Majesteitelijke Mode

Keizerlijke en Koninklijke Kroningsmantels Mode

De mantels, er werd ook voor de Koningin een ontworpen en gemaakt, zijn vier meter lang en drie meter breed. De roodzijden - het fluweel werd van
zijde geweven - is een kopie van de mantel die de Franse Keizer Napoleon I droeg en even zwaar. De mantel was overdadig voorzien van bont en
hermelijn en was voor de Beierse Monarchie een spectaculair symbool, hoe onpraktisch ook, van macht. De prijs was er ook naar. Een voor die tijd
meer dan fors bedrag van 34.600 Livres oftewel 15.858 Guldens en 20 Kreuzer. Zoals als de Vorst fijntjes opmerkte, diende een en ander recht te
doen aan zijnKoninklijke Waardigheid. In 1810 werd hem - door de maker Anton Schuster - het sierstuk (gevoerd en gezoomd) afgeleverd.

De Franse Kroningsmantel was een lange blauwe fluwelen mantel voorzien van een hermelijnen voering. Als je afgaat op de diverse portretten
werd kennelijk deze mantel langer. Lodewijk de Heilige had een korte in tegenstelling tot de laatste Lodewijken van voor de Revolutie die een hele
lange sleep hadden. Het geheel was voorzien van tientallen met gouddraad geborduurde lelie's. De Franse Koning Hendrik III was en de oprichter en
de eerste Vorst die een keten van de ridderorde, De Orde van de heilige Geest, zichbaar droeg.

De Franse Kroningsmantels van Napoleon en Josephine zijn niet bewaard gebleven. Wat wel is blijven bestaan was een kopie van de Franse mantel,
die van de Koning van Beieren uit 1810. Daaraan kan men nog zien hoe de mantel van de Keizer aller Fransen eruit moet hebben gezien.
Zoals reeds werd gememoreerd waren mantels zo zwaar dat beiden er bijna onder bezweken. Temeer Napoleon ook nog een zwaar gouden ketting
droeg van zijn Legioen van Eer (Legion d'Honneur). Als Koning van Italië bezat deze beroemde Fransman ook een kroon en andere regalia.
Bij die kroning koos de Keizer voor een groene Koningsmantel met vijf- puntige zilveren bloemen en een grote ster op de linkerschouder.
Deze mantel was met prachtig wit satijn evoerd en - jammer genoeg - niet bewaard gebleven.

De mantels van voor de Franse Revolutie gingen helaas verloren. In 1823 werd bijvoorbeeld Karel X met alle oude ceremoniën gekroond tot
Heerser over Frankrijk. Napoleon I moest voor zijn Kroning een ritueel bedenken dat recht deed aan alle eeuwenoude traditie's van
Konings kroningen maar toch verschilde van hetgeen de Bourbon's hadden gedaan. Eigen traditie's had de Corsicaanse edelman niet. Napoleon
koos voor een lang rode mantel met een sleep voorzien van gouden bijen - gelijk aan die van de Merovingische Koningen - was bezaaid.
De stijl deed niet zwierig aan, zoals bij de laatste Bourbons het geval was, maar meer classistisch en martiaal.Napoleon had een zware bijna niet-
draagbare mantel voor zijn kleine gestalte. Daaronder droeg hij een wit onderkleed voorzien
van gouden acanthusbladeren geborduurd op de zoom.

De Keizer droeg onder zijn Kroningsmantel niet het voor Koningen gebruikelijke "Zwaard van Karel de Grote", maar een elegante sabel met juwelen
bezet gevest. Josphine de Beauharnais, werd in dezelfde plechtigheid door hem tot Keizerin aller Fransen gekroond. De Paus zat er voor spek en
bonen bij. Haar roodzijde kroningsmantel was met hermelijn gevoerd en had een lange sleep. Deze wat onhandelbare mantel moest door
meerdere dames worden vastgehouden teneinde het dragen wat gemakkelijker te maken. Napoleon droeg deze eervolle taak op aan zijn zusters
maar deze vonden die taak beneden hun waardigheid, Het compromis - iets waar de Keizer sterk in was - kwam uit op de bereidheid van de
Bonaparte Prinsessen dat zij zij wel de sleep wilde dragen als zij op hun beurt ook dames kregen om hun sleep te tillen.

