Bosso II van Arles, mogelijke kleinzoon van Boso III van Arles, zoon van Rotbald I van Provence volgde hem op. Met het uitsterven van de mannelijke lijn, bereikten Dulcia van Provence en Alfons Jordaan van Toulouse in 1125 een akkoord over de verdeling van het graafschap Provence in een markizaat, graafschap Forcalquier of Opper-Provence en een graafschap Arles of graafschap Provence of Neder-Provence genoemd.
Dulcia trouwde met Raymond Berengarius III van Barcelona, waardoor het graafschap Provence onderdeel werd van Kroon van Aragón. Van 1033 tot 1264 maakte het als markizaat en graafschap deel uit van het Heilige Roomse Rijk. Door het huwelijk in 1246 van Beatrix van Provence met Karel van Anjou, zoon van koning Lodewijk VIII van Frankrijk, komt het graafschap toe aan de hertog van Anjou. In 1388 werden de zogeheten Nizzardische Landen (het achterland van Nizza of Nice) afgestaan door Provence aan Amadeus VII van Savoye van het graafschap Savoye. Het gebied omvatte naast Nice ook Puget-Théniers, dorpen in de valleien van de Tinée en de Vésubie en de dorpen Breglio en Saorgio in de vallei van de Roia. Sinds 1481, na de dood van Karel V van Maine, behoort Provence toe aan Lodewijk XI van Frankrijk en werd deel van het Frankrijk en tot aan de Franse Revolutie was het een zelfstandige Franse provincie.
Stamboom René van Chalon (1519-1544)
Grootouders:
Johan V van Nassau-Dietz (1455-1516)
Getrouwd in 1482
Elisabeth van Hessen (1466-1523)
Jan IV van Chalon-d'Arlay
Getrouwd jaar onbekend!
Filiberte van Luxemburg
Ouders:
Hendrik III van Nassau-Breda (1483-1538)
Getrouwd in 1515
Claudia van Chalon (1498-1521)
René van Chalon (1519-1544)
Getrouwd in 1540
Anna van Lotharingen (1522-1568)
Kinderen:
Maria van Chalon (1544?) |
 |
Stamboom Anna van Lotharingen (1522-1568)
Grootouders:
Man, onbekend?
Vrouw onbekend?
Ouders:
Anton II van Lotharingen of Anton de Goede
Getrouwd jaar onbekend!
Renata van Bourbon-Montpensier
Anna van Lotharingen (1522-1568)
getrouwd in 1540
René van Châlon (1519-1544)
Kinderen:
Maria van Chalon (1544? |
|
Anna van Lotharingen |
|
Anna werd geboren op 25 juli 1522—Diest, 15 mei 1568) Anna was de dochter van Hertog Anton de Goede en Renata de Bourbon-Montpensier. Zij trouwde op 22 augustus 1540 te Bar-le-Duc met René van Chalon (1519-1544), Prins van Oranje. Ze kregen een dochtertje, Maria, dat slechts 3 weken oud werd en na haar overlijden werd bijgezet in de Grote Kerk te Breda. Na de dood van René in 1544 huwde ze op 9 juli 1548 met Filips II van Croÿ-Aarschot, Hertog van Aarschot en Stadhouder van Henegouwen. Met hem kreeg zij een zoon, Karel Filips van Croÿ (1549-1613).
De stad telt twee Romeinse monumenten die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan:
De Triomfboog
De triomphboog in FrankrijkEen Triomfboog os ook te vinden in Orange (Frans: Arc de Triomphe d'Orange), Frankrijk. Recent onderzoek heeft uitgewezen dat de boog gebouwd moet zijn tijdens de regeerperiode van Augustus. Het is gebouwd over de voormalige via Agrippa, ter ere van de veteranen van de Gallische Oorlog, en het tweede legioen. Later werd het gereconstrueerd in opdracht van Keizer Tiberius, ter ere van de overwinningen van Germanicus Julius Caesar op de Germanen in het Rijnland. Op de boog staat een inscriptie van de oorspronkelijke naam van Orange (Colonia Julia Firma Secundanorum Arausio). Later kwam daar een inscriptie ter ere van Tiberius bij. De boog was oorspronkelijk gebouwd van grote blokken kalksteen. Het heeft drie bogen, het centrale deel groter dan de twee buitenste zijden. Het geheel is 19,21 meter hoog en 8,40 meter breed. Elk gedeelte heeft twee halfzuilen in de Korinthische orde. Het ontwerp van de boog in Orange werd later gebruikt voor de Boog van Septimius Severus en de Boog van Constantijn in Rome. De boog is versierd met reliëfs van diverse militaire onderwerpen, zoals zeeslagen en de strijd tegen Germanen en Galliërs. Op een van de afgebeelde veldslagen is een soldaat te zien die een schild, met daarop het wapen van het Legio II Augusta, vasthoudt.