Lodewijk XVIII van Krankrijk droeg een Kroningsmantel die niet veel verschilde van die van zijn broer Koning Lodewijk XVI en grootvader Lodewijk XV.
Zo werd - in feite - de legitimiteit en het reactionaire karakter van het Huis Bourbon geïllustreerd. Karel X werd in 1830 door de bevolking van Parijs
verjaagd. Op een plein in de Franse hoofdstad ontstak men een groot vreugdevuur waarop de Symbolen van de Monarchie werden verbrand.
Op tekeningen uit die tijd, ziet met een troon en diverse lappen (waarschijnlijk waren dat Kroningsmantels) in vlammen opgaan. Feit is wel dat na
1830 geen Kroningsmantels in La douce France (Frankrijk) werden gedragen. Lodewijk Filips, de zogenaamde 'burgerkoning' en Napoleon III
werden niet gekroond. Zij bezaten ook geen kroningsmantels.

De Braziliaanse Keizers waren net als hun Europese soortgenoten, liefhebbers van kostbare mantels. Dom Pedro draagt hier een schitterende
Kroningsmantel, die van diepdonkerblauw fluweel werd vervaardigd met daar op aangebracht met gouddraad uiterst fraaie motieven. De
binnenkant werd met Oranjekleurig Satijn gevoerd. Helaas is deze mantel zoals velen, naar onbekende bestemming vertrokken.

Catharina de Grote, Keizerin aller Russen kleedde zich uitsluitend in hermelijn. Dus ook haar Keizersmantel werd daarvan vervaardigd.
Links van haar de Keizerskroon van Rusland en in haar rechterhand houdt zij de scepter van puur goud bezet met vele grote en uiterst fraaie
Diamanten, Robijnen en Saffieren. De prachtige jurk die zij aan heeft laat geheel de schouderpartij vrij. De stof die voor de jurk werd gebruikt is
satijn voorzien van fraaie met de hand geborduurde versierselen. Deze waren gestikt met gouddraad.

Aisin-Gioro 'Henry' Pu Yi (7 februari 1906 – 17 oktober 1967) was onder de naam Xuantong de laatste Keizer van de Qing-dynastie en tevens de
laatste Keizer van China. Hij was de oudste zoon van de tweede Prins Chun. Na de dood van zowel Keizerin-moeder Cixi als Keizer Guangxu kwam Pu
Yi op driejarige leeftijd op de troon onder regentschap van zijn vader. Al in oktober 1911 brak de Xinhai-revolutie uit en stortte het Keizerrijk ineen.
Pu Yi kreeg dit niet meteen te horen: hij bleef officieel nog tot 1924 Keizer maar was in feite een gevangene, opgesloten in de Verboden Stad.

In 1917 werd Pu Yi zelfs opnieuw tot Keizer van China uitgeroepen: generaal Zhang Xun, één van de krijgsheren, slaagde er toen namelijk in de
Chinese hoofdstad Peking te veroveren en hij probeerde het Keizerrijk te herstellen door Pu Yi weer op de troon te zetten. Twaalf dagen later werd
het Keizerrijk echter weer ten val gebracht door een andere krijgsheer, generaal Duan Qirui, en moest Pu Yi dus opnieuw afstand doen van de troon.
Tijdens de Japanse bezetting stichtten de Japanners Mantsjoekwo, en om goodwill te kweken bij de bevolking werd Pu Yi er de Keizer van.
Maar hij had weinig macht, want hij was slechts een marionet van de Japanners.

Na de Tweede Wereldoorlog werd Pu Yi door de communisten gearresteerd wegens collaboratie met de Japanse bezetters en in een
heropvoedingskamp voor oorlogscriminelen in Shenyang en later Harbin geïnterneerd. In december 1959 kreeg hij amnestie van Mao Zedong,
waarbij hij door premier Zhou Enlai persoonlijk werd ontvangen. Enige tijd later nam hij het beroep van tuinman in de Botanische tuin van Peking
aan. In 1964 publiceerde hij zijn autobiografie; 'From emperor to citizen'. Pu Yi overleed in 1967 als min of meer vrij man in Peking aan kanker.

Kroning van de Sjah (Keizer) Mohammed Reza Pahlavi van Perzie en zijn vrouw Farah Dibah tot Keizer en Keizerin van Perzie, het huidge Iran.
Wat opvalt zijn de schitterende gewaden geweven van donkerblaus fluweel voorzien van prachtige oude Perzische figuren. Achter de Sjah staat
deberoemde Pauwentroon uit zijn regeerperiode. Hij en zijn gemalin de Keizerin Farah Dibah droegen met gouddraad geborduurde
Kroningsmantels tijdens hun installatie als Heersers over Perzië. Hij overleed in 1980 in ballingschap in Egypte aan kanker. Alle overblijfselen uit die
periode,met name de Regalia en de kroningsmantel van de foto zijn thans eigendom van de staat Iran en worden tesamen met de kroonjuwelen
bewaard in de Nationale Bank van dat land.

Bij de Chinese en Japanse Keizers kan met niet van Kroningen en Kroningsmantels spreken. De Keizers werden ingewijd en droegen en dragen ook
nu nog - in Japan- bijzondere gewaden die speciaal voor hen worden vervaardigd.

Er ontstond wel een deel van de mode, bedoeld voor ons allemaal maar dat wat voor de zeer hoog weledelgeborenen werd vervaardigd, was niet
bestemd voor Jan met de Pet. Die had andere simpele mode, zullen we maar zeggen. Dit gaat over de mode van onze Tirannen, Despoten,
Regeerders, Heersers, Majesteiten en hoe zij verder mochten heten, toch? Een van de oudste ontwerpen van een mantel was, hetgene dat door
de monniken werd gedragen. Vooral de wat hogergeplaatsten in de Kerk, maten zich de gewoonte aan - vanwege het aanzien die dat met zich bracht
- een mantel te dragen. Kerkelijke mantels en gewaden zijn tot op de dag van vandaag prachtige stukken van ontwerp, kwaliteit en groot vakmanschap.

Een van de eersten die door had dat er en geld mee te verdienen viel en eer en aanzien mee was te vergaren, was Filips III van Frankrijk.
Hij droeg bij zijn Kroning in 1270 een schitterend gewaad voorzien van de bekende en beroemde Franse Lelies. Deze Koningsmantel was kort en had
nog geen zoom of voering van bont. De lakense stof, die om de schouders van de beide Kerkvorsten hing, stak daar schril en kaal bij af.
Rond de Middeleeuwen werd het gebruikelijk om een Koninklijke mantel te voorzien van bont

Welk bont werd toen de discussie. Ordinair vossenbont of sabelbont? Nou nee, dat kon je gewoon niet maken. Het diende iets speciaals te zijn,
iets waarvan je zou kunnen zeggen, dat! is het en DAT wil ik dragen. Er kwam een lakei op het lumineuze idee om hermelijnen bont te gebruiken.
Die was zo maagdelijk wit in de wintertijd. De Koninklijke mantel voorzien van bont, was geboren. In de Romeinse tijd was bijvoorbeeld de kleur
purper in. Het vervelende ervan was dat, om die kleur op kleur (sorry) te krijgen, er wel 2.000.000 purperslakken uit het Oostelijk Middelandse
Zeegebied nodig waren. Het is onnodig te vermelden - we laten het aan uw verbeelding over - hoe lang het duurde voordat er
geen slak meer te bekennen was.

Temeer de leden van de gehele Romeinse Senaat die kleur ook wilden dragen. In Zweden is de kleur van die mantels bepaald op blauw, in Rusland
werd die geel en in ons land roodfluweel. Kleurstoffen waren in die tijd erg duur in aanschaf (zeer weinig voorhanden) en dat is niet te verwonderen bij
zulke hoeveelheden. Later (19e eeuw) kwamen synthetische kleurstoffen in zwang.Die waren netzo goed in het gebruik en... vele malen goedkoper
dan de natuurkleuren. Het was dan ook logisch dat men meer en meer gebruik ging maken van deze mogelijkheid. Alhoewel de natuurkleuren in
sommige landen - zeker als wordt gekeken naar dit soort mode - de voorkeur had.

Het is niet alleen in Europa gebruikelijk om een Kroningsmantel te hebben. Ook buiten Europa werden Koningen en Keizers gekroond. De Keizer van
het Centraal-Afrikaans Keizerrijk, Jean-Bedel Bokassa, maakte de Kroningsmantel van Napoleon I na. De Braziliaanse Keizers die behoorden tot
het Portugese Koninghuis van de Braganca, droegen schitterende hermelijnen Kroningsmantels naar Europees model. Deze waren bezaaid met sterren
en draken. De tot Keizer van Mexico benoemde Aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk stond met een Kroningsmantel geportretteerd. Die rode
mantel had de gebruikelijke pelerine, zoom en voering van hermelijn. Ook op deze mantel waren talloze goud geborduurde adelaars te vinden met een
slang in hun snavel. Dit heel oude, afstammende van het Mexicaanse oervolk de Azteken, symbool is nog steeds het zinnebeeld van Mexico.

Home

© 2008-2022: All Rights reserved. De Huizen van Oranje en Nassau
Developed and powered by: Henri, Webmaster.
Bronvermelding