Het antieke Romeinse Theater (103 m breed en 36 m hoog)
Romeins theater in Orange. Het geldt als een van de best bewaard gebleven theaters uit het Romeinse Rijk. Colonia Julia Firma Secundanorum Arausio was een Romeinse colonia, die in 40 v.Chr. werd gesticht door de soldaten van het Tweede Legioen. Het theater werd in de 1e eeuw n.Chr. gebouwd. Het speelde een belangrijke rol in het stadsleven. Men kon er o.a. kijken naar pantomime, voordrachten van dichters en Attische komedies. Op het podium stonden grootste decorstukken en er konden met behulp van machines allerlei speciale effecten worden gecreëerd. De toegang tot de voorstellingen, die vaak de hele dag duurden, was gratis. Het Romeinse Rijk veranderde gedurende de 4e eeuw sterk onder invloed van het opkomende christendom. In 391 werd het theater in Orange per officieel besluit gesloten, omdat de kerk bezwaar maakte tegen de in hun ogen onzedelijke voorstellingen. Het theater werd verlaten en verviel in de eeuwen die volgden. In de middeleeuwen werd het gebouw geplunderd door barbaren en diende het als verdedigingspost. Tijdens de religieuze conflicten in de 16e eeuw werd het theater door de burgers gebruikt als toevluchtsoord. Het gebouw diende ook nog als gevangenis tijdens de Franse Revolutie. In de 19e eeuw werd het theater weer gerestaureerd.
Het theater is goed bewaard gebleven. Opvallend is dat het 103 meter lange podiumgebouw nog vrijwel intact is, terwijl dit bij vrijwel alle andere antieke theaters geheel is verdwenen. Van de naar schatting 10.000 zitplaatsen zijn er 7.000 hersteld. De bovenste rijen van de tribune zijn niet meer herbouwd. In 2006 is een nieuw dak van metaal en kunststof op het podiumgebouw geplaatst. Het theater staat sinds 1981 op de Werelderfgoedlijst van Unesco, met UNESCO volgnummer 163. Het gebouw voldoet aan de volgende criteria: Het is een zeldzaam overblijfsel van een verdwenen cultuur en het wordt geassocieerd met gebeurtenissen, tradities of geloven van universele betekenis. In 2007 werd de inschrijving voor Orange uitgebreid met de Triomfboog van Orange, die ouder is dat degene die in Parijs staat.

De fraaie fontein in het centrum van Orange en het Romeins Theater.
De ongeveer 29.000 inwoners tellende stad Orange vinden we in het Departement (84) Vaucluse. De stad heeft een rijke geschiedenis en heeft aan aantal interessante bezienswaardigheden, waarvan er twee zelfs op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan. Allereerst het Romeinse Theater dat zeer goed bewaard is gebleven en de authentieke Romeinse sfeer goed weet weer te geven. De tweede op de UNESCO lijst is de Romeinse Triomfboog welke gebouwd is ten ere van de veteranen van het Gallische Legioen XI. Naast een bekende wijnbouw streek (Côtes du Rhône) werden hier vroeger ook veel sinaasappelen verhandeld. Dit heeft bijgedragen aan de Franse benaming voor Sinaasappel (Orange) en hierdoor ook invloed heeft gekregen op de aanduiding van de kleur Oranje. Een interessant feit is dat Willem van Nassau (Willem I) de stad en het Prinsendom in 1544 erfde van zijn neef René van Chalon. Hierdoor werd Willem I, Prins van Orange (Oranje).


Vaison la Romaine, de eeuwig op wacht staande Légionair(1863) en de brug naar Vaison la Romaine.
Nu is Orange lang niet zo bekend meer als eeuwen geleden. Het stadje ligt net naast de snelweg (Route du Soleil) die naar Aix en Provence gaat of naar Spanje De oude huizen van weleer maken langzamerhand plaats voor moderne gebouwen als flats en dicht op elkaar staande eensgezins woningen. Ook hier is bouwgrond duur en dient dus goed en economisch te worden gebruikt. Weinig bekend is dat in Orange een kazerne is gevestigd van de Kepi Blanche (het Franse Vreemdelingen Legioen) oftewel Le legion Etrangere. Daar is het 1e Vreemdelingenregiment Cavalerie gelegerd. Als je Orange doorrijdt richting het Oosten, kom je aan het einde van het stadje de legerplaats tegen met een perfect geklede Legionnair die wacht loopt voor de poort.
De Mont Ventoux met bovenop de TV-Toren en het Departement Vaucluse ten voeten uit
Vaucluse is een echte Provence streek en ligt in het noordwesten van de regio Provence-Alpes-Côte d'Azur. Een gebied waar het goede leven zich manifesteert in alle vormen en waar een gevestigde Bourgondiër zich snel thuis zal voelen. Naast truffels en meloenen vind je in de streek ook druiven, de meest bezichtigingswaardige wijngaarden vind je bij Châteauneuf-du-Pape, het beroemde wijndorp. Ook cultuur liefhebbers zullen zich prettig voelen in de streek door de vele bezienswaardigheden. Zo vindt men in Vaucluse onder andere de stad Avignon, het Pauselijke Paleis, de Fontaine de Vaucluse en de Mont Ventoux, bij wielrenliefhebbers bekend. Maar ook vele overblijfselen van de Romeinse cultuur, zoals bijvoorbeeld bij de opgravingen van Vaison-la-Romaine. Qua natuur biedt Vaucluse een prachtig berglandschap, de Mont Ventoux en ook het regionale park Luberon lijkt de moeite van het bezoeken waard. Vaucluse is ook een populair regio onder golf liefhebbers, het gebied telt meerdere golfbanen die bekend staan om het gebruik van het landschap. Heuvels, veel groen en waterpartijen kenmerken de banen. Vaucluse heeft een inwoneraantal van rond de half miljoen op een totale oppervlakte van 3567 km².